Οι λάθος εκτιμήσεις κοστίζουν ακριβά

Το άρθρο της γερμανικής Die Welt που έφερε τίτλο «Κούρεμα χρέους και μετά αντίο!» έκανε αίσθηση στην Αθήνα.

Στο συγκεκριμένο άρθρο, αναφέρεται πως η αποχώρηση του ΔΝΤ από το ελληνικό πρόγραμμα θα μπορούσε να αποτελέσει την αρχή για μια ειλικρινή συζήτηση σχετικά με ένα γενναιόδωρο κούρεμα χρέους για την Ελλάδα, που θα συνοδευόταν από την παράλληλη αποχώρησή της από τη νομισματική ένωση.

Για όσους δεν το αναγνωρίζουν, αυτό είναι το παλιό σχέδιο Σόιμπλε, που υιοθετεί ο συγγραφέας του ανωτέρω άρθρου.

Η διαμάχη για τη συμμετοχή του Ταμείου στο τρίτο ελληνικό πρόγραμμα σε συνδυασμό με τις γερμανικές εκλογές, τις χαμηλές δημοσκοπικές πτήσεις των χριστιανοδημοκρατών και την άνοδο του κόμματος της Εναλλακτικής για τη Γερμανία, έχει αναζωπυρώσει όλα τα σενάρια.

Από τη χρηματοδοτική συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα μέχρι την αναβάθμιση της παρουσίας του χωρίς χρηματοδότηση, ή τη διατήρηση της σημερινής ιδιότητας του απλού τεχνικού συμβούλου.

Καθεμία από τις τρεις ανωτέρω επιλογές έχει συν και πλην, αν και το σενάριο της χρηματοδοτικής συμβολής έχει την προτίμηση όλων, εκτός της μεγάλης πλειοψηφίας των στελεχών του ΔΝΤ.

Το ΔΝΤ και οι Βρυξέλλες με το Βερολίνο μπορούν να διαφωνούν στο θέμα της ελάφρυνσης του χρέους, όμως συμφωνούν στο ζήτημα των μεταρρυθμίσεων.

Εκεί που η Αθήνα κλωτσά, αναλογιζόμενη το πολιτικό κόστος των μεταρρυθμίσεων βραχυπρόθεσμα.

Όμως, η αλήθεια είναι πως για να εκτιμηθούν σωστά οι επιπτώσεις των μεταρρυθμίσεων θα πρέπει επίσης να έχουν οι χαράσσοντες πολιτική μια καλή αίσθηση της πορείας της ελληνικής οικονομίας.

Το τελευταίο δεν προκύπτει από τα διαθέσιμα στοιχεία.

Η τρόικα έχει επανειλημμένα πέσει έξω στις προβλέψεις της για τον ρυθμό συρρίκνωσης ή ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας.

Τα συστηματικά λάθη που παρατηρούνται στις προβλέψεις του ΔΝΤ και της Κομισιόν από το 2010 μέχρι σήμερα μπορεί να αποδοθούν εν μέρει στον σχεδιασμό των προγραμμάτων διάσωσης και εν μέρει στην απροθυμία/αδυναμία της Αθήνας να υλοποιήσει μη δημοφιλή μέτρα και μεταρρυθμίσεις.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2015, οι θεσμοί προέβλεπαν ύφεση 2,5% αλλά διαμορφώθηκε στο -0,2%.

Μερικά χρόνια πιο πίσω, το 2011, το πραγματικό ΑΕΠ μειώθηκε κατά 9,1% αλλά η αρχική εκτίμηση μιλούσε για ύφεση της τάξης του 2,6% έως 3,5%.

Υπό αυτές τις συνθήκες, είναι δύσκολο να εκτιμήσει κανείς τις επιπτώσεις των μεταρρυθμίσεων σε μια οικονομία όπως η ελληνική.

Όμως, αυτό δεν μπορεί να είναι δικαιολογία για αδράνεια.

Dr. Money