O χρόνος δεν είναι σύμμαχος

Οι αξιολογήσεις γίνονται για να μπουν λεφτά στα κρατικά ταμεία από τα δάνεια των θεσμικών πιστωτών της χώρας.

Συνεπώς, πρακτικά, οι αξιολογήσεις ολοκληρώνονται με την εκταμίευση των δόσεων που τις συνοδεύουν.

Στην προκειμένη περίπτωση, η εκταμίευση του συνόλου της υποδόσης των 2,8 δισ. ευρώ από τον ESM πάει για τα τέλη Οκτωβρίου, μετά τη χθεσινή απόφαση του Eurogroup.

Εστω για τεχνικούς λόγους που σχετίζονται με την αποπληρωμή των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου, όπως ισχυρίζεται η ελληνική πλευρά.

Αυτό σημαίνει ότι πήρε κάπου ένα χρόνο και πλέον για να ολοκληρωθεί η πρώτη αξιολόγηση του τρίτου προγράμματος, κάτι το οποίο συχνά μας διαφεύγει την προσοχή.

Δεν θυμόμαστε άλλη αξιολόγηση να έχει πάρει τόσο πολύ χρόνο.

Ακόμη κι εκείνη που ξεκίνησε στα τέλη Αυγούστου του 2013, ολοκληρώθηκε με τις εκταμιεύσεις από τον EFSF και το ΔΝΤ τον Μάιο-Ιούνιο του 2014, αν δεν μας απατά η μνήμη.

Το αποτέλεσμα της καθυστέρησης είναι ήδη ορατό.

Η θετική αύρα στην οικονομία και στις αγορές από τις πρωτοβουλίες που συνδέθηκαν με την αξιολόγηση, όπως η αποδοχή των ελληνικών ομολόγων ως ενέχυρα από την ΕΚΤ και η εκταμίευση της δόσης των 7,5 δισ. ευρώ, δεν έχει γίνει αντιληπτή.

Η εντύπωση ότι η Ελλάδα ζητά μεν τα λεφτά του ESM αλλά δεν θέλει ή δεν μπορεί να εκπληρώσει τα συμφωνηθέντα εγκαίρως παραμένει κυρίαρχη στο εξωτερικό παρά τις θετικές, κατά καιρούς, δηλώσεις του κ. Μοσκοβισί και άλλων αξιωματούχων.

Μια ματιά στην απόδοση του 10ετούς ομολόγου που κρατιέται σταθερά πάνω από το 8% δείχνει πώς οι αγορές αξιολογούν την κατάσταση.

Αναμφίβολα, το ιστορικό των χρονοβόρων ελληνικών αξιολογήσεων βαραίνει το σκηνικό.

Δεν πιστεύουμε π.χ. ότι υπήρχε περίπτωση το Eurogroup να λάμβανε την απόφαση να μην εκταμιεύσει ολόκληρη την υποδόση των 2,8 δισ. ευρώ χθες, αν στη θέση της Ελλάδας ήταν κάποια άλλη χώρα σε πρόγραμμα.

Όλα αυτά προμηνύουν καθυστέρηση στη 2η αξιολόγηση, κατά την άποψή μας.

Κι αυτό παρότι θεωρούμε ειλικρινή την πρόθεση της κυβέρνησης να ολοκληρώσει τη δεύτερη αξιολόγηση μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου και πριν τις συνεδριάσεις του Eurogroup, του ΔΣ της EKT και του ΔΝΤ τον Δεκέμβριο.

Δεν πρόκειται να επαναλάβουμε τα γνωστά επιχειρήματα για τη σημασία που έχει η λήψη σημαντικών αποφάσεων από το ΔΝΤ, το Eurogroup και την ΕΚΤ για το ελληνικό ζήτημα.

Όμως, η ιστορία δείχνει ότι τα ίδια επιχειρήματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ξανά τον Ιανουάριο, τον Φεβρουάριο του 2017 και πάει λέγοντας.

Να θυμίσουμε ότι όλα αυτά γίνονται με σκοπό να βγει η Ελλάδα στις αγορές μέσα στο 2017 και να μπορεί να αυτοχρηματοδοτείται κανονικά για μια σημαντική περίοδο πριν το τέλος του τρίτου προγράμματος το καλοκαίρι του 2018.

Όμως, όσο περνάνε οι μήνες, τόσο στενεύουν τα χρονικά περιθώρια για κάτι τέτοιο.

Ένα παράθυρο λίγων μηνών υπάρχει ακόμη.

Αν όμως μπούμε στο 2017 χωρίς κάτι το χειροπιαστό για το χρέος και την ΕΚΤ, το παράθυρο θα αρχίσει να κλείνει γρήγορα.

Γι' αυτό ο χρόνος δεν είναι σύμμαχος.

Dr. Money