Tο ελιξίριο της ανάπτυξης

Ισως μάλιστα τα νούμερα ταυτισθούν με τους στόχους του προγράμματος μετά την αναθεώρηση των στατιστικών στοιχείων που αναμένεται τις επόμενες εβδομάδες.

Όπως και να 'χει, ο δημοσιονομικός στόχος για το 2017 είναι πολύ φιλόδοξος και θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από τον ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας.

Οι κυβερνητικοί φαίνεται να ποντάρουν επίσης πολλά στα φορολογικά έσοδα που θα προκύψουν από τη φορολογική συμμόρφωση και την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής για την υπέρβαση των στόχων.

Όμως, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι τα περισσότερα από αυτά τα έσοδα θα είναι εφάπαξ και θα έχουν υφεσιακή επίδραση στην οικονομία, καθώς ακουμπάνε πλέον τη μάζα.

Με τους φόρους να αυξάνονται και τις πρωτογενείς δαπάνες να μειώνονται, η επίπτωση στην οικονομική δραστηριότητα θα είναι λογικά περιοριστική.

Αυτό θα έπρεπε να αποτυπωθεί σε μεγάλο βαθμό στη δημόσια και στην ιδιωτική κατανάλωση.

Αν όμως ρίξει κάποιος μια ματιά στις εκτιμήσεις, θα διαπιστώσει ότι η μεν δημόσια κατανάλωση προβλέπεται να μειωθεί κατά 0,3% το 2017 έναντι 1,5% φέτος, η δε ιδιωτική κατανάλωση να αυξηθεί κατά 1,8% έναντι μείωσης 0,6% το 2016.

Με δεδομένο ότι η συνολική κατανάλωση αντιπροσωπεύει το 88%-90% του ΑΕΠ, η εκτίμηση εξηγεί σε σημαντικό βαθμό την πρόβλεψη για ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας κατά 2,7% το 2017.

Προφανώς, η εκτίμηση για αύξηση της απασχόλησης κατά 2% σε συνδυασμό με μια ελαστικότερη εισοδηματική πολιτική και ίσως τερματισμό της πιστωτικής συρρίκνωσης εξηγούν την πρόβλεψη για αύξηση της ιδιωτικής κατανάλωσης κατά 1,8%.

Παρ' όλα αυτά, ο βαθμός της αύξησης μοιάζει εύθραυστος.

Θετική συνεισφορά αναμένεται επίσης στην ανάπτυξη από τις καθαρές εξαγωγές, που εκτιμάται πως ήταν τροχοπέδη το 2016.

Πιο αναλυτικά, οι εξαγωγές εκτιμάται πως θα αυξηθούν ταχύτερα κατά 2 μονάδες από τις εισαγωγές, χωρίς να είναι ξεκάθαρο γιατί οι εξαγωγές θα ενισχυθούν κατά 5,3% το 2017 από μείωση 6,3% το 2016.

Η εκτίμηση για αύξηση των εξαγωγών ίσως βασίζεται στην ευχερέστερη χρηματοδότηση από τις τράπεζες και την επιτάχυνση του ρυθμού ανάπτυξης στην ευρωζώνη κι αλλού, καθώς τα έσοδα από τον τουρισμό ίσως μειωθούν.

Φυσικά, η μεγαλύτερη αύξηση παρατηρείται στον σχηματισμό ακαθάριστου παγίου κεφαλαίου καθώς ανέρχεται σε 9,1% από 3,3% το 2016.

Είναι προφανές ότι οι ιθύνοντες ποντάρουν πολλά στη βελτίωση του επιχειρηματικού κλίματος λόγω της εφαρμογής του προγράμματος.

Επίσης, στην ευχερέστερη χρηματοδότηση των επιχειρήσεων μετά τη συμμετοχή της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ και ίσως κάποια μέτρα αναδιάρθρωσης του χρέους.

Και ίσως πιο σημαντικό στα επενδυτικά προγράμματα που συνδέονται με τις ιδιωτικοποιήσεις, το σχέδιο Γιούνκερ και κάποια ιδιωτικά μαζί με το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων.

Θα ήταν ευχής έργον αν οι προβλέψεις για αύξηση των επενδύσεων κατά 9,1% επιβεβαιώνονταν στην πράξη.

Όμως, αυτό αποτελεί ερωτηματικό, με τους ξένους επενδυτές να είναι δύσπιστοι απέναντι στις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας.

Αν όμως υπάρχει ελιξίριο για την ανάπτυξη, αυτό είναι οι επενδύσεις.

Είτε πρόκειται για το 2,7% της κυβέρνησης και των ευρωπαϊκών θεσμών, είτε για το λίγο υψηλότερο του ΔΝΤ, είτε για το 1,8% της Moody's.

Dr. Money