Μερικοί αριθμοί «πρασινίζουν» αλλά η αγορά στενάζει

Ο κρατικός προϋπολογισμός εκτελείται σύμφωνα με τους στόχους που είχαν τεθεί ενώ οι καταθέσεις αυξήθηκαν τον Αύγουστο.

Ακόμη, τα 15 εκκρεμή προαπαιτούμενα της πρώτης αξιολόγησης που θα απελευθερώσουν τα 2,8 δισ. ευρώ βαίνουν προς υλοποίηση, έστω με καθυστέρηση.

Επομένως, το ενδεχόμενο να πληρώσει το κράτος υποχρεώσεις του προς ιδιώτες ύψους 1,7 δισ. ευρώ είναι ορατό.

Ιδιωτικοποιήσεις, όπως του ΟΛΠ και η παραχώρηση του Ελληνικού, προχώρησαν χωρίς να ανοίξει μύτη και η υλοποίηση της συμφωνίας παραχώρησης για τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια έπεται.

Επίσης, ο αναμενόμενος ανασχηματισμός ίσως διευκολύνει την πώληση του 66% του ΔΕΣΦΑ στην αζέρικη Socar και την ιταλική Snam, ενώ η σύσταση του υπερταμείου συνιστά τη μεγαλύτερη θεσμική κίνηση αποκρατικοποιήσεων από τη σύσταση του ελληνικού κράτους.

Επιπλέον, η πτωτική τροχιά της ανεργίας ίσως συνεχισθεί, αν και η εικόνα από το ισοζύγιο προσλήψεων-αποχωρήσεων του Αυγούστου δεν ήταν καλή και το φθινόπωρο πολλοί απολύονται από τον τουριστικό κλάδο.

Μια θετική μεταβολή του ΑΕΠ το 3ο τρίμηνο θα επιβεβαιώσει το σενάριο της αδύναμης ανάκαμψης το 2ο εξάμηνο και στασιμότητας για ολόκληρη τη χρονιά, κατά το ΔΝΤ.

Όμως, απέναντι στα νούμερα υπάρχει η πραγματικότητα της αγοράς και κάποιων ερευνών όπως του WEF για την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας που κατρακύλησε πέντε θέσεις, στην 86η.

Μιλώντας με μικρούς και μεσαίους επιχειρηματίες, η εικόνα που αποκομίζει κάποιος είναι πως η κατάσταση είναι ζοφερή.

Η αλήθεια είναι ότι ακούγαμε τους ίδιους να παραπονιούνται και να προβληματίζονται τα προηγούμενα χρόνια, με μια μικρή εξαίρεση το 2ο εξάμηνο του 2014.

Όμως, η εικόνα που εμφανίζουν είναι πραγματικά πολύ άσχημη, με αναφορές σε περαιτέρω μείωση των πωλήσεων, έλλειψη ρευστότητας καθώς οι πληρωμές καθυστερούν πολύ, μεγάλη φορολογική επιβάρυνση κ.τ.λ.

Σε κάποιες περιπτώσεις, άνθρωποι που κατόρθωσαν να επιζήσουν στην κρίση προειδοποιούν ότι είναι θέμα λίγων μηνών πριν σταματήσουν κι αυτοί να πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους προς το δημόσιο, αν δεν αλλάξει άρδην το κλίμα.

«Εχω ροκανίσει τα αποθεματικά της εταιρείας τόσων χρόνων, δεν αντέχω για πολύ ακόμη», μας έλεγε προχθές ένας εξ αυτών που δραστηριοποιείται σε 3 διαφορετικούς τομείς της οικονομίας.

Όλα αυτά φέρνουν στο νου τις πρόσφατες συναντήσεις της κ. Βελκουλέσκου του ΔΝΤ με τους κοινωνικούς εταίρους και άλλους.

Η πρώτη φέρεται να είχε επισημάνει σε μία από αυτές, τη σημαντική διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στο κυβερνητικό αφήγημα για την οικονομία και τις επισημάνσεις των εκπροσώπων του παραγωγικού κόσμου.

Μερικοί ίσως ισχυριστούν ότι είμαστε στο στάδιο του διαχωρισμού της ήρας από το στάρι, με ειδοποιό διαφορά τη συλλογή των φόρων.

Όμως, αυτή η διαδικασία έχει ξεκινήσει από το 2008 σε κάποιους κλάδους και θα έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί καθώς πολλές εταιρείες έχουν κλείσει σε πολλούς κλάδους.

Αν ήταν να κατατάξουμε τις απόψεις που υπάρχουν, θα λέγαμε πως είναι τρεις:

Πρώτον, η θεωρία του πιεσμένου ελατηρίου που προβλέπει ισχυρή ανάκαμψη της οικονομίας το 2017, με ρυθμό 2,7% κατά μέσο όρο.

Δεύτερον, εκείνους που βλέπουν με αδύναμη έως ήπια ανάκαμψη το 2017, με αφετηρία μια σταθεροποίηση ή/και μικρή αύξηση του πραγματικού ΑΕΠ το 2ο εξάμηνο του 2016.

Τρίτον, εκείνους που βλέπουν σαφή επιδείνωση στην αγορά το επόμενο εξάμηνο, που θα έχει αρνητικό αντίκτυπο στην οικονομία. Οι τελευταίοι δεν αποκλείουν κάτι πολύ άσχημο να συμβεί του χρόνου.

Αναμφισβήτητα, κάποιοι έχουν δίκιο και κάποιοι άδικο εδώ.

Αρκετοί λένε πως πρώτα θα πρέπει να ευημερήσουν οι αριθμοί στην οικονομία και μετά οι άνθρωποι.

Αν και όλοι οι αριθμοί δεν έχουν πρασινίσει ακόμη, η αντιπαράθεσή τους με τις περιγραφές ανθρώπων από την αγορά δείχνει πως η διαφορά είναι πολύ μεγάλη.

Θα πρέπει να περιμένουμε λοιπόν για να δούμε πού θα κάτσει η μπίλια.

Dr. Money