Αν κανείς ρίξει μια ματιά στην πορεία της απόδοσης του ελληνικού 10ετούς ομολόγου τους τελευταίους μήνες, θα διαπιστώσει τα εξής:Πρώτον, τη μεγάλη βουτιά που κάνει η απόδοση του ομολόγου στο 7,4% περίπου από 8,4%-9% τον Απρίλιο και μετά το πρώτο Eurogroup του Μαΐου.
Δεύτερον, την περαιτέρω διολίσθηση της απόδοσης λίγο πάνω από το 7,1% προς τα τέλη Μαΐου, μετά το δεύτερο Eurogroup που επισημοποίησε την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης του τρίτου προγράμματος.
Τρίτον, το πέταγμα προς το 8,8% μετά την απόφαση των Βρετανών για Brexit και την εκ νέου κατάβαση και εγκλωβισμό της απόδοσης στο εύρος 7,8%-8,2% από τις αρχές Ιουλίου μέχρι σήμερα.
Τι μας λέει η ανωτέρω διαδρομή και ιδιαίτερα το τελευταίο τμήμα της;
Η αγορά, όσο μικρή κι αν είναι, δεν πιστεύει ότι τα ελληνικά ομόλογα θα ενταχθούν στο πρόγραμμα αγοράς ομολόγων της ΕΚΤ σύντομα.
Αν υπήρχε η βάσιμη υποψία ότι θα εντασσόταν, η απόδοση του 10ετούς ομολόγου θα είχε πέσει κατακόρυφα προς την περιοχή του 5%-6,5% σε πρώτη φάση.
Κι αυτό γιατί το πρώτο εξάμηνο του 2014, που οι αποδόσεις των ελληνικών τίτλων υποχώρησαν σημαντικά και η χώρα βγήκε στις αγορές για πρώτη φορά μετά την αναδιάρθρωση του χρέους του 2012 (PSI), η απόδοση του ομολόγου ήταν 200 μονάδες βάσης και πλέον πάνω από αυτή της Πορτογαλίας.
Χθες, η απόδοση του πορτογαλικού 10ετούς ομολόγου βρισκόταν στο 3,05% έναντι 2,7% στα μέσα Αυγούστου. Ενδεικτικό των ανησυχιών που υπάρχουν στην αγορά για την πορτογαλική οικονομία.
Η απάντηση του Μάριο Ντράγκι στον ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρη Παπαδημούλη για το χρονοδιάγραμμα της ένταξης των ελληνικών τίτλων στο QE δείχνει πως η αγορά είχε δίκαιο.
Να θυμίσουμε ότι ο πρόεδρος της ΕΚΤ δήλωσε πως δεν είναι σε θέση να δώσει κάποιο χρονοδιάγραμμα.
Ο ίδιος συνέδεσε το θέμα με το αξιόχρεο του ελληνικού χρέους και την ανάλυση βιωσιμότητάς του από την ΕΚΤ.
Όμως, θα μας εξέπληττε αν η ΕΚΤ έπαιρνε θέση για το θέμα πριν την ολοκλήρωση των διαβουλεύσεων του ΔΝΤ με τις ευρωπαϊκές αρχές.
Η ανάλυση βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους από το ΔΝΤ αναμένεται μέχρι το τέλος του 2016 με βάση τις δηλώσεις που έχουν γίνει και προφανώς είναι «κλειδί».
Στην περίπτωση της τελευταίας χώρας που ήταν σε μνημόνιο, της Κύπρου, η ΕΚΤ ξεκίνησε να αγοράζει ομόλογά της τον Ιούλιο του 2015, μετά την απόφαση του ESM για εκταμίευση της δόσης.
Υπό αυτές τις συνθήκες, η ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης θα μπορούσε να είναι το «κλειδί» για την ένταξη της Ελλάδας στο QE.
Όμως, η Κύπρος δεν είχε τόσο οξύ πρόβλημα δημόσιου χρέους όπως η Ελλάδα.
Αυτό περιπλέκει τα πράγματα γιατί δεν θέλει, προφανώς, η ΕΚΤ να κατηγορηθεί ότι αγοράζει το χρέος μιας χώρας που δεν είναι αξιόχρεο.
Τι σημαίνουν όλα αυτά;
Καλό 2017.
Είναι κάτι που δεν εκπλήσσει αλλά σίγουρα δεν θα πρέπει να ευχαριστεί, γιατί δείχνει ότι η επαναφορά της ελληνικής οικονομίας σε πλήρη ομαλοποίηση θα πάρει χρόνο.
Και αυτό υπό την προϋπόθεση ότι οι εξελίξεις στο εσωτερικό και το εξωτερικό δεν θα σταθούν εμπόδιο και το ΔΝΤ θα τα βρει με την Κομισιόν στο θέμα του ελληνικού χρέους.
Dr. Money
Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.