Τις καταθέσεις και τα μάτια σας!

Τι θα συνέβαινε με τις καταθέσεις, αν δεν υπήρχαν οι περιορισμοί στις αναλήψεις μετρητών και στην κίνηση κεφαλαίων;

Αυτή η ερώτηση μας ήλθε στο νου, όταν πληροφορηθήκαμε την υποχώρηση των ιδιωτικών καταθέσεων τον Ιούλιο.

Πράγματι, οι καταθέσεις του ιδιωτικού τομέα υποχώρησαν στα 122,57 δισ. ευρώ τον Ιούλιο, από 122,74 δισ. τον Ιούνιο, εν μέσω της τουριστικής περιόδου που παραδοσιακά λειτουργεί υποστηρικτικά.

Τουλάχιστον σε ομαλές περιόδους.

Όμως, ένας μήνας μπορεί να μην αποδίδει τη σωστή εικόνα.

Αποφασίσαμε λοιπόν να πάμε μερικούς μήνες πιο πίσω και να συγκρίνουμε μεγαλύτερο διάστημα.

Στις 31 Δεκεμβρίου του 2015, οι καταθέσεις νοικοκυριών και επιχειρήσεων ανέρχονταν σε 123,37 δισ. ευρώ.

Η σύγκριση δείχνει ξανά μείωση.

Καταγράφεται λοιπόν μια πτώση παρά την ύπαρξη των capital controls, την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών προς τα τέλη της προηγούμενης χρονιάς και την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης του τρίτου προγράμματος.

Τουλάχιστον, οι καταθέσεις του ιδιωτικού τομέα εμφανίζουν μια αύξηση της τάξης του 1,7 δισ. ευρώ από το ναδίρ των 120,8 δισ. ευρώ στο οποίο βρέθηκαν τον Ιούλιο του 2015.

Ως μέτρο σύγκρισης μπορούμε να πάρουμε το διάστημα Δεκεμβρίου του 2012 με τον Ιούνιο του 2012 που είχαμε πάλι εκλογές.

Οι ιδιωτικές καταθέσεις είχαν αυξηθεί κατά 10,7 δισ. ευρώ, δηλαδή πολλαπλάσια του 1,7 δισ.

Οι ερμηνείες που μπορεί να δώσει κάποιος είναι πολλές, ξεκινώντας από την εμπιστοσύνη προς τις προοπτικές της οικονομίας, την κυβέρνηση και το τραπεζικό σύστημα.

Φυσικά, τότε δεν υπήρχαν capital controls, σε αντίθεση με σήμερα. Το γεγονός ίσως έχει επηρεάσει τη συμπεριφορά μιας μερίδας καταθετών, που αναζητούν άλλες εναλλακτικές από την τραπεζική κατάθεση.

Ομως, έχουμε την αίσθηση ότι η ειδοποιός διαφορά της τότε περιόδου με την πρόσφατη είναι άλλη.

Η εφορία.

Με εκατομμύρια κόσμο να χρωστάει στην εφορία, στα ταμεία, στις τράπεζες κ.τ.λ., το πιο εύκολο πράγμα που μπορείς να κάνεις για να τον πείσεις να αποσύρει λεφτά από τις τράπεζες ή να μην κάνει νέες καταθέσεις, π.χ. τουριστικό συνάλλαγμα, είναι οι μαζικές κατασχέσεις για να μαζέψει το κράτος λεφτά.

Ο κόσμος αντιλαμβάνεται την πρεμούρα να αυξηθούν τα κρατικά έσοδα, ώστε να επιτευχθεί ο στόχος για το πρωτογενές πλεόνασμα και να μην ενεργοποιηθεί ο δημοσιονομικός κόφτης.

Φαίνεται επίσης ότι ο αριθμός των καταχρεωμένων που αντιλαμβάνεται τη νέα πραγματικότητα βαίνει αυξανόμενος.

Γι' αυτό πολλοί προσπαθούν να μαζέψουν ό,τι μπορούν, για να μη βάλει το κράτος χέρι στις καταθέσεις που έχουν για ώρα ανάγκης.

Όμως, φαίνεται ότι θα έχουμε συνέχεια, που θα μπορούσε να δημιουργήσει πολύ μεγαλύτερα προβλήματα, με τους αναδρομικούς ελέγχους στις καταθέσεις που διαφημίζουν οι αρμόδιοι.

Το είχαμε ξανατονίσει άλλη μια φορά στο πρόσφατο παρελθόν. Δεν πρέπει να παίζει κανείς με τις καταθέσεις.

Δυστυχώς, η πολυπόθητη ανάπτυξη θα μείνει πιθανόν στα χαρτιά, αν το τραπεζικό σύστημα δεν παίξει τον ρόλο του, χρηματοδοτώντας νοικοκυριά και επιχειρήσεις.

Όμως, αυτό δεν μπορεί να γίνει, όσο το δομικό κενό ρευστότητας που έχουν οι ελληνικές τράπεζες -οι καταθέσεις υπολείπονται σημαντικά των χρηματοδοτήσεων- δεν αρχίσει να διορθώνεται.

Η απάντηση στο ερώτημα πώς θα γίνει αυτό με τους ιθύνοντες να επιζητούν αύξηση των φορολογικών εσόδων, αδιαφορώντας ή μη γνωρίζοντας τις επιπτώσεις συγκεκριμένων πρωτοβουλιών στις καταθέσεις και στην ελληνική οικονομία, μέλλει να φανεί.

Και φυσικά, η άρση των capital controls πάει για το μέλλον.

Dr. Money