Με κατασχέσεις δεν λύνεται το πρόβλημα

Η Ελλάδα βιώνει τη μεγαλύτερη ύφεση που έχει ποτέ καταγραφεί στην ιστορία για ανεπτυγμένη χώρα, έχοντας απολέσει πάνω από το 25% του ΑΕΠ σωρευτικά από το 2008 μέχρι σήμερα, σύμφωνα με ξένους αναλυτές.

Η παρατεταμένη περίοδος ύφεσης έχει προκαλέσει πολλά «θύματα» αφού οδήγησε στην απώλεια εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας και στη συρρίκνωση των εισοδημάτων τους.

Την ίδια περίοδο, το κράτος έχει αυξήσει το φορολογικό βάρος των πολιτών και των επιχειρήσεων με σωρεία αυξήσεων σε φορολογικούς συντελεστές ΦΠΑ, ειδικούς φόρους κατανάλωσης και εισοδήματος και την εισαγωγή νέων φόρων.

Εχει επίσης αυξήσει τις ασφαλιστικές επιβαρύνσεις, με εξαίρεση μια σύντομη περίοδο την διετία 2013-2014.

Ο συνδυασμός έχει συμβάλει αποφασιστικά στην εμβάθυνση και διαιώνιση της ύφεσης.

Εχει επίσης οδηγήσει τα συνολικά έσοδα της γενικής κυβέρνησης πάνω από τον μέσο όρο της ΕΕ-28 και στα ίδια περίπου επίπεδα στην Ευρωζώνη ως προς το ΑΕΠ, σύμφωνα με τα στοιχεία της Κομισιόν.

Δεν εκπλήσσει λοιπόν η έκρηξη των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς την εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία, από τη στιγμή που η οικονομία δεν μπορεί να ανακάμψει, δημιουργώντας νέες, καλοπληρωμένες θέσεις πλήρους απασχόλησης.

Το πρόβλημα επιδεινώνεται γιατί αρκετοί από τους ίδιους χρωστάνε επίσης στις τράπεζες.

Είναι γεγονός ότι υπάρχει ένα μάλλον μικρό, απροσδιόριστο ποσοστό οφειλετών που μπορούν αλλά δεν θέλουν να πληρώσουν. Είναι οι λεγόμενοι στρατηγικοί κακοπληρωτές.

Γι' αυτή την κατηγορία των οφειλετών, οι κατασχέσεις δικαιολογούνται, αν και δεν είναι εύκολο να προσδιοριστούν γιατί μπορεί να έχουν ρευστό σε θυρίδες, σπίτι ή αλλού.

Όμως, η κατάσταση για τη μεγάλη μάζα των οφειλετών είναι δύσκολη και επιδεινώνεται.

Είναι προφανές ότι περισσότεροι φορολογούμενοι και ασφαλισμένοι αδυνατούν να ανταποκριθούν για πρώτη φορά ενώ ένας ολοένα και μεγαλύτερος αριθμός χάνει τις ρυθμίσεις στις οποίες είχε υπαχθεί στο παρελθόν.

Είναι προφανές ότι οι κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών σε αυτές τις περιπτώσεις θα κάνουν τα πράγματα χειρότερα.

Πρώτον, θα «πνίξουν» όσους έχουν φτάσει κοντά στα όριά τους αλλά παλεύουν να πληρώσουν τις τρέχουσες υποχρεώσεις τους.

Η παραίτηση από την προσπάθεια θα αυξήσει τα λουκέτα και θα στερήσει πόρους από το κράτος, παρατείνοντας την οικονομική καχεξία.

Δεύτερον, υπονομεύει την εμπιστοσύνη ολοένα και μεγαλύτερης μερίδας του κόσμου στο τραπεζικό σύστημα. Το τελευταίο εμφανίζεται να ενεργεί ως παράρτημα της εφορίας.

Επομένως, αποθαρρύνει την προσέλκυση καταθέσεων, παγιώνοντας το έλλειμμα ρευστότητας που το χαρακτηρίζει παρά την πολιτική απομόχλευσης των τραπεζών (οι καταθέσεις υπολείπονται κατά πολύ του υπολοίπου των δανείων).

Ως εκ τούτου το τραπεζικό σύστημα δεν θα μπορεί να συνδράμει στη χρηματοδότηση της οικονομίας επί χρόνια.

Τρίτον, θα έχει μεγάλο πολιτικό κόστος για τον κυβερνητικό συνασπισμό όπως θα διαπιστώσει με το πέρασμα του χρόνου.

Τέταρτον, δεν θα έχει σημαντικό εισπρακτικό αποτέλεσμα.

Οσοι έχουν γνωστούς που χρωστάνε και άλλους που είναι στα όριά τους γνωρίζουν ότι μηχανεύονται τρόπους για να σώσουν ό,τι μπορούν από την περιορισμένη ρευστότητά τους ενόψει κατασχέσεων.

Τα στοιχεία της ΕΣΕΕ που έδειξαν πως το κράτος άρπαξε 80 εκατ. ευρώ μέσω 151.000 κατασχέσεων σε τραπεζικούς λογαριασμούς στο 6μηνο είναι ενδεικτικά.

Οσο μάλιστα περισσότεροι αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η αντίσταση.

Δυστυχώς, οι κυβερνώντες με τη νουθεσία των πιστωτών έχουν υιοθετήσει μια λογική στο θέμα των καταθέσεων που μοιραία θα οδηγήσει σε μη ευχάριστες καταστάσεις για την οικονομία, τους οφειλέτες και το κυβερνών κόμμα.

Οσο γρηγορότερα αυτό γίνει αντιληπτό, τόσο το καλύτερο, αν και η πίεση για την επίτευξη των στόχων για τα έσοδα αυξάνεται.

Dr. Money