Η Ελλάδα χρειάζεται επενδυτικό στόρι!

Τα τέλη της δεκαετίας του 1990 χαρακτηρίστηκαν από τη χρηματιστηριακή ευφορία και τα μεγάλα κέρδη των τραπεζών από αγοραπωλησίες μετοχών, ομολόγων (trading gains), τις συναφείς προμήθειες κ.τ.λ.

Το σπάσιμο της χρηματιστηριακής φούσκας «γκρέμισε» τα κέρδη τους από χρηματιστηριακές και επενδυτικές εργασίες.

Όμως, μέσα σε λίγα χρόνια βρήκαν αποκούμπι στη λιανική τραπεζική, που ήταν ακόμη υπανάπτυκτη, επωφελούμενες από την είσοδο της χώρας στην ευρωζώνη και τα χαμηλά επίπεδα επιτοκίων του ευρώ.

Από τον Μάρτιο του 2003 και μετά ξεκίνησε ένα ράλι διαρκείας στις τραπεζικές μετοχές που βασιζόταν στις προσδοκίες για μεγάλα κέρδη από τη λιανική τραπεζική.

Οι υπέρμαχοι του ράλι προέβαλαν πόσο πίσω ήταν η λιανική τραπεζική στην Ελλάδα, π.χ. στεγαστικά δάνεια ως προς το ΑΕΠ, σε σύγκριση με τον μέσο όρο στην Ευρωζώνη.

Επίσης, προέβαλαν τους συγκριτικά υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης της χώρας και τις προοπτικές των άλλων βαλκανικών χωρών στις οποίες οι τράπεζες επεκτείνονταν με εξαγορές και οργανική ανάπτυξη.

Ηταν το αναπτυξιακό στόρι που τελείωσε το 2008, με την εκδήλωση της μεγαλύτερης χρηματοοικονομικής κρίσης από το κραχ του 1929.

Στα χρόνια που πέρασαν, οι τράπεζες προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα νέο στόρι όπως εκείνο της αναδιάρθρωσης και των συνεργειών από τις συγχωνεύσεις στον κλάδο και εν συνεχεία τα οφέλη από τη μείωση των κόκκινων δανείων τα επόμενα χρόνια και την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας.

Ηταν δύσκολο να επανέλθουν στους ίδιους επενδυτές και σε κάποιους πιο ριψοκίνδυνους νέους και να τους πουν να ξαναβάλουν το χέρι στην τσέπη φέτος, όταν όλοι γνώριζαν πως χάθηκε ένα μεγάλο μέρος από τα 8 δισ. ευρώ που έβαλαν πέρυσι.

Πολύ περισσότερο όταν στην Eλλάδα υπάρχουν capital controls και οι επίσημες προβλέψεις μιλάνε για ύφεση της οικονομίας φέτος και το 2016.

Παρ' όλα αυτά, μια σχετικά μικρή ομάδα ξένων funds και άλλων δείχνει πρόθυμη να βάλει μερικά δισ. ευρώ ακόμη στις αυξήσεις μετοχικών κεφαλαίων των ελληνικών τραπεζών, συμβάλλοντας στην κάλυψη των κεφαλαιακών αναγκών τους.

Μπορεί τα ποσά να είναι πολύ μικρά γι' αυτούς και το ρίσκο που αναλαμβάνουν, αλλά είναι σημαντικά για τις εγχώριες τράπεζες, με προεξάρχουσες την Alpha Bank και  Eurobank.

Η απάντηση στο γιατί το κάνουν ίσως θα μπορούσε να βοηθήσει στη σύνθεση ενός νέου ελληνικού στόρι.

Αν κρίνουμε από αυτά που λένε, τότε θα πρέπει να σταθούμε στα εξής σημεία.

Πρώτον, στις χαμηλές αποτιμήσεις με βάση τον λόγο τιμής προς ενσώματη λογιστική αξία (P/TBV).

Αυτές εκτιμάται πως θα κινηθούν από 0,3 έως 0,6 φορές φέτος, έναντι 0,8 με 1,0 και 1,2 φορές το 2014.

Εχοντας το πάνω χέρι στην αγορά, μπορούν να συμβάλουν στην ώθηση των τιμών των τραπεζικών μετοχών προς τα κάτω, περιορίζοντας τη δυνητική χασούρα τους και διευρύνοντας τα περιθώρια των κερδών τους από μια ανοδική κίνηση των μετοχών.

Δεύτερον, τις αυξημένες πιθανότητες να καταστήσει η ΕΚΤ αποδεκτά τα ελληνικά ομόλογα για αναχρηματοδότηση μετά την ανακεφαλαιοποίηση και την υλοποίηση των προαπαιτουμένων, μειώνοντας το κόστος χρηματοδότησης των τραπεζών.

Τρίτον, στη θετική αλληλεπίδραση που θα είχε η ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών στα ελληνικά ομόλογα και το αντίστροφο.

Μια σημαντική υποχώρηση των αποδόσεων των ομολόγων που θα υποστηριζόταν στο μέλλον από την ένταξή τους στο πρόγραμμα QE της ΕΚΤ και μια πιθανή διευθέτηση του χρέους, θα έφερνε μεγάλα κέρδη στα funds.

Ταυτόχρονα, θα βελτίωνε περισσότερο την αποτίμηση των μετοχών και γενικότερα των ελληνικών περιουσιακών στοιχείων.

Τέταρτον και σημαντικότερο, τα σχετικά λίγα ξένα funds που βάζουν λεφτά, ποντάρουν στο «πρασίνισμα» πολλών κόκκινων δανείων και στις θετικές επιπτώσεις που θα έχει στα κέρδη των τραπεζών.

Αναμφίβολα, ορισμένα από τα παραπάνω σημεία έχουν αποκλειστική εφαρμογή στον τραπεζικό κλάδο.

Όμως, τα υπόλοιπα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να συνθέσουν ένα νέο ελληνικό στόρι που θα στηρίζεται με πράξεις και όχι λόγια.

Χωρίς στόρι θα είναι δύσκολο να δελεάσει κάποιος τους εν δυνάμει, απρόθυμους αυτή τη στιγμή, ξένους επενδυτές να ποντάρουν στην Ελλάδα, όπως κάνουν τα λίγα ξένα funds που μπαίνουν στις τράπεζες.

Dr. Money