Πρέπει να πείσουμε τις αγορές!

Τα χρηματιστήρια είναι προεξοφλητικοί μηχανισμοί μελλοντικών επιχειρηματικών κερδών και μακροοικονομικών επιδόσεων στις αναδυόμενες αγορές.

Δεν σημαίνει ότι οι αγορές είναι πάντοτε σωστές. Ενίοτε κάνουν λάθη και μάλιστα σοβαρά. Όμως, φροντίζουν να τα διορθώσουν το ταχύτερο δυνατόν.

Αποφασίσαμε να κάνουμε αυτή την εισαγωγή, πριν συγκρίνουμε τη χθεσινή συμπεριφορά του Χρηματιστηρίου Αθηνών με εκείνη των αγορών στο Παρίσι και στη Φρανκφούρτη, στον απόηχο της τρομοκρατικής επίθεσης στην πόλη του φωτός το βράδυ της περασμένης Παρασκευής.

Υπενθυμίζουμε ότι ο Γενικός Δείκτης στο Χ.Α. έκλεισε με απώλειες 1,34%, ενώ ο δείκτης CAC 40 στο Παρίσι έκλεισε μόλις 0,08% κάτω και ο γερμανικός DAX κέρδισε 0,05%.

Είναι προφανές ότι η σύγκριση είναι απογοητευτική.

Μερικοί ίσως τη δικαιολογήσουν, επικαλούμενοι τις ανησυχίες για την έκβαση των διαπραγματεύσεων μεταξύ της κυβέρνησης και των δανειστών.

Αλλοι ίσως επικαλεστούν τεχνικούς λόγους, π.χ. πωλήσεις τραπεζικών μετοχών από funds που θα ήθελαν να τις πάρουν φθηνότερα από τις ιδιωτικές τοποθετήσεις.

Ακόμη κι αν έχουν κάποια δόση αλήθειας, δεν είναι πειστικοί κατά την άποψή μας.

Πολύ περισσότερο όταν έχουμε περισσότερα δείγματα γραφής τις τελευταίες εβδομάδες, με τις τράπεζες που είναι, ως γνωστόν, μέσον για να ποντάρει κάποιος στην κυκλική ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας.

Για να το πούμε πιο ωμά.

Εκεί έξω είναι διαθέσιμα δεκάδες ή και εκατοντάδες δισ. ευρώ που αναζητούν ευκαιρίες σε μετοχές παγκοσμίως.

Όμως, οι τέσσερεις ελληνικές τράπεζες δίνουν μάχη για να προσελκύσουν λίγες εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ η καθεμία από ιδιωτικά κεφάλαια.

Κι όλα αυτά όταν οι νέοι μέτοχοι αγοράζουν τις τράπεζες με εκτιμώμενο λόγο προς ενσώματη λογιστική αξία (P/tangible B) μεταξύ 0,3 και 0,6 και κάπου 65%-70% κάλυψη από προβλέψεις των μη εξυπηρετούμενων δανείων, όταν το 2014 άλλοι έβαζαν πολύ περισσότερα λεφτά, με ακριβότερη αποτίμηση και χαμηλότερο ποσοστό κάλυψης.

Είναι προφανές ότι η πολύ μεγάλη μερίδα των ξένων επενδυτών δεν πείθεται για τις προοπτικές των τραπεζών και της ελληνικής οικονομίας.

Αυτό για να αλλάξει, θα πρέπει κάποιος να το αναγνωρίσει πρώτα και εν συνεχεία να αναπτύξει σχέδιο δράσης που θα στηρίζεται σε έργα και όχι σε λόγια και επικοινωνιακά τρικ.

Αν αυτό δεν γίνει και όλοι συνεχίσουν να εθελοτυφλούν, το τελικό αποτέλεσμα θα είναι χειρότερο για όλους.

Ολοι οι εμπλεκόμενοι, από την κυβέρνηση μέχρι τους τραπεζίτες, τους επιχειρηματίες και τους εργαζομένους, θα πρέπει να το κατανοήσουν, γιατί διαφορετικά η διολίσθηση του βιοτικού επιπέδου προς τα επίπεδα γειτονικών χωρών θα συνεχισθεί.

Την ίδια ώρα που η Κύπρος, που μπήκε σε Μνημόνιο το 2013, θα το αποχαιρετά.

Το μήνυμα που στέλνει η χρηματιστηριακή αγορά είναι ανησυχητικό και θα έπρεπε να προκαλεί ήδη προβληματισμό και κινητοποίηση.

Όμως, δεν το βλέπουμε.

Dr. Money