Η διγλωσσία με τα hedge funds και οι τράπεζες

Δεν μπορεί, π.χ., κυβερνητικά στελέχη να βγαίνουν στα κανάλια και να ισχυρίζονται ότι ο ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση είναι άδικος, και κατόπιν να επιβεβαιώνεται από κοινοτικούς αξιωματούχους ότι το μέτρο προτάθηκε στους δανειστές από την κυβέρνηση τον Αύγουστο.

Έστω γιατί η κυβέρνηση δεν ήθελε να ανέβει ο ΦΠΑ στο μοσχαρίσιο κρέας, το οποίο είναι προϊόν ευρείας κατανάλωσης και σημειωτέον εισάγεται, από το 13% στο 23%.

Είτε δεν είναι σωστό/δίκαιο το μέτρο για τον ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση, και επομένως δεν το προτείνεις, είτε είναι σωστό/δίκαιο και εμμένεις σ' αυτό.

Οι μεσοβέζικες λύσεις, όπως αυτή που επιλέχθηκε, δεν λύνουν το πρόβλημα, π.χ. της εξεύρεσης των επιπρόσθετων εσόδων.

Επιπλέον, δείχνουν ότι η λογική του πολιτικού κόστους συνεχίζει να καθορίζει σημαντικές οικονομικές αποφάσεις.

Χρησιμοποιήσαμε το ανωτέρω παράδειγμα ως εισαγωγή για να δείξουμε κάποιες ομοιότητες που έχει ως προς το κριτήριο του πολιτικού κόστους με ένα άλλο που θα βρούμε μπροστά μας.

Είναι γνωστό ότι οι τράπεζες βρίσκονται σε αναζήτηση ιδιωτικών κεφαλαίων για να καλύψουν τις όποιες κεφαλαιακές ανάγκες προκύψουν από το AQR και το βασικό σενάριο των ασκήσεων προσομοίωσης ακραίων καταστάσεων, γνωστών ως στρες τεστ.

Κυβερνητικοί αξιωματούχοι θεωρούν πως είναι εφικτό να συγκεντρωθεί το ποσό που απαιτείται από ιδιωτικά κεφάλαια και αναφέρονται τόσο σε υφιστάμενους μετόχους τραπεζών όσο και σε νέους επενδυτές.

Μια εκτίμηση που προφανώς βασίζεται στην πληροφόρηση που έχουν από τις διοικήσεις των τραπεζών.

Εμφανή θέση ανάμεσα στα ιδιωτικά κεφάλαια έχουν τα επιθετικά αμοιβαία κεφάλαια, γνωστά ως hedge funds, σύμφωνα με τα λεγόμενά τους.

Είναι κάτι που δεν θα πρέπει να προκαλεί έκπληξη, με δεδομένο το υψηλό ρίσκο μιας επένδυσης στην Ελλάδα σ' αυτή τη φάση και την εμπειρία από τις δύο ανακεφαλαιοποιήσεις τραπεζών που προηγήθηκαν το 2013 και το 2014.

Φυσικά, ορισμένοι, π.χ. στην ΕΚΤ, ίσως έχουν αντιρρήσεις για τη συμμετοχή τους, με δεδομένο τον βραχυπρόθεσμο επενδυτικό ορίζοντα των συγκεκριμένων funds.

Όμως, σε γενικές γραμμές, οι περισσότεροι θα ήθελαν να δουν ιδιωτικά κεφάλαια, συμπεριλαμβανομένων των hedge funds, να συμμετέχουν στις προσεχείς αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου των τραπεζών.

Όμως, οι μέτοχοι είναι οι ιδιοκτήτες των επιχειρήσεων και επομένως των στοιχείων ενεργητικού τους.

Το ίδιο ισχύει για τις τράπεζες, στον ισολογισμό των οποίων τα δάνεια αποτελούν μεγάλο ποσοστό του ενεργητικού τους.

Αν λοιπόν τα hedge funds είναι μέτοχοι των τραπεζών, τότε είναι επίσης «ιδιοκτήτες» του ενεργητικού τους, δηλαδή των καλών και των προβληματικών δανείων.

Από την άλλη πλευρά, κυβερνητικά στελέχη διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους κάθε φορά που τίθεται θέμα αγοράς των κόκκινων δανείων των ελληνικών τραπεζών από hedge funds.

Γεννάται λοιπόν το εξής ερώτημα:

Πώς είναι δυνατόν τα hedge funds να είναι αποδεκτά ως μέτοχοι των τραπεζών, αλλά να μην είναι αποδεκτά ως αγοραστές των προβληματικών τους δανείων;

Στην ουσία πρόκειται περί διγλωσσίας.

Όπως λέει ο λαός, ή παπάς, παπάς, ή ζευγάς, ζευγάς.

Dr. Money