Tι κρύβει η δήλωση Σόιμπλε για το χρέος

Ολοι οι άλλοι, στο μέτρο που μπορούμε να θυμηθούμε, έκαναν κάποιο σχόλιο που διαψεύσθηκε στην πορεία.

Επειδή λοιπόν ο «ξινός» κ. Σόιμπλε λέει τα πράγματα με το όνομά τους, καλό θα ήταν να δώσουμε προσοχή σ' αυτό που είπε χθες για το ελληνικό δημόσιο χρέος.

Ένα θέμα που έχει περισσότερο πολιτική σημασία για την ελληνική πλευρά παρά οικονομική όπως δείξαμε χθες αφού το προφίλ του δεν είναι άσχημο.

Για πρώτη φορά, ο κ. Σόιμπλε παραδέχθηκε δημοσίως σε συνέδριο στη Φρανκφούρτη ότι "η βιωσιμότητα του χρέους δεν είναι εφικτή χωρίς κούρεμα και πιστεύω ότι το ΔΝΤ είχε δίκιο λέγοντάς το αυτό".

Αναφερόταν, προφανώς, στον υψηλό λόγο χρέους ως προς το ΑΕΠ.

Ο ίδιος επανέλαβε εκείνο που είχε δηλώσει πριν από το τελευταίο έκτακτο Eurogroup για την Ελλάδα.

Κοινώς, οι Ευρωπαϊκές Συνθήκες δεν επιτρέπουν «κούρεμα» της ονομαστικής αξίας του χρέους.

Όμως, άφησε ορθάνοικτο το θέμα της αναδιάρθρωσής του, λέγοντας ότι είναι μία άλλη δυνατότητα αλλά τα περιθώρια ελιγμών γι' αυτό είναι μικρά.

Φυσικά, ο κ. Σόιμπλε δεν κόμιζε γλαύκας ες Αθήνας.

Ο ίδιος συμμετείχε στο Eurogroup του Νοεμβρίου του 2012 που αποφάσισε την περαιτέρω αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, αν χρειαζόταν, υπό την προϋπόθεση ότι η Ελλάδα θα πετύχαινε τους δημοσιονομικούς στόχους και θα ολοκλήρωνε τις μεταρρυθμίσεις.

Είναι κάτι που στην Ελλάδα παρερμηνεύεται αν και η ανακοίνωση του Eurogroup του Νοεμβρίου του 2012 είναι διαθέσιμη δημοσίως.

Ας επιστρέψουμε λοιπόν στη χθεσινή δήλωση του Γερμανού υπουργού και πλέον δημοφιλούς πολιτικού στη Γερμανία για όσους δεν το γνωρίζουν.

Ο κ. Σόιμπλε είπε αυτό που γνωρίζουν λίγο-πολύ όλοι.

Αναδιάταξη (reprofiling) του ελληνικού χρέους μπορεί να γίνει αλλά τα περιθώρια δραστικής μείωσης του λόγου χρέους ως προς το ΑΕΠ είναι περιορισμένα.

Τα τελευταία ουσιαστικά περιορίζονται στην επιμήκυνση της χρονικής διάρκειας των διακρατικών δανείων του πρώτου δανείου ύψους 52,9 δισ. ευρώ και εκείνων του EFSF.

H ενδεχόμενη μείωση του περιθωρίου των 50 μονάδων βάσης πάνω από το επιτόκιο Euribor στα διακρατικά δάνεια της ΕΕ έχει μικρή επίπτωση ενώ παίζει η μετάθεση (deferral) των τόκων στο μέλλον όπως με τα δάνεια του EFSF.

Ομως, ο «ποιητής», φρονούμε, έδωσε το στίγμα του σε δύο ακόμη θέματα:

Πρώτον, μας είπε να μην περιμένουμε αντικατάσταση των δανείων του ΔΝΤ από νέα του ευρωπαϊκού μηχανισμού ESM. Ο κ. Σόιμπλε θέλει το ΔΝΤ μέσα.

Δεύτερον και σημαντικότερο για μας.

Η δημοσιονομική προσαρμογή θα πρέπει να σηκώσει το βάρος της βιωσιμότητας του χρέους από τη στιγμή που τα περιθώρια ελιγμών μέσω αναδιάταξης είναι περιορισμένα.

Δεν αποκλείεται λοιπόν να ζητήσει επιπρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα για να ευλογήσει το ελληνικό σχέδιο αν και η ύφεση τον αναγκάζει να αποδεχτεί χαμηλότερο στόχο για πρωτογενές πλεόνασμα φέτος και του χρόνου.

Ελπίζουμε να κάνουμε λάθος.

Όμως, θεωρούμε ότι η δήλωση του κ. Σόιμπλε για το χρέος δεν ήταν τυχαία.

Πίσω από την αποδοχή της αναδιάταξης του ελληνικού χρέους, κάτι που δεν είναι καινούργιο αφού είναι γνωστό από τον Νοέμβριο του 2012, κρύβεται η απαίτηση για επιπρόσθετη δημοσιονομική προσπάθεια.

Θα μπορούσε η τελευταία να οδηγήσει σε ναυάγιο την εκκολαπτόμενη συμφωνία;

Αγνωσται αι βουλαί του κ. Σόιμπλε.

Dr. Money