Tο ΔΝΤ είναι ο άγνωστος Χ

Οι παροικούντες στην Ιερουσαλήμ γνώριζαν ότι κυβερνητικά στελέχη βρίσκονταν σε ανοικτή γραμμή με την Κομισιόν για τα μέτρα που θα συμπεριλαμβάνονταν στην ελληνική πρόταση το Σαββατοκύριακο.

Δεν εξεπλάγησαν λοιπόν με το τουίτ του συνεργάτη του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Γιούνκερ μέσα στα άγρια μεσάνυχτα που γνωστοποιούσε την λήψη της πρότασης, προβαίνοντας παράλληλα σ' ένα θετικό χαρακτηρισμό.

Από τις διαβουλεύσεις των προηγούμενων ημερών που επιταχύνθηκαν μετά την δημόσια τοποθέτηση του προέδρου του ευρωπαϊκού συμβουλίου κ. Τούσκ και την απειλή της επιβολής κεφαλαιακών ελέγχων απουσίαζε ένας παίκτης.

Το ΔΝΤ.

Είναι σαφές ότι η κυβέρνηση δεν το ήθελε στο παιγνίδι.

Κι αυτό γιατί είχε καταλάβει κάτι που η προκατοχός της είχε επίσης αντιληφθεί και γι' αυτό είχε προσπαθήσει να εκτοπίσει το ΔΝΤ από το ελληνικό πρόγραμμα ανεπιτυχώς.

Το ΔΝΤ αποτελεί το μεγαλύτερο εμπόδιο στην επίτευξη μιας συμφωνίας γιατί επιμένει στην εφαρμογή των κανόνων του, αδιαφορώντας για τις πολιτικές συνέπειες.

Σε αντίθεση με την Κομισιόν.

Όμως, η Γερμανία θέλει το ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα.

Κι αυτό για να μπορεί η κυβέρνηση της να πείθει ευκολότερα το γερμανικό κοινοβούλιο να ψηφίσει κάποια νομοσχέδια για την Ελλάδα.

Μάλιστα, ο πιο ένθερμος υποστηρικτής του ΔΝΤ είναι ο υπουργός οικονομικών κ. Σόιμπλε που το 2010 ήταν αντίθετος, ως φιλοευρωπαϊστής, στην εμπλοκή του Ταμείου στο ελληνικό πρόγραμμα.

Οι θέσεις του ΔΝΤ ήταν σχεδόν πάντοτε πιο αυστηρές σε σύγκριση με της Κομισιόν στο ζήτημα των μεταρρυθμίσεων.

Όμως, ήταν πιο ήπιες στα δημοσιονομικά αλλά σε συνάρτηση με την θέση του για ελάφρυνση του ελληνικού χρέους.

Παρ' όλα αυτά, το ΔΝΤ, η Κομισιόν και η ΕΚΤ εμφανίζονταν με κοινή θέση στο τέλος.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κατάσταση είναι πολύ πιο δύσκολη σήμερα και οι κίνδυνοι πιο μεγάλοι.

Τυχόν λάθος θα μπορούσε να οδηγήσει την Ελλάδα στη χρεοκοπία και δυνητικά εκτός ευρωζώνης, υπονομεύοντας το πρότζεκτ του ευρώ.

Γι' αυτό η Κομισιόν αναμένεται να κρατήσει πιο σθεναρή στάση αυτή την φορά.

Αφενός γιατί βλέπει τον εαυτό της σαν θεματοφύλακα της ΟΝΕ και αφετέρου γιατί έχει εμπλακεί στη διαμόρφωση της ελληνικής πρότασης.

Από την πλευρά του, το ΔΝΤ δεν θα θελήσει να κάνει εκπτώσεις και θα επικρίνει κάποια από τα προτεινόμενα μέτρα ως αντι-αναπτυξιακά.

Που θα καθίσει η μπίλια;

Δεν θα στοιχηματίζαμε.

Παρ' όλα αυτά ένας συμβιβασμός που θα σεβόταν τις απόψεις των δυο Θεσμών για την ελληνική πρόταση είναι πιθανός.

Όμως, θα μας εξέπληττε αν δεν εμπεριείχε κάποιο ή κάποια επιπρόσθετα μέτρα στο δημοσιονομικό και δεσμεύσεις για περισσότερες μεταρρυθμίσεις.

Η ελληνική πλευρά θα μπορούσε σε μια τέτοια περίπτωση, π.χ. επιπρόσθετων μέτρων λιτότητας, να ζητήσει όπως ληφθούν μόνο αν ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα ίσο με 1% του ΑΕΠ το 2015 και 2% του ΑΕΠ το 2016 δεν επιτευχθεί.

Σε μια τέτοια περίπτωση, η κυβέρνηση δεν θα πάρει έξτρα μέτρα λιτότητας άμεσα.

Αντίθετα, θα κερδίσει χρόνο ώστε κάποια από τα διοικητικά μέτρα, που οι Θεσμοί δεν λαμβάνουν υπόψη στον υπολογισμό του πλεονάσματος, να τονώσουν τα έσοδα και να αντισταθμίσουν την τυχόν αναποτελεσματικότητα άλλων ληφθέντων μέτρων.

Αν οι δανειστές δεν δεχθούν κάτι τέτοιο, η κυβέρνηση θα πρέπει να σταθμίσει τα δεδομένα και να αποφασίσει.

Γι' αυτούς τους λόγους η στάση του ΔΝΤ αποτελεί τον άγνωστο Χ της διαπραγμάτευσης.

Dr. Money