Γρήγορη συμφωνία ή capital controls

Ο χρόνος πιέζει ασφυκτικά καθώς η 30η Ιουνίου που λήγει η δεύτερη παράταση του ελληνικού προγράμματος πλησιάζει και μαζί της η πληρωμή του 1,6 δισ. ευρώ προς το ΔΝΤ.

Η χθεσινή άκαρπη συνάντηση στις Βρυξέλλες αποκάλυψε, σε όσους δεν το γνώριζαν, ότι η απόσταση που χωρίζει τις δυο πλευρές είναι μεγάλη.

Αποδείχθηκε λοιπόν ότι η κυβερνητική αισιοδοξία δεν είχε βάση ενώ οι εκτιμήσεις των δανειστών ήταν πιο ρεαλιστικές.

Ομως, το ζητούμενο είναι τι γίνεται από εδώ και πέρα.

Η αποχώρηση της ελληνικής αντιπροσωπείας μπορεί να ιδωθεί ως μια ακόμη κίνηση στη διαπραγματευτική σκακιέρα.

Θα μπορούσε λοιπόν να οδηγήσει είτε στη ρήξη, είτε στην επίτευξη μιας πιο ικανοποιητικής λύσης για την χώρα .

Παρ' όλα αυτά θεωρούμε ότι οι χθεσινές εξελίξεις έχουν αυξήσει τις πιθανότητες μιας ρήξης.

Κι αυτό γιατί οι δυο πλευρές έχουν σκληρύνει την στάση τους.

Οι πιστωτές παραμένουν αμετακίνητοι στις θέσεις τους ενώ θεωρούν ότι η ελληνική πλευρά δεν επιθυμεί λύση και απλά εκβιάζει.

Από την δική της σκοπιά, η κυβέρνηση δεν αποδέχεται τις περισσότερες προτάσεις τους γιατί αφενός πάνε κόντρα στο προεκλογικό της πρόγραμμα και αφετέρου γιατί θεωρεί ότι επιδεινώνουν το πρόβλημα.

Σ' αυτή την συγκυρία, η στάση των ελλήνων αποταμιευτών και της ΕΚΤ θα παίξουν καθοριστικό ρόλο.

Οι αποταμιευτές έχουν αποσύρει 43 δισ. ευρώ από τα τέλη Νοέμβρη του 2014 μέχρι πρόσφατα. Αναμένεται λοιπόν με ενδιαφέρον πως θα αντιδράσουν μετά την διακοπή των συνομιλιών στις Βρυξέλλες.

Στελέχη της ΕΚΤ έχουν διαμηνύσει ότι το ευρωσύστημα θα παρέχει ρευστότητα όσο οι ελληνικές τράπεζες είναι φερέγγυες και έχουν ενέχυρα.

Η αξία των ενεχύρων υπολογίζεται σε 33 δισ. ευρώ σήμερα αλλά θα μπορούσε να μειωθεί αν η ΕΚΤ προχωρούσε σε «κούρεμά» τους.

Όμως, αρκετοί αναρωτιούνται μήπως αντιδράσει νωρίτερα αν θεωρήσει ότι οι διαπραγματεύσεις έχουν οδηγηθεί σε αδιέξοδο.

Επειδή η αιμορραγία των καταθέσεων δύσκολα θα αποφευχθεί αν δεν υπάρχει συμφωνία, η κυβέρνηση θα πρέπει να σταθμίσει τα γεγονότα και να αποφασίσει αν, ρεαλιστικά, υπάρχουν περιθώρια για μια συμφωνία σύντομα ή όχι.

Αν υπάρχουν περιθώρια, κανένα πρόβλημα.

Αν όμως καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχουν, το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να προχωρήσει σύντομα στην επιβολή ελέγχου κεφαλαίων αντί να περιμένει να έρθει νομοτελειακά.

Δεν είναι μια ευχάριστη κίνηση και σίγουρα θα έχει αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομική δραστηριότητα.

Όμως, θα προστατεύσει την ρευστότητα και το εγχώριο τραπεζικό σύστημα.

Όπως στη περίπτωση της Κύπρου, οι περιορισμοί θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν:

-Ανώτατο μηνιαίο όριο στις αναλήψεις μετρητών και στη χρήση πιστωτικών καρτών στο εξωτερικό αλλά και απαγόρευση στη πληρωμή των τσέκ.
-Επίσης, χρονική επέκταση της λήξης των καταθέσεων προθεσμίας και ανώτατα όρια στη μεταφορά κεφαλαίων από μια εγχώρια τράπεζα σε μια άλλη.
-Ακόμη, εγκρίσεις για μεταφορές κεφαλαίων από ένα ποσό και πάνω είτε στο εσωτερικό είτε στο εξωτερικό.

Όλα αυτά δεν είναι ευχάριστα γεγονότα.

Αν όμως η κυβέρνηση θεωρήσει ότι η επίτευξη συμφωνίας δεν είναι ρεαλιστική επιλογή, η επιβολή κεφαλαιακών ελέγχων θα πρέπει να υλοποιηθεί γρήγορα για να προστατευθεί η ρευστότητα του τραπεζικού συστήματος όσο το δυνατόν περισσότερο.

Dr. Money