Δίκοπο μαχαίρι το πακετάρισμα των δόσεων στο ΔΝΤ!

Η Ελληνική Δημοκρατία έχει εκπλήξει πολλούς με την ικανότητά της να πληρώνει κανονικά τις τοκοχρεωλυτικές δόσεις προς τους δανειστές από τον περασμένο Αύγουστο.

Δεν θα εκπλήττονταν πολλοί αν έβρισκε ξανά τα λεφτά για να πληρώσει τις δόσεις προς το ΔΝΤ του τρέχοντος μηνός συνολικού ύψους 1,6 δισ. ευρώ.

Ερωτηθείς σχετικά από δημοσιογράφους μετά την συνάντησή του με τον κ. Γιούνγκερ, ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας το υπενθύμισε, μιλώντας για πληρωμές 7,5 δισ. ευρώ ενώ ειδικότερα για την δόση της 5ης-6ης Ιουνίου προς το ΔΝΤ προέτρεψε να μην ανησυχούν.

Η κ. Λαγκάρντ επικαλέστηκε την φράση του κ. Τσίπρα για να απαντήσει σε σχετική ερώτηση ότι η Ελλάδα θα πληρώσει την δόση της.

Όπως ήταν λοιπόν φυσικό, η χθεσινοβραδυνή στροφή 180 μοιρών της Αθήνας δεν άρεσε στο ΔΝΤ και στην επικεφαλή του.

Σε αντίθεση με τους χρήστες των social media που βρήκαν μια καλή ευκαιρία για να κάνουν συγκρίσεις της σημερινής Ελλάδας με την συμπαθητική Ζάμπια προ 30ετίας και πλέον.

Όμως, τα πιο σημαντικά και οδυνηρά για την Ελλάδα είναι άλλα.

Κατ' αρχάς για τον ίδιο τον πρωθυπουργό που την μια μέρα προϊδέαζε για πληρωμή της δόσης και την επομένη άλλαζε άποψη.

Δεν είμαστε σίγουροι αν το κυβερνητικό στέλεχος που πρότεινε το πακετάρισμα των δόσεων προς το ΔΝΤ έλαβε υπόψη του την παράμετρο της αξιοπιστίας που είναι σημαντική στη διεθνή σκηνή.

Δεύτερον, ποιος μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο δικηγόροι Hedge Funds που κατέχουν ελληνικά ομόλογα να προσφύγουν σε αγγλικά δικαστήρια, ζητώντας οι πελάτες τους να πληρωθούν άμεσα από την Ελλάδα;

Οι δικηγόροι μπορεί να ισχυρισθούν ότι το πακετάρισμα των δόσεων προς το ΔΝΤ είναι παραδοχή χρεοκοπίας και να βρεθεί κάποιος άγγλος δικαστής που να τους δικαιώσει όπως μας επεσήμανε κάποιος τραπεζίτης χθες.

Τρίτον, η αρνητική δημοσιότητα που αναπόφευκτα θα πάρει το θέμα του πακεταρίσματος, π.χ. πρωτοσέλιδα στο Διεθνή Τύπο, θα έχει δυσμενή αντίκτυπο στο τουρισμό.

Θα έχει επίσης αρνητικό αντίκτυπο στις οικονομικές συναλλαγές, π.χ. εμπορικές, μεταξύ εγχώριων επιχειρήσεων και ξένων, συμβάλλοντας στη συρρίκνωση της ελληνικής οικονομίας.

Επίσης, πολλοί θα ενθαρρυνθούν να μην πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους.

Τέταρτον, και πιο σημαντικό, ίσως επηρεάσει ακόμη περισσότερο την συμπεριφορά των καταθετών.

Σε μια τέτοια περίπτωση, ίσως δούμε έξαρση των εκροών, θέτοντας σε κίνδυνο το «μαξιλάρι ρευστότητας» του ELA και δοκιμάζοντας την υπομονή της ΕΚΤ που περιμένει συμφωνία.

Με την διαθέσιμη ρευστότητα του ELA να εκτιμάται μεταξύ 1 και 2 δισ. ευρώ πλέον, οι ισορροπίες είναι λεπτές.

Από την άλλη πλευρά, κάποιος άλλος μπορεί να ισχυρισθεί ότι τα λεφτά δεν επαρκούσαν για να πληρωθούν μισθοί, συντάξεις και ΔΝΤ και η κυβέρνηση έκανε την επιλογή της.

Όπως έχουμε ξαναπεί η χώρα θα μπορέσει να κάνει κάτι τέτοιο μια φορά γιατί την επομένη δεν θα υπάρχουν αρκετά χρήματα λόγω των συνεπειών που θα προκαλούσε η αθέτηση πληρωμής προς το ΔΝΤ στις 30 Ιουνίου.

Όμως, είναι αλήθεια ότι το πακετάρισμα των δόσεων αγοράζει κάποιο χρόνο στη χώρα για να ολοκληρώσει την συμφωνία με τους εταίρους-δανειστές.

Σταθμίζοντας λοιπόν τα συν και πλην του πακεταρίσματος των δόσεων καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι δεν ήταν σωστή κίνηση.

Φυσικά, κριτής είναι ο χρόνος.

Dr. Money