Η ώρα της αλήθειας πλησιάζει!

Αρκετοί επεσήμαναν ευθύς εξαρχής ότι θα ήταν αδύνατον να τα επιτύχει όλα αυτά και θα έπρεπε να επιλέξει.

Η διαπραγματευτική τακτική που ακολούθησε επέτρεψε στην κυβέρνηση να αγοράσει χρόνο, αλλά κόστισε στην οικονομία.

Η αβεβαιότητα και ο περιορισμός της ρευστότητας περιόρισαν τις προοπτικές ανάπτυξης και ενίσχυσαν τις πιθανότητες για στασιμότητα.

Δεν είναι τυχαίο ότι υπάρχει συνεχής υποβάθμιση των προβλέψεων για τον φετινό ρυθμό ανάπτυξης από 2,5% και πλέον στα τέλη του 2014 σε 0,6%-0,8% τελευταία.

Αν μάλιστα η σημερινή κατάσταση συνεχισθεί και πληγεί ο τουρισμός, οι προβλέψεις θα αναθεωρηθούν ακόμη χαμηλότερα.

Δεν είναι κάτι που επιθυμεί κανένας.

Όμως, για να αντιστραφεί η σημερινή εικόνα, να ενισχυθεί η ρευστότητα στην οικονομία και να μειωθεί η αβεβαιότητα, θα πρέπει να υπάρξει συμφωνία της κυβέρνησης με τους δανειστές σχετικά σύντομα.

Οι κινήσεις της κυβέρνησης και η έντονη κινητικότητα για την επίτευξη μιας «ελάχιστης ενδιάμεσης συμφωνίας» προδίδουν ανησυχία που προφανώς συνδέεται με τη διαθέσιμη ρευστότητα.

Την προηγούμενη φορά που εμφανιζόταν τόσο νευρική η κυβέρνηση έφθασε στη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου.

Ηταν οι μέρες όπου γίνονταν πιλοτικές ασκήσεις στην Τράπεζα της Ελλάδος ώστε να είναι έτοιμη σε περίπτωση επιβολής κεφαλαιακών περιορισμών μετά την Καθαρά Δευτέρα.

Η ΕΚΤ θα προχωρούσε σε μια τέτοια κίνηση την επομένη Τρίτη ή Τετάρτη σύμφωνα με τις τότε δηλώσεις του Ιρλανδού υπουργού Οικονομικών.

Πιο πρόσφατα μάθαμε από τον αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών κ. Μάρδα ότι τα κρατικά ταμεία ήταν επίσης μείον εκείνη την περίοδο.

Σήμερα μπορεί να μη συμβαίνει το ίδιο χάρη στη συγκέντρωση των καταθέσεων φορέων της γενικής κυβέρνησης σε λογαριασμό στην Τράπεζα της Ελλάδος.

Όμως, η σπουδή της κυβέρνησης για ντιλ μέσα στις επόμενες δύο εβδομάδες έχει κάνει εντύπωση. Δείχνει ότι είναι στριμωγμένη.

Ισως, γιατί το διοικητικό συμβούλιο της ΕΚΤ θα συνεδριάσει στις 6 Μαΐου και υπάρχει η ανησυχία ότι είναι πιθανό να πάρει αποφάσεις που θα περιόριζαν τη δυνατότητα των ελληνικών τραπεζών, λόγω ενεχύρων, να αντλούν ρευστό από τον μηχανισμό ELA.

Φυσικά, υπάρχει διαφορά ανάμεσα στη ενδιάμεση συμφωνία που επιδιώκει η ελληνική πλευρά με μετάθεση των πιο δύσκολων θεμάτων στο μέλλον και στην εφόλης της ύλης συμφωνία που ζητά το Eurogroup.

Το σίγουρο είναι ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να παραβιάσει μερικές από τις κόκκινες γραμμές της για να υπάρξει κάποιο ντιλ που θα επιτρέψει στην ΕΚΤ να ανοίξει λίγο τη στρόφιγγα.

Δεν είναι τόσο δύσκολο ή τραγικό όσο ακούγεται, αν και θα προκληθούν εσωκομματικές τριβές.

Ακόμη και σε θέματα ταμπού, όπως το ασφαλιστικό, όπου οι πρόωρες συντάξεις θα μπορούσαν να μπουν στο στόχαστρο και οι υψηλές επικουρικές συντάξεις να περικοπούν από ένα σημείο και πάνω.

Εν πάση περιπτώσει, η κυβέρνηση εφάρμοσε μια διαπραγματευτική τακτική που εξυπηρετούσε μεν εσωτερικές πολιτικές σκοπιμότητες, αλλά ταυτόχρονα σχεδόν εξάντλησε τα δημόσια ταμεία.

Τις επόμενες 11 μέρες και λιγότερο λοιπόν καλείται να φθάσει σε κάποια συμφωνία που θα περιλαμβάνει μεταρρυθμίσεις από εκείνες που επιθυμούν οι δανειστές και όχι απλώς τις αυξήσεις φορολογικών εσόδων που η ίδια θέλει.

Ας ελπίσουμε να τα καταφέρει.

Dr. Money