«Ερεθίζει» την ΕΚΤ η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου;

Θεατές σε μια προαναγγελθείσα πράξη γίναμε όλοι χθες.

Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ) σύμφωνα με την οποία οι φορείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα, συμπεριλαμβανομένων των ΟΤΑ, υποχρεούνται να μεταφέρουν στην Τράπεζα της Ελλάδος (ΤτΕ) τα διάθεσιμά τους εκτός από εκείνα που χρειάζονται το επόμενο 15νθήμερο.

Εξαιρούνται τα ασφαλιστικά ταμεία.

Όμως, η ιστορία ενός μεγάλου ταμείου που υπάγεται στον ΟΑΕΕ και την οποία πληροφορηθήκαμε χθες από έγκυρα χείλη μας κάνει να αναρωτιόμαστε αν και πόσα από αυτά τα ταμειακά διαθέσιμα των ταμείων έχουν ήδη χρησιμοποιηθεί από το κράτος.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κίνηση γίνεται για να ενισχυθεί η ρευστότητα ώστε να εξασφαλισθεί ότι θα πληρωθούν οι μισθοί στο Δημόσιο και οι συντάξεις στο τέλος του μήνα.

Ίσως και κάποιες υποχρεώσεις προς τους δανειστές τον Μάιο.

Το επιχείρημα ότι οι φορείς μπορούν να εξασφαλίσουν καλύτερες αποδόσεις, δανείζοντας τα λεφτά τους στο ελληνικό δημόσιο, ίσως έχει εν μέρει βάση.

Όμως, στην προκειμένη περίπτωση, η ΠΝΠ υπογράφηκε για να μαζέψει το κράτος λεφτά και όχι για να εξασφαλίσουν υψηλότερες αποδόσεις οι φορείς.

Άλλωστε, οι υψηλότερες αποδόσεις είναι απόρροια της αντίληψης ότι υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος.

Επομένως, το κριτήριο της υψηλότερης απόδοσης ίσως δεν είναι το καλύτερο για τέτοιου είδους τοποθετήσεις.

Ιδίως σε μια χώρα, όπως η Ελλάδα, που αξιολογείται με πολύ χαμηλό βαθμό από τους διεθνείς οργανισμούς αξιολόγησης. Κι αυτό γιατί μπορεί οι κρατικοί φορείς να χάσουν τα λεφτά τους.

Πάντως, εμείς θα ασπασθούμε την άποψη ότι θα πρέπει να υπάρχει ένας κεντρικός λογαριασμός θησαυροφυλακίου στον οποίο θα ήταν καλό να μεταφερθούν τα ταμειακά διαθέσιμα όλων των φορέων της γενικής κυβέρνησης.

Η κεντρική διαχείριση έχει αρκετά πλεονεκτήματα σε σύγκριση με το σημερινό σύστημα.

Αν δεν κάνουμε λάθος, ήταν μνημονιακή υποχρέωση και θα έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί στις αρχές του 2015.

Όμως, οι διοικήσεις των περισσότερων φορέων προτιμούσαν να έχουν οι ίδιες την ευθύνη, διατηρώντας διαφορετικούς καταθετικούς λογαριασμούς σε διαφορετικές τράπεζες.

Πάντως, στη συγκεκριμένη περίπτωση, εκείνο που μετρά είναι το γεγονός ότι οι φορείς και οι ΟΤΑ υποχρεούνται να αποσύρουν καταθέσεις από το τραπεζικό σύστημα για να δανείσουν το κράτος.

Αυτό δεν θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα αν οι τράπεζες δεν μπορούσαν να αναπληρώσουν αυτές τις καταθέσεις, λαμβάνοντας χρηματοδότηση μέσω του μηχανισμού έκτακτης ρευστότητας (ΕLA) της ΤτΕ.

Όμως, τα δάνεια του ELA προς τις ελληνικές τράπεζες είναι πρακτικά δάνεια των άλλων κεντρικών τραπεζών της ευρωζώνης προς την ΤτΕ.

Όσο αυξάνονται οι εκροές καταθέσεων στην Ελλάδα, τόσο ενισχύεται η εξάρτηση των ελληνικών τραπεζών από τον ELA και η έκθεση του ευρωσύστηματος στην Ελλάδα.

Η ΕΚΤ έχει δείξει μέχρι στιγμής ότι αφενός δεν θέλει να εγκαταλείψει τις ελληνικές τράπεζες και αφετέρου επιθυμεί να μην αυξήσει πολύ την έκθεσή της στην Ελλάδα

Γι' αυτό άλλωστε αυξάνει το ανώτατο όριο του ELA με το σταγονόμετρο.

Όμως, η υποχρεωτική κατάθεση των διαθεσίμων στην ΤτΕ για δανεισμό του κράτους πάει τη βαλίτσα παραπέρα.

Κι αυτό γιατί αλλιώς είναι να αποφασίζουν οι διοικήσεις των φορέων εθελοντικά να δανείσουν τα λεφτά τους στο κράτος κι αλλιώς να τις εξαναγκάζει η κυβέρνηση.

Στην τελευταία περίπτωση είναι σαν να γίνεται χρηματοδότηση του ελληνικού κράτους από το ευρωσύστημα.

Γεννάται λοιπόν το ερώτημα: η ΕΚΤ είναι πρόθυμη να παράσχει μεγαλύτερη χρηματοδότηση στις ελληνικές τράπεζες μέσω του ELA για να αναπληρωθούν οι καταθέσεις που αποσύρονται λόγω της υποχρεωτικής διάταξης;
Ίσως είναι.

Πριν από λίγο καιρό, προβλέποντας την εξέλιξη, ρωτήσαμε αξιωματούχο της ΕΚΤ σχετικά. Η απάντησή του πρόδιδε αμηχανία.

Όμως, πιο ενδιαφέρουσα ήταν η συνέχεια. Δεν υπάρχει ένδειξη (από την ΕΚΤ) για το αντίθετο (μη χρηματοδότηση), πρόσθεσε.

Dr. Money