H τελευταία ευκαιρία!

Το κλίμα στο χθεσινό Eurogroup ήταν βαρύ, σύμφωνα με τις ανταποκρίσεις από τις Βρυξέλλες.

Αλλωστε φάνηκε από τα σχόλια των υπουργών Οικονομικών πριν εισέλθουν στην αίθουσα.

Τόσες φορές η λέξη τρόικα δεν είχε ξανακουσθεί από τότε που η ελληνική κυβέρνηση εξέφρασε την επιθυμία να μετονομασθεί σε «θεσμούς».

Φθάσαμε επίσης στο σημείο να έχουμε ειρωνικά και αυστηρά σχόλια από υπουργούς μικρών χωρών όπως της Σλοβακίας και της Μάλτας που θεωρούνται αδιανόητα για άλλες χώρες-μέλη.

Δείγμα της απομόνωσης στην οποία έχει περιέλθει η χώρα και την οποία ο πρόεδρος της Κομισιόν κ. Γιούνκερ και ο αρμόδιος επίτροπος κ. Μοσκοβισί προσπαθούν να διαχειρισθούν, διαμεσολαβώντας.

Κάτι που έχει άμεσες επιπτώσεις στην ελληνική οικονομία λόγω στενότητας χρήματος, οι οποίες θα γίνουν πιο ορατές τις επόμενες εβδομάδες ή μήνες αν το κράτος αθετεί τις υποχρεώσεις του προς ιδιώτες και επιχειρήσεις.

Κι όμως, όλα αυτά θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν δεν χάνονταν δύο εβδομάδες και πλέον είτε λόγω απειρίας, είτε λόγω πολιτικού σχεδιασμού όπως αναφέραμε χθες.

Όμως, το βασικό είναι τι γίνεται από εδώ και πέρα.

Κατ' αρχάς θεωρούμε καλό οιωνό την άρση των αντιρρήσεων από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό σταθερότητας (ESM) για τη χρήση των 530 εκατ. ευρώ περίπου από τα λεφτά του ΤΧΣ από το κράτος για πληρωμή των υποχρεώσεών του.

Αυτό μας δείχνει ότι η ευρωζώνη θέλει να βοηθήσει την Ελλάδα να τηρήσει τις υποχρεώσεις της προς το ΔΝΤ και τους άλλους ιδιώτες πιστωτές της.

Δεν θέλει πιστωτικό γεγονός όπως αποκαλείται η χρεοκοπία.

Όμως, είναι επίσης φανερό ότι δυσπιστεί απέναντι στην ελληνική κυβέρνηση και δεν είναι διατεθειμένη να ανοίξει τις κάνουλες της ρευστότητας πριν δει δείγματα γραφής με την υλοποίηση κάποιων μέτρων.

Αναφερόμαστε σε μέτρα γιατί αρκετές από τις μεταρρυθμίσεις, όπως τις αποκαλεί η ελληνική πλευρά, είναι απλώς μέτρα αύξησης των κρατικών εσόδων και των κοινωνικών δαπανών.

Δεν είναι μεταρρυθμίσεις κατά την ταπεινή μας άποψη.

Τώρα πλέον με την αποστολή των τεχνικών κλιμακίων των «θεσμών» στην Αθήνα και τις επαφές στις Βρυξέλλες ελπίζουμε όλα αυτά να διευθετηθούν και να αξιολογηθούν, βάζοντας αριθμούς, ώστε να προχωρήσουμε παρακάτω.

Όμως, διαβάζοντας χθες τη συνέντευξη του κ. Ντάισελμπλουμ, του προέδρου του Eurogroup, σε ολλανδική εφημερίδα, μας λύθηκαν αφενός κάποιες απορίες και αφετέρου κατανοήσαμε πόσο δυσκολοδιάβατος θα είναι ο δρόμος μπροστά.

Ο κ. Ντάισελμπλουμ δήλωσε ότι οι ελληνικές προτάσεις-μέτρα αποσκοπούν στην αντικατάσταση του 30% των μέτρων του προγράμματος (μνημονίου) με ισοδύναμα.

Οι δηλώσεις παραπέμπουν σε παλαιότερες του κ. Βαρουφάκη για την περίφημη αναλογία 70%-30% των μεταρρυθμίσεων του μνημονίου.

Αν είναι έτσι, δεν βρισκόμαστε απλώς στη αρχή της τεχνικής διαδικασίας.

Βρισκόμαστε επίσης στην αρχή της διαπραγμάτευσης παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα κατά καιρούς, π.χ. ότι ξεκίνησαν με το ευρωπαϊκό τουρ του υπουργού Οικονομικών τον Φεβρουάριο.

Αν μάλιστα η καθυστέρηση των δύο εβδομάδων στην αξιολόγηση είναι πολιτική επιλογή, τα πράγματα θα ξαναμπλέξουν αργά ή γρήγορα.

Κι αυτό γιατί διάφορα μέτρα και μεταρρυθμίσεις που θα προτείνουν οι «θεσμοί» θα έχουν πολιτικό και οικονομικό κόστος. Είναι λοιπόν πιθανόν να συναντήσουν την άρνηση ή την αντίσταση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Πολύ περισσότερο που τυχόν πολιτική επιλογή στη καθυστέρηση δείχνει πρόθεση.

Πιθανόν στο πλαίσιο ενός άγνωστου πολιτικού σχεδιασμού όπου μοναδικό, ορατό κομμάτι του παζλ είναι η εξασφάλιση ρευστότητας για κοινωνικές παροχές.

Κάτι που οι εταίροι-δανειστές έχουν αντιληφθεί και δεν είναι διατεθειμένοι να ικανοποιήσουν χωρίς έμπρακτη υλοποίηση των δεσμεύσεων όπως δείχνουν.

Υπό αυτές τις συνθήκες, ο δρόμος των διαπραγματεύσεων που ξεκινάνε την Τετάρτη θα είναι μακρύς και δύσκολος χωρίς βέβαιο αποτέλεσμα.

Ισως μάλιστα να είναι η τελευταία ευκαιρία.

Dr. Money