Στο δρόμο για το 3ο «συμβόλαιο»!

Δεν πάει πολύς καιρός από τότε που πληροφορηθήκαμε ότι η νέα κυβέρνηση και οι δανειστές έχουν καταλήξει σε μια συμφωνία επί της αρχής για την επόμενη φάση στη σχέση των δύο πλευρών.

Για να πούμε την αλήθεια είχαμε κάποιες αμφιβολίες για τη συμφωνία που είχε επιτευχθεί σε πολύ υψηλό επίπεδο, όπως μας είχαν αναφέρει.

Όμως, αισθανθήκαμε πιο σίγουροι όταν ακούσαμε τον υπουργό Επικρατείας κ. Φλαμπουράρη να λέει στο Mega το Σαββατοκύριακο ότι κατά 99,9% θα υπάρξει συμφωνία στο σημερινό Eurogroup, ειδάλλως θα πάει για αργότερα με τη σύγκληση έκτακτου Eurogroup ή Συνόδου Κορυφής.

Δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς εμπεριέχει η συμφωνία.

Αυτό που κατανοήσαμε από τα συμφραζόμενα είναι ότι η συμφωνία θα αφορά την οριοθέτηση κοινώς αποδεκτών στόχων.

Το επιχειρησιακό σχέδιο, δηλαδή πώς θα επιτευχθούν οι στόχοι, θα αποτελέσει αντικείμενο διαβουλεύσεων και διαπραγματεύσεων μεταξύ των δύο πλευρών τους επόμενους μήνες, με τον Ιούνιο να είναι ορόσημο.

Αυτό καταλάβαμε και αυτό μεταφέρουμε, γιατί δεν μας δόθηκαν λεπτομέρειες, χωρίς να βάζουμε το χέρι μας στο ευαγγέλιο.

Είναι προφανές ότι η συμφωνία ικανοποιεί την κυβέρνηση γιατί μπορεί να ισχυρισθεί πειστικά ότι έβαλε τέλος στο δεύτερο μνημόνιο, κάτι πιο πειστικό απ' ό,τι το επιχείρημα ότι τελείωσε η τρόικα που μετονομάσθηκε σε «θεσμούς».

Όμως, εκείνο που έχει σημασία και εκείνο από το οποίο θα κριθεί είναι το περιεχόμενο τόσο της συμφωνίας επί της αρχής όσο και του «συμβολαίου» ή προγράμματος ή όπως αλλιώς αποκαλεστεί.

Θεωρούμε βέβαιο ότι η πλευρά των δανειστών θα υποχωρήσει στο θέμα της επίτευξης των υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων που προέβλεπε το δεύτερο μνημόνιο.

Όμως, δεν είμαστε σίγουροι αν θα αποδεχθεί τον στόχο του 1,5% που επιθυμούσε η κυβέρνηση ή κάποιου υψηλότερου π.χ. 2% του ΑΕΠ.

Εξυπακούεται ότι θα είναι επιτυχία αν η μπίλια καθίσει είτε στο 1,5% είτε στο 2% του ΑΕΠ είτε κάπου ανάμεσα.

Όπως έχουμε αναφέρει επανειλημμένα στο παρελθόν, το μνημόνιο αποτελείτο από δύο μεγάλα κομμάτια κατά την άποψή μας:

Το δημοσιονομικό και τις μεταρρυθμίσεις.

Όσον αφορά το δημοσιονομικό σκέλος δεν ήταν ρεαλιστικό να περιμένει κάποιος ότι η χώρα θα μπορούσε να παραγάγει πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης του 4% του ΑΕΠ επί σειρά ετών και ταυτόχρονα να επιτυγχάνει ρυθμούς ανάπτυξης 3,5% ετησίως.

Όσον αφορά το σκέλος των μεταρρυθμίσεων, είχαμε ταχθεί σαφώς υπέρ σχεδόν όλων, αλλά κυρίως εκείνων που οδηγούσαν στη δημιουργία ανταγωνιστικών συνθηκών.

Γι' αυτό είχαμε ταχθεί υπέρ της παρέμβασης στις λαϊκές αγορές που στην ουσία ποτέ δεν έγινε, σε διάφορα επαγγέλματα, όπως και σε άλλα ζητήματα.

Ο υπολογισμός του εφάπαξ να γίνεται με τέτοιον τρόπο ώστε να αντανακλά τις εισφορές διά βίου και να μην επιδοτούνται από τους υπολοίπους.

Η αρχή του μηδενικού ελλείμματος στα επικουρικά ταμεία και η κατάργηση των πρόωρων συντάξεων που δίνονται ακόμη σε 40άρηδες και 50άρηδες.

Υπό αυτήν την έννοια, θα πρέπει να συμφωνήσουμε με την κυβερνητική προσέγγιση στο δημοσιονομικό σκέλος, δηλαδή στην επίτευξη χαμηλότερων πρωτογενών πλεονασμάτων.

Όμως, δεν ξέρουμε ποιες μεταρρυθμίσεις προκρίνει για το 70% του συνόλου του μνημονίου που θέλει να διατηρήσει και ποιες για το 30% που θέλει να αντικαταστήσει με άλλες.

Σε κάθε περίπτωση, θα περιμένουμε, όπως όλοι, να μάθουμε περισσότερες λεπτομέρειες για την εκκολαπτόμενη συμφωνία και τα επόμενα βήματα, π.χ. ενδιάμεση χρηματοδότηση.

Dr. Money