Oι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά!

Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζουν την άποψη εδώ και καιρό ότι μέχρι το τέλος του μήνα θα υπάρξει συμφωνία που θα ικανοποιεί τόσο τη νέα κυβέρνηση όσο και τους δανειστές.

Η συγκεκριμένη, αισιόδοξη άποψη συμβαδίζει με την παράδοση της Ε.Ε. που θέλει στο τέλος να βρίσκεται κάποια λύση.

Όμως, δεν είναι σύμφωνη με την εικόνα που έδιναν και δίνουν οι δηλώσεις αξιωματούχων στη Γερμανία.

Οι τελευταίοι καλούσαν και καλούν τη νέα ελληνική κυβέρνηση να ζητήσει επέκταση του μνημονίου αφού δεν προλαβαίνει να υλοποιήσει τα προαπαιτούμενα.

Η θέση της νέας κυβέρνησης ήταν δύσκολη έτσι κι αλλιώς.

Εγινε δυσκολότερη γιατί πήγε να διαπραγματευθεί χωρίς να διαθέτει κάποια αξιόπιστη απειλή αφού είχε απεμπολήσει το χαρτί της εξόδου από το ευρώ, λέγοντας ότι θα παραμείνει στην ευρωζώνη.

Όμως, έκανε κι άλλα λάθη στρατηγικής, και ιδιαίτερα ο δημοφιλής Γιάνης Βαρουφάκης, σύμφωνα με τον αρθρογράφο της βρετανικής Guardian, Ανατόλι Καλέτσκι:

«Η στρατηγική του είναι να κρατά ένα όπλο στο δικό του το κεφάλι και μετά να απαιτεί λύτρα για να μην τραβήξει τη σκανδάλη», γράφει ο Καλέτσκι. «Οι αξιωματούχοι της Γερμανίας και της Ευρωπαϊκής Ενωσης βλέπουν την μπλόφα του. Και το αποτέλεσμα είναι οι δύο πλευρές να έχουν κολλήσει σε μία αντιπαράθεση που κάνει αδύνατη τη σοβαρή διαπραγμάτευση».

Για τον Καλέτσκι, η ελληνική πλευρά θα έπρεπε να είχε ακολουθήσει τη στρατηγική του Μάριο Ντράγκι που κατάφερε να ξεπεράσει τον σκόπελο της Μέρκελ και να προχωρήσει με την ποσοτική χαλάρωση (QE).

Κοινώς να μην αναδιπλωθεί από νωρίς στο θέμα της διαγραφής του χρέους, αλλά στο τέλος με αντάλλαγμα σημαντικές παραχωρήσεις στο θέμα της λιτότητας κ.τ.λ.

Χθες το υπουργείο Oικονομικών προέβη σε μία ακόμη αναδίπλωση στο θέμα των ιδιωτικοποιήσεων, ανακοινώνοντας το πρόγραμμα-γέφυρα έως τον Σεπτέμβριο.

Με βάση το πρόγραμμα-γέφυρα, ικανοποιείται το 70% των δεσμεύσεων για μεταρρυθμίσεις του μνημονίου. Το υπόλοιπο 30%, είτε φεύγει είτε αντικαθίστανται από δέκα μεταρρυθμίσεις που θα προταθούν από την ελληνική πλευρά σε συνεργασία με τον ΟΟΣΑ.

Επιπλέον, η κυβέρνηση ζητά να τεθεί ο πήχης στο 1,5% του ΑΕΠ για φέτος έναντι 3% που ήταν ο στόχος με βάση το μνημόνιο.

Ακόμη, βάζει στο τραπέζι το θέμα του χρέους για να ξεκινήσει η διαπραγμάτευση με ένα μενού από swaps. Τέλος, ζητά χρηματοδότηση μέσω αύξησης του στοκ των εντόκων κατά 8 δισ. ευρώ συν το ποσό του 1,9 δισ. από τα κέρδη ομολόγων της ΕΚΤ και ένα πιο ελαστικό ELA.

Μακάρι το σχέδιο να γίνει αποδεκτό ως έχει. Όμως, δεν νομίζουμε ότι είναι ρεαλιστικό να περιμένει κάποιος κάτι τέτοιο.

Ξεπερνώντας το μεγάλο εμπόδιο της παράτασης του μνημονίου που δεν δέχεται η ελληνική πλευρά, μια σειρά από άλλα ζητήματα ξεχωρίζουν.

Κατ' αρχάς θα πρέπει να υπάρξει μια συμφωνία στον καταμερισμό των μεταρρυθμίσεων που θα γίνουν αποδεκτές και στο 30% που θα αντικατασταθεί από 10 άλλες.

Είναι το ελάχιστο που πρέπει να γίνει για να αποτελέσει τη βάση της διαπραγμάτευσης μέχρι το κανονικό Eurogroup στις 16 Φεβρουαρίου.

Και σίγουρα οι δανειστές δύσκολα θα συμφωνήσουν να τις αξιολογεί ο ΟΟΣΑ μόνος του.

Ξένοι παρατηρητές θεωρούν ότι ίσως θα μπορούσε να βρεθεί ένας συμβιβασμός στο θέμα του ύψους του πρωτογενούς πλεονάσματος. Πιθανόν πάνω από το 1,5% του ΑΕΠ, συμπεριλαμβανομένων όλων των έξτρα κοινωνικών δαπανών.

Eπίσης, οι συζητήσεις για το χρέος θα μπορούσαν να ξεκινήσουν.

Όμως, είναι απίθανο να συμφωνήσουν οι εταίροι στο ύψος της προτεινόμενης, συνολικής χρηματοδότησης από τη στιγμή που αυξάνει το δημόσιο χρέος.

Εκεί θα υπήρχε διαφωνία.

Θεωρούμε λοιπόν ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να βάλει ακόμη πολύ νερό στο κρασί της για να βρεθεί μια βάση από την οποία θα ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις.

Μια βάση που θα στηρίζεται στις μεταρρυθμίσεις του 70% κι αφού έχει επιλυθεί το θέμα της επέκτασης του μνημονίου με κάποιον τρόπο.

Dr. Money