Μπορεί ο Τσίπρας ν' αλλάξει την Ευρώπη;

Ο ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε χθες μια ιστορική, μεγάλη νίκη, σε ελληνικό και δυτικοευρωπαϊκό επίπεδο.

Κι αυτό γιατί κανένα αμιγώς αριστερό κόμμα δεν έχει κυβερνήσει στην Ελλάδα ή σε άλλη δυτικοευρωπαϊκή χώρα από το τέλος του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι σήμερα.

Ο τρόπος με τον οποίο θα διαχειρισθεί την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας έχει μεγάλη σημασία, πρωτίστως, για τη χώρα και δευτερευόντως για το ίδιο.

Οι «ρεαλιστές» στον ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζονται ότι δεν μπορεί ο κ. Τσίπρας να μην αναπροσαρμόσει την πολιτική του και να έλθει πιο κοντά στους ψηφοφόρους του κόμματός του που προέρχονται κυρίως από το κέντρο και την κεντροαριστερά.

Αρκετοί θεώρησαν ένδειξη ρεαλισμού και επιβεβαίωση του ανωτέρω συμπεράσματος τη συνάντηση με τον κ. Θεοδωράκη του Ποταμιού, υπενθυμίζοντας ότι προεκλογικά είχε αποκλείσει μια τέτοια συνεργασία.

Όμως, απομένει να δούμε τι θα γίνει τελικά γιατί ο έτερος υποψήφιος εταίρος, δηλαδή ο κ. Καμμένος των ΑΝΕΛ, φαίνεται να έχει αντιρρήσεις.

Πάντως, αν έχουν δίκιο, ο κ. Τσίπρας θα αναπροσαρμόσει τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ προς την κατεύθυνση μιας πιο ορθόδοξης αντιμετώπισης των προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας.

Φυσικά, αυτό δεν αποκλείει κάποιες κοινωνικές παροχές ή άλλες πρωτοβουλίες που θα τονίζουν τον αριστερό χαρακτήρα της νέας κυβέρνησης.

Μια τέτοια προσέγγιση λαμβάνει υπόψη το γεγονός ότι υπάρχουν ευρωπαϊκοί κανόνες που δεν μπορούν να αλλάξουν.

Είναι αυτό που πολλοί σχολιαστές αποκαλούν κωλοτούμπα.

Όμως, μια τέτοια αλλαγή στάσης θα μπορούσε να προκαλέσει ισχυρούς κραδασμούς μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ με δεδομένη τη δύναμη της Αριστερής Πλατφόρμας.

Θεωρητικά τουλάχιστον, ακούγεται πιο εύκολο να αλλάξουν κάποιοι κανόνες και διαδικασίες στην Ε.Ε. που θα διευκόλυναν την εφαρμογή των οικονομικών πολιτικών, ή τουλάχιστον των περισσότερων, του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα.

Φυσικά, κάτι τέτοιο δεν μπορεί να το πετύχει με την πειθώ των επιχειρημάτων από μόνος του.

Όπως μας ανέφερε χθες το βράδυ τηλεφωνικώς ένας φίλος από το Λονδίνο, είναι πιο εύκολο να πείσεις την τρόικα να αλλάξει άποψη παρά τον Σόιμπλε, εννοώντας τη γερμανική ηγεσία.

Χρειάζεται συμμαχίες που αυτήν τη στιγμή φαίνεται ότι δεν μπορεί να βρει εύκολα σε κυβερνήσεις.

Αντίθετα, μπορεί να βρει συμπαθούντες σε αντιπολιτευόμενα κόμματα και σε άλλους, π.χ. ακαδημαϊκούς, διαμορφωτές της κοινής γνώμης, που δεν έχουν την ίδια βαρύτητα στα κέντρα αποφάσεων της Ε.Ε.

Εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ και του κ. Τσίπρα λειτουργεί το γεγονός ότι πολλοί άλλοι στην Ε.Ε., π.χ. Γερμανία, Ολλανδία, Φινλανδία, Αυστρία κ.ά., θεωρούν ότι οι κανόνες, π.χ. δεσμεύσεις για λιτότητα, μεταρρυθμίσεις, είναι αποτελεσματικοί και το πρόβλημα βρίσκεται στην μη εφαρμογή τους από την Ελλάδα.

Φυσικά, οι κανόνες μπορούν να ερμηνευθούν πολλές φορές κατά το δοκούν ή να καθυστερήσει η εφαρμογή τους.

Όμως, το τελευταίο προϋποθέτει την καλή θέληση εκείνων που λαμβάνουν τις σημαντικές αποφάσεις.

Ακόμη, κι αν υπάρξει κάποια συμφωνία στην Ε.Ε. για αλλαγή κάποιων κανόνων, η εμπειρία δείχνει ότι αυτό παίρνει χρόνο και η διαδικασία είναι συχνά γραφειοκρατική.

Πολύς χρόνος δεν υπάρχει στη δική μας περίπτωση, έτσι κι αλλιώς.

Παρ' όλα αυτά η ανωτέρω διαδικασία θα ήταν η προσφορότερη γιατί ο κ. Τσίπρας θα απέφευγε τυχόν εσωκομματικές αναταράξεις αν ο ίδιος αποφάσιζε να αναπροσαρμόσει ριζικά την οικονομική πολιτική του.

Μπορεί λοιπόν ο κ. Τσίπρας να πείσει τους Ευρωπαίους ηγέτες για την ορθότητα της οικονομικής πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ;

Μακάρι, αλλά δεν το θεωρούμε το πιο πιθανό σενάριο.

Dr. Money