Tο πελατειακό κράτος ζει και βασιλεύει!

Ο φίλος είχε πάρει στεγαστικό δάνειο σε ελβετικό φράγκο με την ισοτιμία ευρώ/ελβετικού νομίσματος κοντά στο 1,65 από τη Eurobank το 2007.

O ίδιος θυμάται ότι το είχε πάρει γιατί τα δάνεια σε ελβετικό φράγκο είχαν χαμηλότερο επιτόκιο από τα αντίστοιχα σε ευρώ και γιατί άκουσε φίλους και γνωστούς που του έλεγαν ότι η ισοτιμία δεν θα είχε μεγάλες διακυμάνσεις.

Όπως είναι φυσικό, ο φίλος ήταν πολύ θλιμμένος τη μέρα που η κεντρική τράπεζα της Ελβετίας αποφάσισε να αφήσει την ισοτιμία να διαμορφωθεί ελεύθερα.

Κι αυτό γιατί συνεπάγετο την ανατίμηση του φράγκου και τη δική του επιβάρυνση αφού το υπόλοιπο του δανείου σε ευρώ αυξήθηκε σημαντικά.

Όμως, δεν αναζήτησε δικαιολογίες.

Το αντίθετο.

Κατέκρινε εαυτόν γιατί δεν πήγε να μετατρέψει το δάνειο σε ευρώ το διάστημα που η κεντρική τράπεζα της Ελβετίας διατηρούσε τεχνηέντως την ισοτιμία ευρώ/φράγκου στο 1,20, αφού έβλεπε ότι δεν θα κρατούσε για πολύ.

Τον ξανασυναντήσαμε την επομένη και αφού είχαν προηγηθεί οι ανακοινώσεις του ΣΥΡΙΖΑ και της Ν.Δ. που ανταγωνίζονταν το ένα κόμμα το άλλο ποιο από τα δύο θα αποζημιώσει τους 60.000 και πλέον δανειολήπτες ελβετικού φράγκου γρηγορότερα και πιο πολύ.

«Ο ένας λέει ότι θα μας αποζημιώσει και ο άλλος μας δίνει και μια τηλεόραση από πάνω για να πάρει την ψήφο μας» μας είπε γελώντας και καυτηριάζοντας ταυτόχρονα τη στάση των δύο κομμάτων εξουσίας, πιάνοντας με τα δυο του χέρια το κεφάλι.

«Θα έπρεπε να χαίρομαι όπως μου είπε η γυναίκα μου, αλλά εγώ λυπάμαι» τόνισε, προσθέτοντας ότι δεν περιμένει καμία βοήθεια από το χρεοκοπημένο κράτος.

Πρέπει να είναι από τους λίγους που σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο.

Κι αυτό γιατί διαφορετικά τα δύο κόμματα εξουσίας με τις ανακοινώσεις τους και τα υπόλοιπα κόμματα με τη σιωπή τους δεν θα υιοθετούσαν τέτοιες θέσεις πριν από τις εκλογές προς άγραν ψήφων.

Πάντως, αν είχε υποτιμηθεί το ελβετικό φράγκο, οπότε οι δανειολήπτες θα είχαν να πληρώσουν λιγότερα σε ευρώ, δεν θα επέστρεφαν τίποτα από τα «κέρδη» στο δημόσιο, του ανέφερα για να τον πικάρω.

«Πολύ σωστά» απάντησε γελώντας. «Τώρα, πολλοί θα θυμηθούν τα μικρά γράμματα στις προ ετών συμβάσεις».

Ο καθένας θα μπορούσε να πει πολλά για τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία των δύο κομμάτων και τη στάση των υπολοίπων.

Παραδείγματος χάρη, ότι ακυρώνουν την έννοια της ανάληψης ρίσκου αφού οι πάντες αποζημιώνονται από τον προϋπολογισμό όποιο ρίσκο κι αν πάρουν με δική τους ευθύνη.

Θα μπορούσε επίσης να θέσει θέμα κοινωνικής δικαιοσύνης αφού φορολογούμενοι που δεν έχουν λάβει δάνεια ή έχουν πάρει και τα αποπληρώνουν θα κληθούν να πληρώσουν για την αποζημίωση των δανειοληπτών ελβετικού φράγκου.

Θα μπορούσε επίσης να ισχυρισθεί ότι υπάρχουν τεχνικά προβλήματα με την αποζημίωση των δανειοληπτών από τη στιγμή που η ισοτιμία αυξομειώνεται σε καθημερινή βάση και συνακόλουθα η όποια επιβάρυνση.

Κι ας πούμε ότι γνωρίζουμε την τωρινή ισοτιμία. Ποια θα πρέπει να είναι η αρχική ισοτιμία επί της οποίας θα υπολογισθεί η αποζημίωση; Το 1,20 ή μήπως το 1,60 όταν συνήφθη το δάνειο;

Κι αν δοθεί τώρα η αποζημίωση και αργότερα υποτιμηθεί το ελβετικό φράγκο, οπότε κερδίζει ο δανειολήπτης, τι γίνεται;

Αυτά μπορεί να είναι εύλογα ερωτήματα, όμως οι ανακοινώσεις των κομμάτων βγήκαν για την προσέλκυση ψήφων πριν από τις εκλογές.

Όποιος λοιπόν ελπίζει ότι τα παλιά χούγια θα κοπούν στην Ελλάδα μάλλον θα πρέπει να περιμένει πολύ ακόμη.

Dr. Money