Όχι άλλα παιγνίδια με τους φόρους!

Ίσως λίγοι το θυμούνται.

Ένας από τους λόγους που διογκώθηκε το ήδη υψηλό δημοσιονομικό έλλειμμα το 2009 ήταν η επιθυμία της τότε νέας κυβέρνησης του ΓΑΠ να εφαρμόσει ορισμένες από τις δικές της πολιτικές γιατί τις θεωρούσε καλύτερες.

Μία από αυτές ήταν η κατάργηση του νόμου Σουφλιά για τη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων.

Ο δημόσιος κορβανάς στερήθηκε εκατοντάδες εκατ. ευρώ και το έλλειμμα του 2009 διογκώθηκε, περιμένοντας τον νόμο της κ. Μπιρμπίλη την επόμενη χρονιά.

Ακόμη, ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου επέβαλε έκτακτη εισφορά σ' εκείνους που είχαν ατομική ακίνητη περιουσία άνω των 400.000 ευρώ με προοδευτική κλιμακωτή αξιολόγηση.

Όμως, δεν έμεινε εκεί.

Επειδή χρειαζόταν περισσότερα λεφτά και ήθελε να είναι πιο συνεπής με τις ιδέες του, επέβαλε τον ΦΑΠ με αφορολόγητο τις 200 χιλ. ευρώ και πιο προοδευτική κλίμακα από εκεί και πάνω.

Όμως, οι ΦΑΠ του 2010 και του 2011 εισπράχθηκαν αρκετά αργότερα γιατί οι μηχανισμοί δεν ήταν έτοιμοι.

Το αποτέλεσμα ήταν να λείψουν τα λεφτά από τον προϋπολογισμό των δύο προαναφερθέντων ετών, συμβάλλοντας στη λήψη επιπρόσθετων μέτρων λιτότητας για να πλησιάσουν τους στόχους για το έλλειμμα που είχαν τεθεί, επιβαρύνοντας την οικονομία.

Το επιστέγασμα ήταν το διαβόητο «χαράτσι», που επιβλήθηκε το φθινόπωρο του 2011, μετά την αποπομπή της τρόικας.

Ασφαλώς υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στο τότε και στη σημερινή κατάσταση. Όμως, κάναμε τη αναδρομή για να θυμίσουμε κάποια πράγματα.

Όπως ότι το «χαράτσι» αντικαταστάθηκε από τον ΕΝΦΙΑ για να αυξηθούν περαιτέρω τα κρατικά έσοδα στα 2,3 δισ. ευρώ και πιθανόν αρκετά περισσότερο.

Το μέτρο και οι παλινωδίες που το συνόδεψαν αυτό, παρότι σχεδιαζόταν κάπου έναν χρόνο, κόστισε πολύ στη Ν.Δ., όπως έδειξαν οι δημοσκοπήσεις, ανοίγοντας την ψαλίδα που τη χώριζε από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο τελευταίος έπιασε γρήγορα το νόημα, υποσχόμενος κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και αντικατάστασή του από τον φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας, χωρίς να μπει σε λεπτομέρειες.

Ο κ. Σαμαράς ακολούθησε, υποσχόμενος μείωση του ΕΝΦΙΑ από φέτος.

Να θυμίσουμε ότι κι η Ν.Δ. υποσχόταν να καταργήσει το χαράτσι προεκλογικά το 2012, αλλά δεν το έκανε για δημοσιονομικούς λόγους.

Κι όταν ως μέλος της συγκυβέρνησης το έπραξε, ήταν για να μαζέψει περισσότερα έσοδα από περισσότερους για να χρηματοδοτήσει δαπάνες και να βγάλει ο προϋπολογισμός μεγαλύτερο πρωτογενές πλεόνασμα.

Όμως, έτσι που πάνε τα πράγματα, ελλοχεύει ο κίνδυνος να χρειασθούν τα ίδια ή και περισσότερα έσοδα απ' όσα θα αποδώσει τελικά ο ΕΝΦΙΑ για να επιτευχθεί ο δημοσιονομικός στόχος του 2015.

Ακόμη και στο υποθετικό σενάριο που οι πιστωτές αποδέχονταν να χαμηλώσει ο στόχος για το πρωτογενές πλεόνασμα, τα έσοδα από τον φόρο στα ακίνητα θα έπρεπε να παραμείνουν σε υψηλά επίπεδα.

Ιδίως αν υπήρχε αριστερή διακυβέρνηση που θα ήθελε να ξοδέψει περισσότερα για κοινωνικές δαπάνες.

Αν λοιπόν καταργηθεί ο ΕΝΦΙΑ, η φορολόγηση των ακινήτων από 300.000 ευρώ με βάση τις σημερινές αντικειμενικές αξίες ή τις 200.000-250.000 ευρώ μεθαύριο σημαίνει ότι ένας μικρότερος αριθμός ιδιοκτητών θα πληρώσει πολύ περισσότερα.

Μάλιστα, όσο ανεβαίνει ο πήχης της αντικειμενικής αξίας στην ακίνητη περιουσία που προσδιορίζεται ως μεγάλη, τόσο μειώνεται ο αριθμός των φορολογουμένων και αυξάνεται η επιβάρυνση.

Όσο όμως αυξάνεται η επιβάρυνση υπερβολικά, τόσο αυξάνονται κι οι πιθανότητες να μην μπορούν οι υπόχρεοι να πληρώσουν, και επομένως να εισπράξει το κράτος λιγότερα και να δημιουργηθεί πρόβλημα.

Αυτά είναι πολύ σοβαρά θέματα για να τα προσπερνάνε τα κόμματα εξουσίας στα γρήγορα, συνθηματολογώντας.

Θα πρέπει λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ ,που προηγείται στις δημοσκοπήσεις και προτείνει έναν άλλο φόρο προς αντικατάσταση του ΕΝΦΙΑ, να γίνει πιο σαφής.

Από ποιο όριο και πάνω μια ατομική περιουσία θεωρείται μεγάλη; Κι αν επιδιώξει να αντλήσει λιγότερα έσοδα από πού θα βρεί τα υπόλοιπα για να μην επηρεασθεί το δημοσιονομικό αποτέλεσμα;

Είναι το όριο οι 450.000 ευρώ που λέει ο κ. Στρατούλης ή οι 300.000 ευρώ που έλεγαν άλλα στελέχη του στο παρελθόν;

Αν γνωρίζουμε τον στόχο για τα συνολικά έσοδα και το όριο, είναι εύκολο να υπολογισθεί η επιβάρυνση.

Επιπλέον, ο κ. Σαμαράς θα πρέπει να γίνει πιο σαφής για το μέγεθος της μείωσης του ΕΝΦΙΑ που έχει κατά νου, για τις επιπτώσεις που θα έχει στα έσοδα και από πού θα καλυφθεί η υστέρηση.

Τα κόμματα εξουσίας στην Ελλάδα συνηθίζουν να προσπερνούν δυσάρεστα ζητήματα με ανακοινώσεις εντυπωσιασμού, αποφεύγοντας την ουσία.

Οι φόροι προσφέρονται για γενικολογίες και αόριστες δεσμεύσεις.

Ιδίως σ' ένα λαό που τα δανεικά τον έκαναν να νομίζει ότι το κράτος μπορεί να δαπανά χωρίς ταυτόχρονα να τα παίρνει από νοικοκυριά και επιχειρήσεις.

Όμως, τα ακίνητα είναι η κυριότερη μορφή αποταμίευσης και πλούτου στην Ελλάδα επί δεκαετίες.

Δεν θα πρέπει λοιπόν να αφεθούν τα κόμματα εξουσίας να παίζουν πολιτικά παίγνια με τους φόρους επί των ακινήτων.

Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους.

Dr. Money