Οι προεκλογικές υποσχέσεις και η πικρή αλήθεια!

Είναι ανθρώπινο να ελπίζει κάποιος που έχει ταλαιπωρηθεί από την οικονομική κρίση ότι μπορεί να εκλεγεί μια νέα κυβέρνηση που θα του βελτιώσει τη ζωή.

Άλλωστε, ως γνωστόν, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.

Τα κόμματα εξουσίας το γνωρίζουν πολύ καλά και προσπαθούν να κερδίσουν την ψήφο του, υποσχόμενα διάφορα. Από φορολογικές ελαφρύνσεις, μέχρι δωρεάν ρεύμα σε εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά, αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις κ.ά.

Όμως, η πραγματικότητα είναι διαφορετική.

Κι αυτό γιατί τα περιθώρια ικανοποίησης αυτών που υπόσχονται από τον προϋπολογισμό είναι πολύ μικρά. Ακόμη κι αν κάποια από τις υποσχέσεις μπορούσε να ικανοποιηθεί μετεκλογικά για πολιτικούς λόγους, τα λεφτά θα έπρεπε να εξοικονομηθούν από αλλού και από άλλους.

Κάποιος θα περίμενε ότι η συντριπτική πλειονότητα του λαού θα γνώριζε τους περιορισμούς του προϋπολογισμού μιας χώρας που δεν μπορεί να τυπώσει χρήμα ή να δανεισθεί από τρίτους για να χρηματοδοτήσει τις προεκλογικές υποσχέσεις.

Προφανώς, κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Διαφορετικά, τα κόμματα δεν θα έδιναν υποσχέσεις που δεν μπορούν να τηρήσουν χωρίς να θίξουν άλλους. Τουλάχιστον μέχρι να δημιουργηθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις.

Όμως, το τελευταίο προϋποθέτει χρόνο. Ισως, περισσότερο απ' ό,τι χρειαζόταν πριν από λίγους μήνες.

Δυστυχώς, τα μηνύματα από τον προϋπολογισμό δεν είναι ενθαρρυντικά. Το ρεπορτάζ μιλά για υστέρηση εσόδων καθώς αρκετοί φορολογούμενοι έχουν προφανώς επιλέξει να περιμένουν να δουν τι θα γίνει στις εκλογές πριν κάνουν οτιδήποτε.

Αν και δεν έχουμε πλήρη εικόνα γιατί δεν ξέρουμε πώς κινούνται οι δαπάνες, το πιθανότερο είναι το πρωτογενές πλεόνασμα του 2014 να μην είναι σημαντικά μεγαλύτερο από το 1,5% του ΑΕΠ που ήταν ο στόχος.

Επιπλέον, η απόκλιση από τον δημοσιονομικό στόχο του 2015 ίσως ξεπεράσει τα 2 - 2,5 δισ. ευρώ που προέβλεπε τελευταία το ΔΝΤ.

Ακόμη κι αν πεισθούν ότι το δημοσιονομικό κενό είναι μικρότερο, π.χ. στο 1 δισ. ευρώ, το ερώτημα παραμένει.

Πώς είναι δυνατόν να κλείσει αυτό το κενό και ταυτόχρονα να υλοποιηθούν κάποιες προεκλογικές υποσχέσεις χωρίς νέους φόρους και κάποιες περικοπές δαπανών;

Δυστυχώς, ο κύκλος δεν μπορεί να τετραγωνισθεί. Συνομιλητής και της νέας ελληνικής κυβέρνησης θα είναι η τρόικα, λένε οι γνωρίζοντες πρόσωπα και πράγματα στην Ε.Ε.

Φυσικά, η όποια νέα κυβέρνηση μπορεί να επιλέξει να μην συνομιλήσει μαζί της, επιδιώκοντας μια συνολική διαπραγμάτευση σε πολιτικό επίπεδο. Σε αυτήν την περίπτωση, η τρόικα δεν θα έλθει εδώ ή θα φύγει από την Αθήνα αν έχει έλθει. Όμως, για να υπάρξει πολιτική διαπραγμάτευση χρειάζεται να καθίσουν τα ενδιαφερόμενα μέρη στο ίδιο τραπέζι.

Όσοι ελπίζουν σε κάτι τέτοιο θα ήταν καλύτερα να διαβάσουν προσεκτικά τις δηλώσεις της Α. Μέρκελ και του Β. Σόιμπλε περί τήρησης των συμφωνιών και συνέχειας του κράτους.

Αν δεν τις καταλαβαίνουν, θα ήταν χρήσιμο να θυμηθούν τι συνέβη τον Σεπτέμβριο του 2011 που η τότε κυβέρνηση απέπεμψε την τρόικα από την Αθήνα, προσβλέποντας σε πολιτική διαπραγμάτευση.

Dr. Money