Η κλεψύδρα αδειάζει γρήγορα

O χρόνος είναι χρήμα, λένε πολλοί. Όμως, αρκετοί δεν φαίνεται να το αντιλαμβάνονται στη χώρα μας. Κι αυτό παρότι η ρευστότητα περιορίζεται ολοένα και περισσότερο κάθε εβδομάδα που περνά.

Αυτήν τη στιγμή η Ελλάδα μοιάζει μ' ένα μεγάλο νησί το οποίο δεν τροφοδοτείται πλέον με τρόφιμα και οι κάτοικοί του αναγκάζονται να καταναλώνουν από τα έτοιμα. Πράγματι, το μόνο φρέσκο χρήμα που μπαίνει στην οικονομία προέρχεται από τα κοινοτικά κονδύλια. Νέα κεφάλαια για άμεσες επενδύσεις ή ιδιωτικοποιήσεις από εγχώριους ή ξένους δεν μπαίνουν.

Αντίθετα, έχουμε καθαρές εκροές από επενδύσεις χαρτοφυλακίου, π.χ. μετοχές. Επιπλέον, ούτε το δημόσιο, ούτε οι επιχειρήσεις μπορούν να δανείζονται από τις διεθνείς αγορές ή από άλλες πηγές.

Το δημόσιο λειτουργεί δανειζόμενο βραχυπρόθεσμα τα ρευστά διαθέσιμα οργανισμών και άλλων φορέων της γενικής κυβέρνησης.

Επιπλέον, εμφανίζεται να καθυστερεί τις πληρωμές προς τρίτους, π.χ. προμηθευτές, που με τη σειρά τους καθυστερούν πληρωμές σε άλλους, π.χ. εργαζομένους, συνεργάτες κ.ά.

Με τις πληρωμές τόκων και χρεολυσίων να υπερβαίνουν τα 4 δισ. ευρώ μέχρι τα τέλη Μαρτίου, το δημόσιο θα πρέπει να αντλήσει περισσότερα λεφτά μέσω εντόκων ή άλλων εσωτερικών πηγών δανεισμού για να μπορέσει να αντεπεξέλθει.

Οι τράπεζες, οι οποίες αγοράζουν τα ομόλογα, βλέπουν τις καταθέσεις τους να μειώνονται, έστω κι αν οι ρυθμοί δεν είναι ανησυχητικοί μέχρι σήμερα, ενώ δεν μπορούν να χρηματοδοτηθούν από τις αγορές χονδρικής.

Το πρόγραμμα αγοράς ομολόγων από την ΕΚΤ θα μπορούσε να δώσει ανάσες, αλλά δεν είναι σίγουρο κατά πόσον θα συμπεριλάβει ελληνικά χρεόγραφα και για τι ποσό.

Διέξοδο αποτελεί ο ELA της Τράπεζας της Ελλάδος. Όμως, κι αυτός ενέχει κάποιους περιορισμούς σε σχέση με το παρελθόν και είναι πιο ακριβός. Όμως, το χειρότερο είναι ότι στιγματίζεται όποια τράπεζα λάβει χρηματοδότηση απ' αυτόν.

Με δεδομένο το υψηλό ποσοστό μη εξυπηρετούμενων δανείων, λοιπόν, δεν εκπλήσσει που οι τράπεζες έχουν γίνει ακόμη πιο φειδωλές στην παροχή δανείων προς νοικοκυριά και επιχειρήσεις.

Η οικονομία καλείται να αναπτυχθεί μέσα σ' αυτό το πλαίσιο που θα γίνεται ολοένα και πιο ασφυκτικό όσο περνάει ο καιρός και η κατάσταση δεν αλλάζει. Υπό αυτήν την έννοια, ο χρόνος δεν είναι σύμμαχος της Ελλάδας.

Όσο περισσότερος καιρός περνά και δεν βρίσκεται λύση με τους δανειστές, τόσο χειρότερα θα γίνονται τα πράγματα στο εσωτερικό και η οικονομία θα σέρνεται.

Το αποτέλεσμα είναι προβλέψιμο. Θα εξασθενίσει η διαπραγματευτική θέση της Ελλάδας.

Αντίθετα, η ευρωζώνη δεν έχει λόγο να βιάζεται.

Γι' αυτόν τον λόγο ισχυριζόμαστε ότι η κλεψύδρα αδειάζει γρήγορα. Έστω κι αν το άδειασμα μπορεί να κρατήσει λίγους μήνες ακόμη.

Dr. Money