Τα δύο λάθη του κ. Σόιμπλε!

Πριν από λίγο καιρό είχαμε αναφερθεί στη συνάντηση της καγκελαρίου Α. Μέρκελ και του πρωθυπουργού Α. Σαμαρά τον περασμένο Οκτώβριο στο Βερολίνο, τονίζοντας το λάθος της ελληνικής πλευράς να αγνοήσει τον κ. Σόιμπλε.

Υπενθυμίζουμε ότι η κ. Μέρκελ είχε αναφέρει στην ελληνική αντιπροσωπεία ότι η ίδια δεν είχε αντίρρηση στο σχέδιο της κυβέρνησης για πρόωρη αποχώρηση του ΔΝΤ από το ελληνικό πρόγραμμα και τη διαμόρφωση μιας νέας σχέσης υπό ευρωπαϊκή εποπτεία.

Όμως, η καγκελάριος τους προειδοποίησε ότι ο κ. Σόιμπλε είχε αντίρρηση, υπονοώντας ότι θα έπρεπε να πείσουν κι εκείνον, σύμφωνα με έγκυρες πηγές.

Δεν μπορούμε και δεν ισχυριζόμαστε ότι γνωρίζουμε τις σκέψεις και τις προθέσεις του κ. Σόιμπλε.

Όμως, δεν θεωρούμε απίθανο να ισχύουν εκείνες οι απόψεις που θέλουν ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών να θεωρεί εδώ και καιρό τον πρωθυπουργό πολιτικά αποδυναμωμένο και να περιμένει τον κ. Τσίπρα, αν γίνουν πρόωρες εκλογές και εκλεγεί, μ' ένα τελεσίγραφο.

Κοινώς, ή κάνεις αυτά που έχουμε συμφωνήσει ή είσαι μόνος σου.

Ο χρόνος θα δείξει αν οι ανωτέρω απόψεις επιβεβαιωθούν ή όχι.

Αυτό στο οποίο δεν χωρά αμφιβολία είναι κάτι άλλο:

Η συμβολή του κ. Σόιμπλε στην κατεύθυνση που πήραν τα πράγματα στην Ελλάδα από τα μέσα Σεπτεμβρίου με Οκτώβριο και μετά.

Ηταν η δεύτερη καθοριστική παρέμβαση του Γερμανού υπουργού Οικονομικών στο ελληνικό ζήτημα από το 2011 μέχρι σήμερα.

Η άποψη που φέρεται να εξέφρασε το 2012 περί αποπομπής της Ελλάδας από την ΟΝΕ δεν εισακούσθηκε από την κ. Μέρκελ.

Η πρώτη παρέμβαση έγινε το φθινόπωρο του 2011 στον απόηχο της έμπνευσης των κ. Παπανδρέου - Βενιζέλου να διακόψουν τις συνομιλίες με την τρόικα και να επιδιώξουν πολιτική διαπραγμάτευση.

Αφορούσε τη μορφή της αναδιάρθρωσης του ελληνικού δημοσίου χρέους, που έγινε γνωστή ως PSI Plus.

Η παρέμβαση Σόιμπλε έστειλε στον κάλαθο των αχρήστων το αρχικό σχέδιο αναδιάρθρωσης που επεξεργαζόταν ομάδα τραπεζιτών υπό τον αντιπρόεδρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Χρηματοοικονομικής κ. Λαλουμιέρε.

Το αρχικό σχέδιο προέβλεπε μικρότερο «κούρεμα» της ονομαστικής αξίας των ελληνικών ομολόγων, επιμήκυνση των λήξεων και ψαλίδισμα των επιτοκίων δανεισμού.

Το PSI Plus έμελλε να υιοθετηθεί.

Όμως, ο κ. Σόιμπλε έσπευσε αργότερα να το αποποιηθεί, λέγοντας ότι δεν θα επαναληφθεί στο μέλλον.

Η δεύτερη, καθοριστική παρέμβαση του κ. Σόιμπλε αφορούσε την παραμονή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα.

Αν εκείνος ήθελε, το ΔΝΤ θα είχε αποχωρήσει πρόωρα από το ελληνικό πρόγραμμα μετά βαΐων και κλάδων.

Όμως, δεν ήθελε.

Αφενός γιατί χρειαζόταν την παρουσία του ΔΝΤ για να περάσει ευκολότερα τα νομοσχέδια για την Ελλάδα από τη γερμανική Βουλή και αφετέρου γιατί, πιθανόν, δεν έχει μεγάλη εμπιστοσύνη στους Ευρωπαίους ελεγκτές.

Η παρέμβασή του δημιούργησε μεγάλο πρόβλημα στην ελληνική πλευρά γιατί ουσιαστικά αποδόμησε το σχέδιο της κυβέρνησης που προέβλεπε απεμπλοκή από το ΔΝΤ για οικονομικούς και πολιτικούς λόγους.

Το ΔΝΤ προτιμούσε να φύγει και να μην δώσει το εναπομείναν ποσό των 16 δισ. ευρώ στην Ελλάδα αν λάμβανε κάποιες εγγυήσεις από την Ε.Ε. για κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού της περιόδου 2015-2016 σύμφωνα με άτομα που είχαν επαφές μαζί του.

Όμως, ο κ. Σόιμπλε δεν το ήθελε. Το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπουμε.

Το ΔΝΤ εφαρμόζοντας το ελληνικό πρόγραμμα χωρίς εκπτώσεις θέτει θέμα δημοσιονομικού κενού και νέων περιοριστικών μέτρων αλλά και εφαρμογή άλλων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που εκκρεμούν.

Είναι ένας άλλος τρόπος για να θέσει το ζήτημα της διαχειρισιμότητας του ελληνικού χρέους.

Από τη στιγμή που η Γερμανία δεν δέχεται «κούρεμα», η εναλλακτική είναι να παράγει η Ελλάδα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα.

Όμως, τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα και τα συνακόλουθα μέτρα προκαλούν κοινωνικές αντιδράσεις και έχουν πολιτικές συνέπειες που αν ξεφύγουν θα μπορούσαν να οδηγήσουν την Ελλάδα εκτός ευρώ.

Υπό αυτήν την έννοια, ο κ. Σόιμπλε μάλλον εκτιμά ότι το κόστος της εξόδου από το ευρώ είναι πολύ μεγάλο για οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση.

Επομένως, η τελευταία, όποια κι αν είναι, θα πρέπει να εφαρμόσει το πρόγραμμα προσαρμογής.

Είναι ο καλύτερος τρόπος για να κρατήσει το ΔΝΤ στα ελληνικά πράγματα και ταυτόχρονα να μην ενδώσει σε τίποτα όπως π.χ. το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους.

Δεν νομίζουμε ότι είναι σοφή επιλογή. Όμως, ο χρόνος θα δείξει κι εδώ.

Μετά την πρώτη παρέμβαση στο ελληνικό ζήτημα το 2011, ο κ. Σόιμπλε επανήλθε πρόσφατα με μια δεύτερη, κρατώντας το ΔΝΤ στην Ελλάδα.

Σε αντίθεση με την πρώτη παρέμβαση του 2011, η δεύτερη θα έχει πιθανόν κάποιο κόστος για τη Γερμανία.

Δεν μας εκπλήσσει.

Ας μην ξεχνάμε ότι οι Γερμανοί δεν φημίζονταν ποτέ για τις ορθές επιλογές τους στα ευρωπαϊκά ζητήματα.

Dr. Money