ΔΕΗ: Ώρα για γάμο!

Σε μια εποχή όπου η μάχη της ιταλικής Enel με τη γερμανική E.ON για τον έλεγχο της Endesa, της ισπανικής ΔΕΗ, κορυφώνεται και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επιταχύνει τις διαδικασίες που θα οδηγήσουν σε όξυνση του ανταγωνισμού στον ευρωπαϊκό κλάδο ηλεκτρικής ενέργειας, η κυβέρνηση καλείται να αναθεωρήσει τις απόψεις της για το μέλλον της ΔΕΗ.

Δημοσιεύθηκε: 28 Μαρτίου 2007 - 08:00

Dr Money

Η ΔΕΗ, η μεγαλύτερη επιχείρηση της χώρας με βάση τα πάγια, βρίσκεται προ των πυλών της εντατικής, αλλά πολλοί, συμπεριλαμβανομένων των κυβερνητικών και των συνδικαλιστικών στελεχών, στρουθοκαμηλίζουν.

Όλα αυτά τα χρόνια ο ρόλος του κράτους ήταν διπλός.

Από τη μια πλευρά πρόσφερε προστασία στην Επιχείρηση, ζητώντας και παίρνοντας επιπρόσθετο χρόνο από την Ε.Ε. για την απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα που ολοκληρώνεται φέτος τον Ιούλιο.

Από την άλλη πλευρά όμως κράτησε χαμηλά τα τιμολόγια της ΔΕΗ για καθαρά πολιτικούς λόγους και συνέβαλε στην αύξηση του λειτουργικού της κόστους με τις διάφορες προσλήψεις που επέβαλε και την ανεπάρκεια αρκετών από τις διοικήσεις που διόρισε.

Όμως, τα καλά πράγματα, αν θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί αυτός ο όρος στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν διαρκούν για πάντα.

Η επιδείνωση των οικονομικών αποτελεσμάτων της ΔΕΗ τα τελευταία χρόνια ήταν μια φυσιολογική εξέλιξη και απλώς επιταχύνθηκε από τη μεγάλη αύξηση των τιμών του πετρελαίου και των επιπλέον βαρών που δημιούργησε η ανάγκη ενθάρρυνσης των ιδιωτικών επενδύσεων στον κλάδο χωρίς ταυτόχρονη αύξηση των τιμολογίων.

Tα οικονομικά αποτελέσματα της ΔΕΗ το 2006 αποδείχθηκαν χειρότερα των αναμενομένων, επιβεβαιώνοντας τόσο την πτωτική τάση όσο και τον κανόνα της ελληνικής επιχειρηματικής παράδοσης που θέλει τις νέες διοικήσεις να κάνουν ό,τι μπορούν για να μην κρύψουν την ωμή πραγματικότητα.

Τα καθαρά κέρδη της ΔΕΗ διαμορφώθηκαν στα 22,1 εκατ. ευρώ την προηγούμενη χρονιά, χαμηλότερα κατά 83% σε σχέση με το 2005.

Θεωρητικά, το 2007 θα πρέπει να είναι καλύτερη χρονιά για τη ΔΕΗ.

Η υποχώρηση της τιμής του πετρελαίου σε συνδυασμό με την πρόσφατα ανακοινωθείσα αύξηση των τιμολογίων του ηλεκτρικού ρεύματος της ΔΕΗ, που αναμένεται να αυξήσει τα έσοδα από 30 μέχρι 100 εκατ. ευρώ σε ετήσια βάση, δικαιολογούν μια συγκρατημένη αισιοδοξία.

Τα ίδιο και η πρόθεση της διοίκησης Αθανασόπουλου να μειώσει τα λειτουργικά κόστη, ξεκινώντας από τις προμήθειες.

Όμως, η αποκάλυψη της διοίκησης της ΔΕΗ ότι η ζήτηση για ηλεκτρική ενέργεια αυξήθηκε με ρυθμό μικρότερο του 2% το 1ο τρίμηνο της χρονιάς σε σχέση με το αντίστοιχο περσινό, ενώ η απόδοση των υδροηλεκτρικών σταθμών θα είναι μικρότερη κατά 50% περίπου φέτος λόγω λειψυδρίας, ”προσγείωσε” τις προσδοκίες.

Όλα αυτά δεν αλλάζουν την εικόνα της ΔΕΗ, που συνεχίζει να είναι ένα μονοπώλιο με ημερομηνία λήξης με δεδομένα το υψηλό λειτουργικό κόστος της, την ένταση του ανταγωνισμού στο εσωτερικό και την απόφαση των ηγετών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να παραχωρήσουν τη διαχείριση των δικτύων μεταφοράς ηλεκτρικού ρεύματος σε ανεξάρτητες ιδιωτικές εταιρίες.

Υπό αυτές τις συνθήκες, η ανάγκη για μεγάλες επενδύσεις, για την αντικατάσταση των παλιών ρυπογόνων μονάδων ηλεκτροπαραγωγής τα επόμενα χρόνια και η σύναψη στρατηγικής συμμαχίας με μια μεγάλη ευρωπαϊκή εταιρία παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας μοιάζει πιο αναγκαία από ποτέ.

Η στρατηγική συμμαχία απαιτεί όμως να αλλάξει άποψη η κυβέρνηση για τον ρόλο της ως μετόχου της ΔΕΗ και να κατανοήσει εγκαίρως τις αλλαγές που συντελούνται πανευρωπαϊκά τόσο σε ιδιοκτησιακό όσο και σε κανονιστικό επίπεδο.

Μια αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της ΔΕΗ για την είσοδο ενός ξένου στρατηγικού επενδυτή θα μείωνε σημαντικά μεν τη συμμετοχή του κράτους στην Επιχείρηση, αλλά θα της πρόσφερε τα απαραίτητα κεφάλαια για τον εκσυγχρονισμό υφιστάμενων μονάδων και τη δημιουργία νέων προς αντικατάσταση παλιών με στόχο τον περιορισμό του λειτουργικού κόστους και της ρύπανσης.

Θα δημιουργούσε επίσης μεγαλύτερη πίεση στη ΔΕΗ για εκσυγχρονισμό και θα μπορούσε να επιταχύνει την επέκταση των διεθνών δραστηριοτήτων της εταιρίας με ”κόστος” τη μείωση της κομματικής και συνδικαλιστικής επιρροής.

Η κυβέρνηση και ειδικότερα ο αρμόδιος υπουργός κ. Σιούφας δεν έχουν δείξει, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, να έχουν διάθεση να αλλάξουν το σημερινό κρατικίστικο μοντέλο της ΔΕΗ με την είσοδο ξένου στρατηγικού επενδυτή στο μετοχικό του κεφάλαιο.

Ούτε τα συνδικαλιστικά στελέχη της ΔΕΗ δείχνουν διάθεση να αντιληφθούν πόσο οδυνηρές θα είναι οι συνέπειες στο μέλλον αν οι σημερινές αντιλήψεις δεν αναδομηθούν εκ βάθρων.

Ο χρόνος θα δείξει ποιος έχει δίκιο. Είναι όμως κρίμα μια επιχείρηση που έχει ανάγκη ξένη βοήθεια να παρακολουθεί αμέτοχη τις εξελίξεις στον ευρωπαϊκό ενεργειακό χάρτη.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.