Από μαϊμού «επενδύσεις» πάμε καλά!

Αυτό συμβαίνει γιατί περιγράφουν καταστάσεις που μόνο σε επενδύσεις με την πραγματική έννοια του όρου δεν παραπέμπουν.

Αντίθετα, διαφωτίζουν τους τρόπους πλουτισμού πολλών «επιχειρηματιών» με το αζημίωτο και ενίοτε με τη συνδρομή κρατικών λειτουργών.

Δεν ισχυριζόμαστε, ούτε φυσικά πιστεύουμε ότι όλες οι εμπλεκόμενες εταιρείες και επιχειρηματίες είναι ίδιες ή ίδιοι.

Kάποιοι ενδιαφέρονται πραγματικά να επενδύσουν για το καλό της επιχείρησής τους και φυσικά της τσέπης τους.

Όμως, η πρόσφατη αποκάλυψη της ιστορίας με τις πλαστές εγγυητικές για την εξασφάλιση της προκαταβολής της κρατικής επιχορήγησης δείχνει ότι η εφευρετικότητα αρκετών υποψήφιων... επενδυτών είναι ανεξάντλητη.

Είχαμε αναφερθεί στο συγκεκριμένο θέμα σε κείμενο που έφερε τον τίτλο «Οι γιαλαντζί επενδυτές και ο επενδυτικός νόμος», στις 30 Μαΐου.

Για να μη δημιουργούνται εντυπώσεις, δεν γνωρίζαμε κάτι συγκεκριμένο για τις πλαστές εγγυητικές.

Όμως, είχαμε ακούσει τόσα πράγματα από τραπεζίτες, στελέχη του υπουργείου Ανάπτυξης και άλλους που δεν μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση όταν το πληροφορηθήκαμε.

Φανταζόμαστε ότι οι αρμόδιοι θα έχουν πλέον λάβει τα μέτρα τους για να εξασφαλισθεί η γνησιότητα των εγγυητικών επιστολών, η φερεγγυότητα του εκδότη και ο τυπικός έλεγχος, καθιστώντας αδύνατη την επανάληψη τέτοιων φαινομένων από εδώ και πέρα.

Όμως, θεωρούμε κεφαλαιώδους σημασίας αφενός το ζήτημα της προστασίας των χρημάτων των φορολογουμένων και αφετέρου την υλοποίηση πραγματικών επενδύσεων και όχι μαϊμού, για την αρπαχτή.

Είχαμε επιχειρηματολογήσει την προηγούμενη φορά ότι το ΥΠΑΝ ή οι περιφέρειες δεν θα πρέπει να δίνουν προκαταβολές σε επενδυτές πριν οι τελευταίοι βάλουν τα χρήματα για τα οποία είχαν δεσμευθεί όταν το πρότζεκτ υπήχθη στον επενδυτικό νόμο.

Με ικανοποίηση διαπιστώσαμε ότι την ίδια θέση συμμερίζεται κι ο αρμόδιος υφυπουργός Ανάπτυξης Νότης Μηταράκης σε επικοινωνία που είχαμε μαζί του με αφορμή τις πλαστές εγγυητικές.

Όμως, ο κ. Μηταράκης εκείνη τη στιγμή ήταν με τον κ. Σαμαρά και τον Κινέζο πρωθυπουργό και δεν μπορούσε να μιλήσει περισσότερο.

Απλώς πρόσθεσε το γνωστό, ότι δηλαδή οι τράπεζες δεν δίνουν δάνεια και γι' αυτό οι επενδυτές προσκομίζουν εγγυητικές για να πάρουν την προκαταβολή, οπότε το δημόσιο είναι εξασφαλισμένο.

Όμως, το θέμα δεν είναι μόνο η διασφάλιση των χρημάτων των φορολογουμένων, αλλά και η υλοποίηση της επένδυσης.

Στο παρελθόν, γνωστές εταιρείες είχαν πάρει το σύνολο της κρατικής επιδότησης, αλλά είτε δεν ολοκλήρωσαν την επένδυση είτε την κουτσούρεψαν.

Σε δύο τέτοιες περιπτώσεις, εκ των οποίων η μία αφορά γνωστή εταιρεία στρωμάτων, υπάρχει εκκρεμότητα γιατί πήρε το προβλεπόμενο ποσό με βάση το υποβληθέν πρότζεκτ.

Όμως, εν συνεχεία, περιόρισε το πρότζεκτ γιατί προέκυψε η οικονομική κρίση και πλέον τίθεται ζήτημα επιστροφής μέρους της επιδότησης, που τη φέρνει σε δύσκολη θέση.

Κατά την άποψή μας, είναι καλύτερα να μην ξεκινάει μια επένδυση όταν υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να μην ολοκληρωθεί επειδή η εταιρεία/επιχειρηματίας δεν μπορεί να βάλει τα λεφτά που υποσχέθηκε και πάει η κρατική επιδότηση στράφι, παρά το αντίθετο.

Επιχειρηματίας που δεν ρισκάρει δικά του λεφτά, αλλά βασίζεται στα λεφτά των άλλων για να κερδίσει δεν είναι επιχειρηματίας, αλλά κάτι άλλο.

Είναι καλύτερα να υλοποιούνται λιγότερες, αλλά πραγματικές επενδύσεις, παρά πολύ περισσότερες, εκ των οποίων πολλές γίνονται για την αρπαχτή.

Dr. Money