Ο άγνωστος πονοκέφαλος του κ. Χαρδούβελη!

Σε συνομιλία με τον νέο τσάρο της οικονομίας καθηγητή Γκ. Χαρδούβελη αργά το βράδυ της Δευτέρας, μετά την ανακοίνωση του ανασχηματισμού, είχαμε την ευκαιρία να τον ρωτήσουμε τι θα κάνει με το επιτελείο του.

Άλλωστε, υπουργός Οικονομικών χωρίς επιτελείο είναι όπως στρατηγός χωρίς στρατό.

Ο κ. Χαρδούβελης συμφώνησε ότι θα πρέπει να το κοιτάξει άμεσα, αλλά ακούστηκε προβληματισμένος.

Ήταν λογικό.

Οι άνθρωποι που δούλεψαν για τον προκάτοχό του Γιάννη Στουρνάρα ήταν λογικό να τον ακολουθήσουν στην Τράπεζα της Ελλάδος.

Το πολύ-πολύ λίγοι να παρέτειναν την παραμονή τους στο υπουργείο για μια μικρή περίοδο ώστε να βοηθήσουν τον κ. Χαρδούβελη στο μεταβατικό στάδιο.

«Ίσως θα έπρεπε να κοιτάξεις στο τμήμα οικονομικής ανάλυσης της Eurobank ή άλλων τραπεζών» θυμόμαστε ότι του είπαμε, αλλά δεν πήραμε απάντηση.

Όταν κλείσαμε το τηλέφωνο και το ξανασκεφθήκαμε, αντιληφθήκαμε το μέγεθος του προβλήματος που αντιμετώπιζε με τη στελέχωση του επιτελείου του.

Ποιος θα πάει να δουλέψει σκληρά επί πολλές ώρες, έχοντας συχνά σημαντικές ευθύνες, για ένα ποσό μέχρι 2.000 ευρώ τον μήνα μικτά επί 12 μήνες όταν, ως μεσαίο τραπεζικό στέλεχος, παίρνει κάπου 6.000 ευρώ τον μήνα επί 14 μήνες, συν επιτροπές ή και έξοδα μετακίνησης κ.τ.λ. στη Eurobank ή σε άλλες τράπεζες;

Ελάχιστοι θα πήγαιναν να δουλέψουν στο υπουργείο κι αυτοί αν εξασφάλιζαν έναν τρόπο για να μην μπαίνουν μέσα κάθε μήνα.

Το ζήτημα των χαμηλών μισθών που παίρνουν υψηλόβαθμα στελέχη με πείρα στον δημόσιο τομέα σε σχέση με τον ιδιωτικό επισημαίνει κατά σύμπτωση η χθεσινή έκθεση του ΔΝΤ για την Ελλάδα.

Η ίδια έκθεση προσθέτει επίσης ότι οι χαμηλόμισθοι του δημόσιου τομέα με περιορισμένα προσόντα αμείβονται πολύ καλύτερα από τους συναδέλφους τους στον ιδιωτικό.

Είναι προφανές ότι η διαφορά στις αμοιβές του δημόσιου από τον ιδιωτικό τομέα σε θέσεις ευθύνης που απαιτούν προσόντα και πείρα είναι σημαντική και δυσκολεύει την προσέλκυση στελεχών στο κρατικό τομέα.

Εκτός από τις αμοιβές υπάρχει επίσης θέμα εργασιακού περιβάλλοντος και ευθυνών γιατί μια απλή υπογραφή μπορεί να βάλει κάποιον σε μπελάδες, π.χ. κατηγορίες περί απιστίας.

Φυσικά, κάποιος μπορεί να αντιτάξει ότι υπάρχουν υπηρεσιακοί παράγοντες υψηλών προδιαγραφών που θα μπορούσαν να επιστρατευθούν.

Αναμφισβήτητα υπάρχουν και τέτοιοι, αλλά η μεγάλη πλειονότητα ενδιαφέρεται κυρίως να έχει επαφές με την εξουσία και λιγότερο ή καθόλου να εργαστεί σκληρά.

Γιατί να το κάνει άλλωστε όταν έχει υποστεί μειώσεις και η θέση της είναι εξασφαλισμένη λόγω μονιμότητας;

Τον πονοκέφαλο με το επιτελείο του που αντιμετωπίζει ο κ. Χαρδούβελης θα τον επιλύσει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.

Όμως, το ευρύτερο πρόβλημα της στελέχωσης του δημόσιου τομέα με την προσέλκυση εξειδικευμένων ατόμων από τον ιδιωτικό παραμένει.

Κάτι θα πρέπει να γίνει γιατί δεν μπορεί π.χ. ο άνθρωπος που κρατά τις τύχες της εθνικής οικονομίας να παίρνει 5.000 ευρώ περίπου τον μήνα και τα υψηλόβαθμα στελέχη των τραπεζών να παίρνουν πολλαπλάσια.

Ίσως είναι μια ευκαιρία φυγής προς τα εμπρός.

Dr. Money