Οι γιαλαντζί επενδυτές και ο επενδυτικός νόμος!

Με τις επενδύσεις να αντιστοιχούν στο 13% του ΑΕΠ το 2013 έναντι 27% το 2007, που ήταν το επίπεδο ρεκόρ, και την οικονομία σε ύφεση, η αύξηση των επενδύσεων είναι εκ των ων ουκ άνευ.

Η κυβέρνηση, όπως και οι προκάτοχοί της, στηρίζει πολλά στον επενδυτικό νόμο για να κινητοποιήσει ιδιωτικά κεφάλαια για επενδύσεις, δίνοντας ώθηση στην οικονομική δραστηριότητα.

Το υπουργείο Ανάπτυξης έχει ανακοινώσει μεγάλη αύξηση των αιτήσεων υπαγωγής και του συνολικού προϋπολογισμού των σχεδίων που κατατέθηκαν στον αναπτυξιακό νόμο στο πλαίσιο του πρώτου κύκλου που ολοκληρώθηκε στις 5 Μαρτίου.

Όμως, το παρελθόν δεν είναι σύμμαχος σε αυτήν την προσπάθεια.

Λιγότερες από τα δάχτυλα του ενός χεριού ήταν οι βιομηχανικές επενδύσεις που εγκρίθηκαν πριν από το 2008 και έχουν υλοποιηθεί μέχρι σήμερα, σύμφωνα με κυβερνητικό στέλεχος.

Κι αυτές ακόμη έχουν πρόβλημα γιατί πήραν την κρατική επιχορήγηση, όμως άλλαξαν τα επενδυτικά σχέδια καθ' οδόν λόγω της κρίσης.

Τώρα πλέον καλούνται να επιστρέψουν μέρος της επιχορήγησης, εκτός κι αν αλλάξει ο νόμος για να τις καλύψει.

Δεν είναι οι μοναδικές περιπτώσεις όπου διαπιστώθηκαν προβλήματα.

Στο παρελθόν, αρκετοί υποψήφιοι «επενδυτές» εκμεταλλεύονταν την ασάφεια του νόμου και υπέβαλλαν αιτήσεις υπαγωγής, χωρίς ουσιαστικά να ρισκάρουν δικά τους λεφτά.

Πώς;

Εμφάνιζαν χαρτί από τράπεζα που ανέφερε ότι είχαν κάποιο ποσό σε καταθετικό λογαριασμό. Μόνο που το ποσό της κατάθεσης ήταν συχνά το προϊόν δανείου που είχε λάβει η ίδια εταιρεία από άλλη τράπεζα.

Στον όμορφο κόσμο του επενδυτικού νόμου υπάρχουν κι άλλα «μυστικά», όπως πληροφορούμαστε από κρατικούς λειτουργούς.

Ένα από αυτά συνδέεται με την καταβολή του 50% της κρατικής επιδότησης από την αρχή της επένδυσης.

Ο νόμος επιτρέπει κάτι τέτοιο, αλλά είναι περίεργο που οι αρμόδιοι υπάλληλοι δεν ζητούσαν από τους επιχειρηματίες να καταβάλουν πρώτα τη δική τους συμμετοχή και εν συνεχεία να λάβουν την επιδότηση.

Το αποτέλεσμα είναι η επιτομή της αρπαχτής σε αρκετές περιπτώσεις, σύμφωνα με τους ίδιους κρατικούς υπαλλήλους.

Κι αυτό γιατί πήραν τις προκαταβολές, αλλά οι συγκεκριμένες εταιρείες χρεοκόπησαν αργότερα.

Σύμφωνα με τους ειδήμονες, η ίδια συμμετοχή είναι στο 25%, ενώ η κρατική ποικίλλει και κυμαίνεται από 40% μέχρι 55% ανάλογα με την περιοχή.

Όμως, η κρατική συμμετοχή είναι σε κάποιες περιπτώσεις ακόμη μεγαλύτερη απ' ό,τι φαίνεται λόγω του φαινομένου των υπερτιμολογήσεων.

Θα πρέπει λοιπόν να δοθεί ένα τέλος στις προκαταβολές της κρατικής συμμετοχής από την αρχή για να περιορισθούν οι επενδυτές γιαλαντζί.

Θα πρέπει επίσης να γίνεται πιο συχνά έλεγχος από τους αρμόδιους υπαλλήλους του ΥΠΑΝ σε διάφορα σημεία, κι όχι μόνο στο τέλος κατόπιν εορτής.

Μόνο έτσι θα αποφευχθούν οι υπερβάσεις που αποκαλύπτονται στο τέλος κάθε πρότζεκτ.

Ο λόγος ανήκει πλέον στον αρμόδιο υπουργό Νότη Μηταράκη.

Dr. Money