Λάθος φόρους μειώνει η κυβέρνηση!

Η διατυπωθείσα πρόθεση της κυβέρνησης να προχωρήσει σε ελάφρυνση της φορολογικής επιβάρυνσης των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων τα επόμενα χρόνια θα πρέπει να επικροτηθεί.

Όμως, ο τρόπος που πάει να υλοποιηθεί αυτή η πολιτική είναι λανθασμένος. Τόσο για λόγους οικονομικής αποτελεσματικότητας, όσο και για λόγους κοινωνικής δικαιοσύνης.

Είναι γνωστό ότι πολλοί, εντός κι εκτός του κυβερνητικού στρατοπέδου, θεωρούν σωστή και επιβεβλημένη την αλλαγή του οικονομικού μοντέλου της χώρας.

Όλοι αυτοί θεωρούν ότι η κατανάλωση, ιδιωτική και δημόσια, θα πρέπει να περιοριστεί ως ποσοστό του ΑΕΠ και ταυτόχρονα να αυξηθεί το μερίδιο των ιδιωτικών επενδύσεων και των εξαγωγών προϊόντων και υπηρεσιών στην οικονομία.

Υπό αυτήν την έννοια, θα πρέπει να υπάρχει ένα σταθερό φορολογικό καθεστώς που από τη μια θα ενθαρρύνει την αποταμίευση και την επιχειρηματικότητα και από την άλλη δεν θα πριμοδοτεί την κατανάλωση.

Θα ήταν ασφαλώς ιδανικό αν κάθε μορφής φόροι και φορολογικοί συντελεστές μπορούσαν να μειωθούν και η χώρα να εμφανίζει πρωτογενή πλεονάσματα, συμβάλλοντας στη μείωση του δημοσίου χρέους.

Όμως, ρεαλιστικά, κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό στη σημερινή συγκυρία.

Ως εκ τούτου οι όποιες μειώσεις φόρων θα πρέπει να υποβοηθούν τη μετάβαση στο νέο οικονομικό μοντέλο και την επίτευξη ικανοποιητικών ρυθμών ανάπτυξης. Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει όταν μειώνονται οι φόροι κατανάλωσης, π.χ. ο ΦΠΑ σε ορισμένα προϊόντα ή υπηρεσίες.

Κι αυτό γιατί το όποιο όφελος καταλήγει είτε στις τσέπες των παρόχων, όπως συνέβη με τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση, είτε όντως μειώνονται οι τιμές και αυξάνεται η κατανάλωση.

Φυσικά, μερικοί ίσως επιχειρηματολογήσουν ότι οι έμμεσοι φόροι είναι πιο άδικοι σε σχέση με τους άμεσους γιατί πληρώνονται από όλους, ανεξαρτήτως επιπέδου εισοδήματος.

Το συγκεκριμένο επιχείρημα έχει βάση.

Όμως, η παραοικονομία στην Ελλάδα είναι μεγαλύτερη σε σχέση με άλλες δυτικές χώρες και επομένως τον ΦΠΑ τον πληρώνουν όλοι, σε αντίθεση με τον φόρο εισοδήματος. Αυτό το γεγονός αμβλύνει τις επιπτώσεις από τη μη προοδευτικότητα του ΦΠΑ και των άλλων έμμεσων φόρων.

Αντί λοιπόν η κυβέρνηση να προσανατολίζεται στις μειώσεις έμμεσων φόρων, που καταλήγουν να εξυπηρετούν πρωτίστως οργανωμένες ομάδες και αντιμάχονται το επιθυμητό οικονομικό μοντέλο, θα ήταν προτιμότερο να κάνει κάτι άλλο.

Να μειώσει την επιβάρυνση των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων από τους άμεσους φόρους. Εκτός από την κατάργηση του αποκαλούμενου φόρου αλληλεγγύης, η κυβέρνηση πρέπει να προχωρήσει σε επαναφορά του αφορολόγητου για όλους στις 3.000 ευρώ αρχικά.

Εκεί δηλαδή που βρισκόταν πριν από την παρέμβαση του καθηγητή Τσακλόγλου, επικεφαλής του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων στο υπουργείο Οικονομικών.

Με αυτόν τον τρόπο θα αύξανε το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών αλλά και την έφεση για εργασία προς όφελος της παραγωγικότητας. Φυσικά, ένα μέρος του επιπλέον εισοδήματος θα μπορούσε είτε να πάει στην κατανάλωση, είτε στην αποταμίευση, είτε και στα δύο.

Ακόμη, η μείωση της φορολογικής επιβάρυνσης των ακινήτων κρίνεται απαραίτητη για να δοθεί κάποια ανάσα στην κτηματαγορά και στην οικοδομή.

Ιδίως αν τα ακίνητα θεωρηθούν μορφή αποταμίευσης που τιμωρείται σε σχέση με άλλες, π.χ. καταθέσεις.

Επιπλέον, θα έπρεπε ο συντελεστής φορολόγησης των επιχειρηματικών κερδών να μειωθεί για να πλησιάσει τους αντίστοιχους γειτονικών χωρών για λόγους ανταγωνιστικότητας.

Φυσικά, μπορεί κάποιος να έχει διαφορετική προσέγγιση των πραγμάτων.

Δεν είναι μυστικό ότι κάποια αριστερά κόμματα θεωρούν σωστό και κοινωνικά δίκαιο τα φορολογικά έσοδα ως προς το ΑΕΠ να αυξηθούν κι άλλο για να χρηματοδοτήσουν μεγαλύτερες κρατικές δαπάνες.

Σε αυτό το πλαίσιο προτείνεται η επιβολή φόρου πλούτου για περιουσία από κάποιο όριο και άνω, π.χ. 300 χιλ. ευρώ.

Αν πάντως κάποιος θεωρεί επιβεβλημένη τη μείωση των φορολογικών βαρών και τη μετάβαση της χώρας σε ένα άλλο οικονομικό μοντέλο, η μείωση των άμεσων φόρων και όχι των έμμεσων θα έπρεπε να είναι προτεραιότητα.

Ο Ιταλός πρωθυπουργός κ. Ρέντζι, παρότι προέρχεται από την Αριστερά, δείχνει τον δρόμο με τις μειώσεις στους φόρους εισοδήματος στους εγχώριους συντηρητικούς, φιλελεύθερους και σοσιαλδημοκράτες.

Dr. Money