O Ρέντσι δείχνει τον δρόμο στον Σαμαρά!

Ο νέος Ιταλός πρωθυπουργός Μ. Ρέντσι σχεδιάζει τη μείωση των φόρων εισοδήματος κατά 10 δισ. ευρώ που θα αντισταθμίσει με μείωση δαπανών και αύξηση εσόδων από άλλες πηγές, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Ρεπούμπλικα.

Το δημοσίευμα δεν επιβεβαιώθηκε από εκπρόσωπο του πρωθυπουργού, που παρέπεμψε στην ανακοίνωση των μεταρρυθμίσεων την προσεχή Τετάρτη.

Ακόμη κι αν δεν αποδειχθεί σωστό, γεγονός για το οποίο αμφιβάλλουμε, είναι κάτι που θα έπρεπε να προβληματίσει την ελληνική κυβέρνηση.

Η πολιτική και η οικονομική αχίλλειος πτέρνα της τελευταίας είναι η σημαντική αύξηση των φορολογικών βαρών, την οποία πολλοί πολίτες θα βρουν μπροστά τους όταν συμπληρώσουν τις φετινές φορολογικές δηλώσεις τους.

Κι αυτό γιατί νέα μέτρα λιτότητας μπορεί να μην έχουν ληφθεί, όμως μερικά που είχαν αποφασισθεί πέρυσι και πρόπερσι θα «δαγκώσουν» φέτος.

Πριν από λίγο καιρό ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς αναφέρθηκε στα σχέδιά του για μείωση των φορολογικών βαρών μελλοντικά, κάνοντας αναφορά στη φορολογία των ακινήτων και των φορολογικών συντελεστών για τα επιχειρηματικά κέρδη.

Όμως, έχει προηγηθεί ο πενταπλασιασμός των φόρων ακινήτων μέσα σε λίγα χρόνια, η αύξηση του φόρου εισοδήματος και η αύξηση του συντελεστή επιχειρηματικών κερδών.

Φυσικά, ο κ. Σαμαράς δεν έχει τα περιθώρια του κ. Ρέντσι αφού η Ελλάδα πρέπει να επιτύχει μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα ως ποσοστό του ΑΕΠ τα επόμενα χρόνια και είναι υπό τη στενή επιτήρηση της τρόικας.

Όμως, η αύξηση των φορολογικών βαρών αποτελεί τη μεγαλύτερη ίσως απειλή για την προσδοκώμενη ανάκαμψη της οικονομίας και παράγοντα αποδυνάμωσης της πολιτικής επιρροής του κυβερνώντος κόμματος που τον ενδιαφέρει άμεσα.

Επομένως, η αύξηση δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη ακόμη κι αν, όπως ισχυρίζονται οικονομολόγοι της κεντροαριστεράς, τα φορολογικά έσοδα υπολείπονται ως προς το ΑΕΠ του μέσου όρου της ευρωζώνης και επομένως έχουν περιθώρια ανόδου.

Η κυβέρνηση έχει ενδώσει σε όλες τις απαιτήσεις τις τρόικας και της task force σε θέματα φορολογίας, υιοθετώντας πρακτικές που οι τροϊκανοί δεν θα αποδέχονταν να εφαρμόσουν στις χώρες τους, π.χ. η υποχρεωτική απόκτηση ΑΦΜ από παιδιά που γίνονται 18 ετών κ.λπ., όπως έχουμε αναφέρει στο παρελθόν.

Όταν αποφάσισε να δώσει μάχη για τη μείωση της φορολογίας επέλεξε το λάθος γήπεδο, ξοδεύοντας πολύτιμο πολιτικό κεφάλαιο για τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση στο 13% από 23%.

Εκ των υστέρων αποδείχθηκε ότι η μείωση ήταν φιάσκο.

Οι τιμές στην εστίαση μειώθηκαν ελάχιστα από τη μείωση του ΦΠΑ αφού την τσέπωσαν οι περισσότεροι επαγγελματίες του χώρου και επιπλέον προέκυψε τρύπα στα δημόσια έσοδα για το ύψος της οποίας διαφωνούν η τρόικα και η κυβέρνηση.

Αλλά κι από οικονομική σκοπιά δεν έχει νόημα να μειώνει η κυβέρνηση τους φόρους κατανάλωσης σε μια χώρα που έχει χρόνιο έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών.

Αντίθετα, θα έπρεπε να ενθαρρύνει τα κίνητρα για εργασία και αποταμίευση, μειώνοντας τον φόρο εισοδήματος κατά τα πρότυπα του Ρέντσι, όπως φαίνεται.

Αυτό θα μπορούσε να γίνει με την αύξηση του αφορολόγητου στο ελάχιστο άλλων κρατών της ευρωζώνης, την κατάργηση του φόρου αλληλεγγύης και με τη σταδιακή μείωση των φορολογικών συντελεστών εισοδήματος.

Οι όποιες απώλειες εσόδων στην αρχική φάση θα έπρεπε να αντισταθμιστούν σε μεγάλο βαθμό με περικοπές, εξετάζοντας κωδικό προς κωδικό τις δαπάνες του προϋπολογισμού.

Να υπενθυμίσουμε ότι η επέκταση του φόρου αλληλεγγύης στο 2016 έγινε για να αντισταθμίσει τη μη εφαρμογή των συμφωνηθέντων για μειώσεις στα μισθολόγια των ενστόλων που η κυβέρνηση δεν εφάρμοσε πέρυσι σύμφωνα με κορυφαίο υπουργό (πριν από τις δικαστικές αποφάσεις).

Εν πάση περιπτώσει, η μείωση του φόρου εισοδήματος, ξεκινώντας από την αύξηση του αφορολόγητου, είναι πιο λογική προσέγγιση της οικονομικής πραγματικότητας σε σχέση με άλλες, όπως η μείωση του ΦΠΑ σε διάφορες κατηγορίες υπηρεσιών, και πολιτικά πιο αποτελεσματική.

Ίσως λοιπόν το εγχείρημα του κ. Ρέντσι με τη μείωση του φόρου εισοδήματος γίνει μάθημα για την Αθήνα, αν φυσικά επιβεβαιωθεί.

Dr. Money