Nα «πληρώσουμε» να φύγει το ΔΝΤ από την Ελλάδα!

Η ΕΚΤ και άλλοι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι ήταν αντίθετοι στην εμπλοκή του ΔΝΤ σε υποθέσεις της ευρωζώνης το 2010.

Όμως, δεν εισακούσθηκαν.

Όπως δήλωσε πρόσφατα ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, η Α. Μέρκελ ήταν εκείνη που πρωτοστάτησε στην εμπλοκή του Ταμείου στις ευρωπαϊκές υποθέσεις για συγκεκριμένο λόγο.

Το ΔΝΤ είχε πείρα από άλλες χώρες την οποία η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Ε.Ε.) δεν διέθετε.

Το παράδειγμα της αποτυχίας των γραφειοκρατών της Ε.Ε. σε άλλες χώρες που είχαν ζητήσει βοήθεια, π.χ. Ουγγαρία και αρχικά Λετονία, πρέπει να έπαιξε καταλυτικό ρόλο.

Φυσικά, για να είμαστε δίκαιοι, υπήρχαν επίσης υπουργοί και άλλοι παρατρεχάμενοι στην τότε ελληνική κυβέρνηση που θεωρούσαν ότι το ΔΝΤ θα παρείχε φθηνά δάνεια χωρίς να ζητήσει επιπλέον μέτρα λιτότητας.

Όμως, άλλο το 2010 κι άλλο το 2014.

Παρ' όλα αυτά η Ελλάδα βρίσκεται στο επίκεντρο ακόμη μία φορά.

Μόνο που τώρα το Βερολίνο και το ΔΝΤ βρίσκονται απέναντι με αφορμή τη λύση στο πρόβλημα του ελληνικού χρέους.

Με πλήρη επίγνωση των πολιτικών, συνταγματικών και άλλων προβλημάτων και του κόστους που θα προκαλούσε ένα νέο «κούρεμα» του ελληνικού δημόσιου χρέους, η γερμανική κυβέρνηση προκρίνει, ως γνωστόν, μια άλλη λύση.

Την επιμήκυνση της χρονικής διάρκειας του ελληνικού χρέους κατά 20 χρόνια και τη μείωση του επιτοκίου στα διμερή δάνεια των χωρών της ευρωζώνης προς την Ελλάδα ύψους 53 δισ. ευρώ περίπου.

Οι οπαδοί της συγκεκριμένης λύσης δίνουν μεγαλύτερη σημασία στις ετήσιες αποπληρωμές τοκοχρεολυσίων αντί του λόγου χρέους προς το ΑΕΠ.

Αντίθετα, το ΔΝΤ είναι υπέρ της πιο δραστικής λύσης του «κουρέματος» για να μειωθεί το χρέος ως προς το ΑΕΠ σε πολύ πιο χαμηλά επίπεδα, από το 170% που βρίσκεται σήμερα.

Το ΔΝΤ δίνει μεγαλύτερη έμφαση στον λόγο χρέους προς ΑΕΠ όπως άλλωστε φαίνεται από την προσκόλλησή του στο DSA.

Όμως, το Ταμείο δεν είναι ο βασικός χρηματοδότης της Ελλάδας, σε αντίθεση με την Ε.Ε. Απλώς θέλει να εξασφαλίσει ότι θα πάρει πίσω τα λεφτά του.

Δεν πρόκειται λοιπόν να αποχωρήσει από το ελληνικό πρόγραμμα εξ ιδίας πρωτοβουλίας πριν από το α΄ τρίμηνο του 2016, παρότι πιθανόν θα το επιθυμούσε.

Από την άλλη πλευρά, η Γερμανία θα προτιμούσε ίσως να έλθει σε ένα βελούδινο διαζύγιο με το Ταμείο για να μην της προκαλεί προβλήματα στη λύση του ελληνικού χρέους που προωθεί και αναπόφευκτα θα επιβάλει ως βασικός πιστωτής.

Όμως, δεν είναι μόνο η επιμονή του ΔΝΤ στο «κούρεμα» που δημιουργεί προβλήματα στην ελληνική κυβέρνηση και στις ευρωπαϊκές. Το Ταμείο κρατά επίσης σκληρή στάση και σε άλλα ζητήματα, ενώ η ευρωπαϊκή "τρόικα" δείχνει μεγαλύτερη κατανόηση, σύμφωνα με τους επαΐοντες.

Επομένως, υπάρχουν κι άλλοι λόγοι για να μην θέλουν το ΔΝΤ στην Ελλάδα από τη στιγμή που η Ιρλανδία και σε λίγους μήνες η Πορτογαλία θα έχουν εξέλθει των προγραμμάτων διάσωσης.

Ουσιαστικά, το ερώτημα είναι ποιος θα βάλει τα λεφτά που θα έβαζε το ΔΝΤ μέχρι και το α΄ τρίμηνο του 2016. Μιλάμε για κάπου 16 δισ. ευρώ, πλέον των καθυστερημένων δόσεων του 2013. Ποσό που θα μπορούσε να περιορισθεί σε 13 δισ. ευρώ αν το ΔΝΤ αποχωρούσε το β΄ εξάμηνο του 2014, έχοντας καταβάλει τις δόσεις του 2013 και του πρώτου μισού της τρέχουσας χρονιάς.

Σε αυτήν την περίπτωση, το Ταμείο θα είχε βεβαιωθεί ότι η Ελλάδα υλοποίησε πάνω από το 85% των μεταρρυθμίσεων του προγράμματος, ενώ δεν θα είχε παρουσία στην ελληνική τρόικα. Η προφανής απάντηση είναι ότι θα μπορούσε να βάλει τα λεφτά το ESM.

Όμως, υπάρχει επίσης το χρηματοδοτικό κενό της περιόδου 2014-2016, που θα πρέπει να καλυφθεί, και ανέρχεται σε 14 - 16 δισ. ευρώ περίπου. Αν υποθέσουμε ότι ανανεώνονται τα ομόλογα ονομαστικής αξίας 4,5 δισ. ευρώ που έχουν δοθεί στις τράπεζες για τις προνομιούχες μετοχές, το ποσό του χρηματοδοτικού κενού πέφτει στα 10 - 12 δισ. ευρώ.

Όμως, 11 δισ. ευρώ χρησιμοποίησε η Ελλάδα από τα διαθέσιμα κονδύλια του β΄ μνημονίου για να προχωρήσει στην επαναγορά ιδίων ομολόγων τον Δεκέμβριο του 2012 κατόπιν συμφωνίας της Ε.Ε. με το ΔΝΤ.

Είναι λοιπόν εύλογο να βάλει το συγκεκριμένο ποσό το ESM χωρίς νέους όρους αφού τα 11 δισ. ευρώ χρησιμοποιήθηκαν για διαφορετικό σκοπό από τον αρχικό.

Σε μια τέτοια περίπτωση, η Ελλάδα θα αναλάμβανε να καλύψει το κενό που θα άφηνε η αποχώρηση του ΔΝΤ ύψους 16 δισ. με 13 δισ. ευρώ.

Μια πρώτη σκέψη θα ήταν να χρησιμοποιηθεί μέρος του αποθέματος του ΤΧΣ, π.χ. 4 δισ. ευρώ, που θα προέκυπτε μετά την ανακεφαλαιοποίηση των συστημικών τραπεζών.

Όμως, κάτι τέτοιο ίσως δεν είναι εφικτό λόγω της ΕΚΤ.

Επομένως, η Ελλάδα θα πρέπει να τα βρει από αλλού.

Αν αποκλείσουμε τυχόν κεφάλαια από την ιδιωτικοποίηση των τραπεζών τα επόμενα χρόνια και άλλη εσωτερική λύση, π.χ. περαίωση περιουσίας, καταλήγουμε στις αγορές. Η Ελλάδα θα μπορούσε να αντλήσει το ποσό των 13 - 16 δισ. ευρώ, ακόμη και εξ ολοκλήρου, τα επόμενα δυόμισι και πλέον χρόνια με λογικό επιτόκιο αν το Βερολίνο βοηθούσε.

Πώς;

Δίνοντας το πράσινο φως για την εκχώρηση προληπτικής πιστωτικής γραμμής ύψους 16 δισ. ευρώ από το ESM στην Ελλάδα. Με αυτόν τον τρόπο, το χρηματοδοτικό κενό της περιόδου 2014-2016 θα καλυπτόταν και μαζί του το κενό που θα άφηνε η αποχώρηση του ΔΝΤ από την περαιτέρω χρηματοδότηση του ελληνικού προγράμματος.

Ίσως, τελικά αυτή είναι η καλύτερη λύση για όλους. Την Ελλάδα, τη Γερμανία, την Ε.Ε. και το Ταμείο.

Dr. Money