Μικρό παράθυρο ευκαιρίας για χώρα και κυβέρνηση!

Σε μια οικονομία που προέρχεται από βαθιά και παρατεταμένη ύφεση, πρώτα συνήθως βελτιώνονται οι αριθμοί και αρκετά αργότερα καλυτερεύει, σιγά-σιγά, το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων.

Είναι λοιπόν ενθαρρυντικό ότι νέα στοιχεία ενισχύουν την πεποίθηση ότι η ελληνική οικονομία έχει μπει σε φάση σταθεροποίησης από το τελευταίο τρίμηνο του 2013.

Η αύξηση του όγκου των λιανικών πωλήσεων τον περασμένο Νοέμβριο για πρώτη φορά από τον Αύγουστο του 2011 παραπέμπει σε σταθεροποίηση της καταναλωτικής δαπάνης των νοικοκυριών, παρά το μπαράζ των φόρων.

Επίσης, ο δείκτης υπεύθυνων προμηθειών στη βιομηχανία (PMI) υπερέβη τις 50 μονάδες που χωρίζουν την επέκταση από τη συρρίκνωση για πρώτη φορά από το καλοκαίρι του 2009, σηματοδοτώντας αύξηση της βιομηχανικής παραγωγής μέσα στη χρονιά.

Εν τω μεταξύ ο τουρισμός πήγε ανέλπιστα καλά το 4ο τρίμηνο του 2013, σύμφωνα με δημοσιεύματα.

Αν μάλιστα τα δημοσιεύματα επιβεβαιωθούν και συνδυαστούν με την αύξηση του όγκου των πωλήσεων, μπορεί κάλλιστα το ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν) να αυξήθηκε το 4ο τρίμηνο σε σχέση με το προηγούμενο.

Είναι κάτι που θα συμβάλει, αν επιβεβαιωθεί, στον περιορισμό της ύφεσης το 2013 προς το 3,5% ή χαμηλότερα από 4,2% που ήταν η επίσημη πρόβλεψη.

Η διαφαινόμενη τάση για σταθεροποίηση της οικονομίας, σε συνδυασμό με τον εκτιμώμενο υπερακοντισμό του στόχου για το πρωτογενές πλεόνασμα το 2013 ,λόγω της αύξησης των φορολογικών εσόδων, δείχνει ότι το βασικό σενάριο για ανάπτυξη 0,6% φέτος είναι εφικτό.

Όλα αυτά τα νούμερα δίνουν την αίσθηση ότι υπάρχει κάποια θετική δυναμική.

Όμως, είναι εύθραυστα και μπορούν να ανατραπούν εύκολα αν χαλάσει το κλίμα.

Από την άλλη πλευρά, ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού πιέζεται από λίγο ως πολύ για να τα φέρει βόλτα και αντιμετωπίζει την παράθεση των ανωτέρω αριθμών με καχυποψία, σκεπτικισμό και εχθρικότητα.

Τα νούμερα δεν τους λένε τίποτα αφού βλέπουν την ανεργία στον ιδιωτικό τομέα να θερίζει, φίλους τους να έχουν να πληρωθούν μήνες ή να τηνβγάζουν υποαπασχολούμενοι.

Δικαιολογημένα.

Σε τέτοιες περιπτώσεις, όπως η ελληνική, χρειάζεται να περάσουν τρίμηνα για να αρχίσει η ανάκαμψη να γίνεται αισθητή σε τμήματα του πληθυσμού.

Όμως, η κυβέρνηση δεν έχει τον ίδιο πολιτικό χρόνο και αυτό ήδη φαίνεται από τις κινήσεις της.

Αν κάτι δεν αλλάξει σημαντικά προς το καλύτερο, τα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης κινδυνεύουν να χάσουν μέρος της δύναμής τους, ιδίως το ΠΑΣΟΚ.

Αν οι τωρινές εκτιμήσεις για το εκλογικό αποτέλεσμα του ευρωκοινοβουλίου επιβεβαιωθούν, θα είναι δύσκολο για τη Ν.Δ. να σηκώσει το βάρος μόνη της.

Επομένως, η χώρα θα εισέλθει σε περίοδο πολιτικής αβεβαιότητας και είναι γνωστό ότι σε τέτοιες περιπτώσεις η οικονομία θα βρίσκεται ουσιαστικά στον αυτόματο πιλότο.

Για να παραμείνει λοιπόν η οικονομία σε τροχιά αποκατάστασης των δημοσιονομικών και εξωτερικών ανισορροπιών και να μην υπονομευθεί η ανάκαμψη θα πρέπει να έχει περισσότερα καύσιμα να κάψει.

Αυτό προϋποθέτει να κλείσει η κυβέρνηση ορισμένα από τα ανοικτά θέματα αναίμακτα μέχρι τις αρχές με μέσα Απριλίου, περνώντας τα σχετικά νομοσχέδια από τη Βουλή.

Σ' αυτά συμπεριλαμβάνονται η συμφωνία με την τρόικα, κυρίως το δημοσιονομικό κενό του 2014 και η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, η ψήφιση του νομοσχεδίου για τα διαρθρωτικά μέτρα που προτείνει ο ΟΟΣΑ και κάποιες ιδιωτικοποιήσεις.

Αν δεν το πράξει, κινδυνεύει διπλά:

Από τη μια πλευρά θα υπονομεύσει τη σταθεροποίηση της ελληνικής οικονομίας και από την άλλη τις δικές της (Ν.Δ.) πιθανότητες στις κάλπες.

Κι αυτό γιατί θα έχει απογοητεύσει τη μετριοπαθή, φιλελεύθερη μερίδα των ψηφοφόρων που επιθυμεί να δει μεταρρυθμίσεις και η οποία έδωσε τη νίκη στη Ν.Δ. στην αναμέτρηση του Ιουνίου του 2012, πηγαίνοντας από το 18,7% περίπου στο 29,6%.

Κοντολογίς, η κυβέρνηση έχει ένα παράθυρο ευκαιρίας για να δώσει ώθηση στην οικονομία και να τη διατηρήσει σε τροχιά ακόμη κι αν υπάρξει πολιτική αβεβαιότητα μετά τις εκλογές για την ευρωβουλή τον Μάιο.

Όμως, δεν έχει πολύ χρόνο γιατί το παράθυρο κλείνει ως τα μέσα Απριλίου.

Στο χέρι της είναι να τα καταφέρει.

Dr. Money