H Ελλάδα δεν έχει «πυρηνική» επιλογή

Οι δίδυμες εκλογές του Μαΐου που θα μπορούσαν να μετατραπούν σε τρίδυμες υπό προϋποθέσεις ευνοούν μια τέτοια εξέλιξη σε μια χώρα όπου η διακομματική κυβέρνηση συνεργασίας στηρίζεται σε μικρή πλειοψηφία 153 βουλευτών στο 300μελές κοινοβούλιο.

Το γεγονός ότι η κυβέρνηση δεν θέλει ή δεν μπορεί να περάσει νομοσχέδια από τη Βουλή που έχουν πολιτικό κόστος αυτήν την περίοδο μαρτυρά το αληθές του επιχειρήματος.

Φυσικά, αυτή η κατάσταση μπορεί να προκαλέσει δυσλειτουργίες στην οικονομία σε βάθος χρόνου, αν και στο μέτρο που αποφεύγονται, προς το παρόν, νέα μέτρα λιτότητας βοηθά στη σταθεροποίησή της.

Όμως, το ράλι στο Χρηματιστήριο Αθηνών, όπου ο Γενικός Δείκτης κερδίζει 12% περίπου από το τέλος του 2013, και στα ελληνικά ομόλογα δείχνει κάτι άλλο.

Οι συμμετέχοντες στις αγορές φαίνεται ότι θέλουν να αγοράσουν το ελληνικό στόρι της ανάκαμψης και της συνεχιζόμενης δημοσιονομικής πειθαρχίας, ενθαρρυμένοι από την εντύπωση ότι η κρίση χρέους στην ευρωζώνη βαίνει προς το τέλος της.

Επίσης, δεν φαίνεται να δίνουν μεγάλη σημασία σ' αυτήν τουλάχιστον τη φάση σε δύο άλλους παράγοντες:

Στο πολιτικό ρίσκο και στις διαρθρωτικές αλλαγές.

Αντίθετα, δείχνουν ενδιαφέρον για την πορεία των δημοσιονομικών μεγεθών και της οικονομίας, ποντάροντας στη σταθεροποίηση και στην ανάκαμψη.

Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν δίκιο. Αρκετές φορές κάνουν λάθος, που σπεύδουν να διορθώσουν με βιαιότητα.

Δεν αποκλείεται λοιπόν να κάνουν το ίδιο λάθος με την Ελλάδα.

Όμως, αυτοί που βάζουν ή θέλουν να βάλουν λεφτά σε ελληνικές μετοχές και ομόλογα γνωρίζουν αρκετά καλά το οικονομικό και το πολιτικό τοπίο της χώρας.

Επομένως, το κάνουν ενσυνείδητα, εκτιμώντας ότι θα βγάλουν σημαντικά κέρδη.

Η μικρή σημασία που φαίνεται να δίνουν στις μεταρρυθμίσεις ίσως εξηγείται από τον μακρύ χρονικό ορίζοντα που αναμένεται να αποδώσουν.

Η εξήγηση για το σχετικά περιορισμένο ειδικό βάρος που δίνουν στο πολιτικό ρίσκο ίσως εξηγείται από τη σύμφωνη γνώμη των κομμάτων εξουσίας για παραμονή της χώρας στο ευρώ.

Από τη στιγμή που τα κύρια κόμματα συμφωνούν για το ευρώ, δεν έχουν άλλη επιλογή από την ευθυγράμμιση με τις πολιτικές του μνημονίου σε γενικές γραμμές.

Φυσικά, οι ίδιοι αιφνιδιάζονται κάπως όταν ερωτώνται για το ενδεχόμενο εθνικοποιήσεων αν κάποια κόμματα βρεθούν στην εξουσία.

Όμως, αμέσως απαντούν ότι καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει ό,τι θέλει με τις εθνικοποιήσεις χωρίς συνέπειες όταν μια χώρα είναι μέλος της ευρωζώνης και της Ε.Ε.

Έχουν δίκιο στον τρόπο που προσεγγίζουν το θέμα του πολιτικού ρίσκου, θεωρώντας ότι δεν υπάρχει «πυρηνική επιλογή»;

Η συνέχεια στην οθόνη.

Dr. Money