Το trade της χρονιάς και οι δικαιολογίες!

Η σύγκλιση των αποδόσεων βασιζόταν στην άποψη ότι οι οικονομίες τους θα γίνονταν πιο ανταγωνιστικές και η ΕΚΤ με τις βόρειες χώρες θα ερχόταν σε βοήθεια, αν κρινόταν απαραίτητο.

Όμως, η κρίση του 2007-2008 έδειξε πόσο λανθασμένη ήταν η άποψη των αγορών, αποκαλύπτοντας τις διαρθρωτικές αδυναμίες των οικονομιών της ευρωπεριφέρειας.

Ήταν ένα κλασικό παράδειγμα της έφεσης των αγορών από καιρού εις καιρόν να προσπαθούν να δικαιολογήσουν μια τάση, π.χ. τη συμπίεση των περιθωρίων κινδύνου σ' εκείνη την περίοδο, παρά το γεγονός ότι δεν συμβάδιζε με τη λογική.

Ασφαλώς, η κατάσταση δεν είναι ίδια σήμερα μετά την εκδήλωση της κρίσης χρέους στην ευρωζώνη.

Όμως, μια τάση στην αγορά των κρατικών ομολόγων είναι εμφανής.

Τα ασφάλιστρα που είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν οι επενδυτές ως αποζημίωση για το ρίσκο που παίρνουν αγοράζοντας ομόλογα της ευρωπεριφέρειας έχουν συμπιεσθεί αρκετά.

Πράγματι, η απόσταση που χωρίζει το 10ετές ελληνικό ομόλογο από το αντίστοιχο γερμανικό έχει κατέλθει στις 590-600 μονάδες βάσης και η απόδοση του ελληνικού μοιάζει να σταθεροποιείται κάτω από το 8%.

Δεν είναι μικρό πράγμα αν αναλογισθεί κάποιος ότι το ίδιο ομόλογο απέφερε 12,47% στα τέλη Μαρτίου του 2013 με το ασφάλιστρο κινδύνου στις 1.125 μονάδες βάσης λόγω της κυπριακής κρίσης, 11% στα τέλη Ιουνίου με το ασφάλιστρο στις 800 μονάδες περίπου.

Το ίδιο ισχύει για την Πορτογαλία, που θα ήθελε να βγει από το πρόγραμμα προσαρμογής το καλοκαίρι.

Το ασφάλιστρο κινδύνου του 10ετούς πορτογαλικού ομολόγου βρισκόταν στις 600 μονάδες βάσης στις 12 Ιουλίου του 2013 και στις 410 μονάδες την 31η Δεκεμβρίου της περασμένης χρονιάς.

Χθες, υποχώρησε στις 348 μονάδες βάσης καθώς η Πορτογαλία προχώρησε σε πετυχημένη πώληση ομολόγων που λήγουν το καλοκαίρι του 2019, καλύπτοντας ένα μεγάλο μέρος των αναγκών της ύψους 7 δισ. ευρώ το 2014.

Για την ακρίβεια, η χώρα της Ιβηρικής άντλησε 3,25 δισ. ευρώ.

Η απόδοση του 10ετούς ομολόγου αναφοράς της Πορτογαλίας, που οι μεγάλοι οίκοι αξιολόγησης συγκαταλέγουν στην κατηγορία των «σκουπιδιών», όπως η Ελλάδα, βρέθηκε στο 5,39%.

Οι αναλυτές συμφωνούν ότι το ελληνικό ομόλογο και τα άλλα στην ευρωπεριφέρεια έχουν επωφεληθεί από τη διάθεση των διεθνών επενδυτών να αναλάβουν περισσότερο ρίσκο, ενθαρρυμένοι από την έξοδο της Ιρλανδίας από το πρόγραμμα διάσωσης και τα σημάδια βελτίωσης των δημοσιονομικών και των οικονομιών στην ευρωπεριφέρεια.

Παρά την ισχυρή συμπίεση των ασφαλίστρων κινδύνου, μερικοί πιστεύουν ότι η τάση θα συνεχισθεί.

Ιδίως στις χώρες που προσφέρουν ακόμη υψηλές αποδόσεις όπως η Ελλάδα και δευτερευόντως η Πορτογαλία, καθώς οι οικονομίες τους θα ανακάμπτουν και το δημοσιονομικό έλλειμμα θα μικραίνει.

Είναι όμως ρεαλιστική η ανωτέρω εξήγηση ή έχουμε επανάληψη του ίδιου φαινομένου με την πρώτη δεκαετία του ευρώ, όταν οι περισσότεροι προσπαθούσαν να βρουν τρόπους για να δικαιολογήσουν την τάση που έβλεπαν;

Ο χρόνος θα δείξει.

Πάντως, περιθώρια για περαιτέρω συμπίεση του ελληνικού spread στα 10 χρόνια υπάρχουν.

Dr. Money