Oι παράπλευρες απώλειες των πλειστηριασμών!

Η ελληνική πλευρά διαδίδει ότι οι συνομιλίες με την τρόικα για την επίτευξη συμφωνίας στο θέμα των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας είναι σε καλό δρόμο.

Μια συμφωνία σε ένα ζήτημα που η κυβέρνηση θεωρεί κόκκινη γραμμή σημαίνει πολλά.

Κατ' αρχάς, θα δείξει ότι υπάρχει πρόοδος στις διαπραγματεύσεις και δεν τίθεται θέμα μετωπικής σύγκρουσης και μονομερούς νομοθέτησης από την ελληνική κυβέρνηση.

Δεύτερον, δείχνει ότι οι δανειστές αντιλαμβάνονται τις πιθανές πολιτικές και κοινωνικές επιπλοκές και δείχνουν διατεθειμένοι να βάλουν νερό στο κρασί τους.

Όμως, όλα αυτά θα ισχύσουν αν η αισιοδοξία της ελληνικής πλευράς αποδειχθεί βάσιμη.

Προς το παρόν, δεν υπάρχει συμφωνία μεταξύ των δύο πλευρών.

Όμως, ακόμη κι αν υπάρξει συμφωνία στο θέμα των πλειστηριασμών, που θα προσεγγίζει τις ελληνικές θέσεις, δεν σημαίνει ότι οι δανειστές θα την αποδεχθούν χωρίς να ζητήσουν ή καλύτερα να επιβάλουν κάποιο αντιστάθμισμα.

Τι εννοούμε;

Μα αυτό που είναι λίγο-πολύ γνωστό στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ.

Υψηλόβαθμοι κοινοτικοί αξιωματούχοι συνδέουν την όποια απόφαση για τους πλειστηριασμούς με το ποσό ασφαλείας (buffer) που θα προκύψει από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

Είναι σαν να λένε:

Θέλετε αγαπητοί Έλληνες να έχετε έναν πιο επιεική νόμο για τους δανειολήπτες στεγαστικών;

Πολύ ωραία. Θα έχετε τον νόμο που θέλετε, αλλά εμείς δεν πιστεύουμε τα νούμερα που μας αραδιάζεται.

Οφείλουμε λοιπόν ως Ε.Ε. να λάβουμε τα μέτρα μας.

Ξεκινάνε λοιπόν από την υπόθεση ότι το νομοσχέδιο θα συμβάλει στην αύξηση των προβληματικών στεγαστικών δανείων γιατί περισσότεροι δανειολήπτες θα σπεύσουν να εκμεταλλευθούν τις διατάξεις του.

Είναι μία ακόμη έκφανση του ηθικού κινδύνου.

Σε μια τέτοια περίπτωση, το εναπομείναν ποσό από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών θα είναι μικρότερο σε σχέση με σημερινό, που πλησιάζει τα 10-11 δισ. ευρώ.

Όμως, η κυβέρνηση θα προτιμούσε να χρησιμοποιήσει όλα ή μέρος των εναπομεινάντων κεφαλαίων από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών για να κλείσει το χρηματοδοτικό κενό του 2014-2016.

Αν το εναπομείναν ποσό είναι μικρότερο λόγω του «μαλακού» νομοσχεδίου για τους πλειστηριασμούς, η κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού από την ελληνική πλευρά θα γίνει πιο δύσκολη υπόθεση.

Αυτό ενισχύει τις πιθανότητες να αναγκασθεί η χώρα να αποδεχθεί την κάλυψη του κενού αυτού με νέο δάνειο, αφού δεν θα υπάρχει άλλος τρόπος.

Οι πιο φιλόδοξοι δημοσιονομικοί στόχοι, κοινώς το μεγαλύτερο πρωτογενές πλεόνασμα, δεν είναι εφικτοί γιατί προϋποθέτουν περισσότερα μέτρα λιτότητας.

Η έξοδος στις αγορές είναι μια λύση, αλλά τα ποσά που θα αντληθούν από τις δημοπρασίες δεν θα είναι μεγάλα στην αρχή της διαδικασίας για να καλυφθεί το κενό.

Επομένως, το νέο δάνειο από την Ε.Ε. φαντάζει ως η μοναδική εναλλακτική λύση για την κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού.

Όμως, το πιθανότερο είναι ότι θα έχει όρους, δηλαδή νέο μνημόνιο, και η κυβέρνηση θα ήθελε να το αποφύγει.

Όπως λοιπόν διαπιστώνει κανείς, οι κοινοτικοί αξιωματούχοι συνδέουν τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας με τα ποσά της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και με την κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού της περιόδου 2014-2016.

Αν αυτά δεν επαρκούν για την κάλυψη του κενού, τότε έρχεται νέο δάνειο με μνημόνιο.

Επομένως, ένα «μαλακό» νομοσχέδιο για τους πλειστηριασμούς θα έχει παράπλευρες απώλειες.

Απομένει να δούμε πόσο μεγάλες θα είναι.

Dr. Money