Η Ελλάδα των πολλαπλών ταχυτήτων!

Μέχρι χθες τα τηλεοπτικά κανάλια και άλλα ΜΜΕ διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους για τους 300.000 και πλέον συνανθρώπους μας που είχαν κόψει το ρεύμα γιατί αδυνατούσαν να το πληρώσουν.

Για όλους αυτούς ήταν μικρή λεπτομέρεια το γεγονός ότι οι 100.000 και πλέον διακοπές ρεύματος αφορούσαν επιχειρήσεις και οι υπόλοιπες νοικοκυριά.

Ακόμη κι αν ήταν έτσι, το νούμερο θα ήταν πολύ μεγάλο για να μην αναδειχθεί.

Όμως, η παρέμβαση του ΥΠΕΚΑ κ. Μανιάτη στα χθεσινοβραδινά δελτία ειδήσεων σχετικά με την πρωτοβουλία της κυβέρνησης να επανασυνδέσει το ρεύμα στα νοικοκυριά που είχαν εγγραφεί την 1η Νοεμβρίου για συμμετοχή στα συσσίτια των δήμων, της εκκλησίας κ.α. έδωσε μια άλλη διάσταση στο θέμα.

Σύμφωνα με τον ίδιο, τα νοικοκυριά που αποδεδειγμένα αδυνατούν να πληρώνουν το ρεύμα δεν είναι 200.000 αλλά απλώς μερικές χιλιάδες.

Κάπου μεταξύ 10.000 και 15.000, ανέφεραν οι εκτιμήσεις. Η διαφορά μεταξύ των 200.000 και των 15.000 είναι τεράστια. Είναι πολύ μεγάλη ακόμη κι αν ο αριθμός των πολύ αδύνατων συμπατριωτών μας διπλασιασθεί.

Αναμφισβήτητα, το νούμερο θα έπρεπε να θεωρηθεί απογοητευτικό, ακόμη κι αν αφορούσε 1.000 άτομα. Όμως, η προβολή των 200.000 ή 300.000 νοικοκυριών γινόταν λόγω είτε άγνοιας είτε δημιουργίας εντυπώσεων είτε και των δύο.

Δεν είναι το μοναδικό θέμα.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η αύξηση των φόρων και οι περικοπές σε μισθούς και συντάξεις έχουν συμπιέσει το διαθέσιμο εισόδημα της μεγάλης πλειονότητας του πληθυσμού.

Όμως, δεν έχουν πληγεί όλοι το ίδιο.

Οι άνθρωποι που κατοικούν στην περιφέρεια της Αττικής και στα άλλα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας, π.χ. Θεσσαλονίκη, περνούν πολύ πιο δύσκολες μέρες σε σχέση με άλλους του ιδίου προφίλ που κατοικούν στην επαρχία.

Ένας συνταξιούχος των 800 ευρώ μπορεί να ζήσει στην επαρχία όπου το κόστος ζωής είναι μικρότερο, αλλά δεν μπορεί να κάνει το ίδιο στην Αθήνα ή στην Αττική γενικότερα.

Ούτε όμως στην επαρχία είναι όλοι στην ίδια κατάσταση, παρότι πολύ μεγάλο ποσοστό των αγροτών εμφανίζει ένα κοινό χαρακτηριστικό:

Δηλώνει εισόδημα κάτω από 400 ευρώ τον μήνα όταν μόνο οι επιδοτήσεις ανέρχονται σε λίγα δισ. ευρώ κάθε χρόνο, σύμφωνα με τον κ. Καραβίτη του ΥΠΕΘΟ.

Οι περιοχές με έντονο τουριστικό χαρακτήρα, π.χ. νησιά των Κυκλάδων, δεν έχουν πρακτικά αισθανθεί την κρίση. Σε μικρότερο βαθμό το ίδιο ισχύει και για τις εύφορες αγροτικές περιοχές που εξάγουν προϊόντα στη Ρωσία κ.ά.

Ακόμη κι αν κάνουμε συγκρίσεις μεταξύ δημοσίων και ιδιωτικών υπαλλήλων θα διαπιστώσουμε ότι οι πρώτοι πληρώνονται στην ώρα τους, ενώ αρκετοί από τους δεύτερους έχουν να πληρωθούν μήνες.

Οι δημόσιοι αντιδρούν, διεκδικώντας τη μη είσοδό τους στο σχέδιο κινητικότητας, ενώ την ίδια στιγμή πολλοί ιδιωτικοί υπάλληλοι δεν έχουν επιλογή, αποδεκατιζόμενοι από την υψηλή ανεργία.

Υπό αυτές τις συνθήκες, η κατάσταση στην ελληνική οικονομία δεν είναι απλώς δύσκολη μετά από τόσα χρόνια ύφεσης. Είναι επίσης άνιση καθώς κάποια τμήματα του πληθυσμού υποφέρουν, ενώ άλλα δεν υπόκειται στην ίδια διαδικασία.

Είναι μια κατάσταση που ίσως εξηγεί σε κάποιον βαθμό γιατί η υποστήριξη των Ελλήνων στο ευρώ παραμένει σε τόσο υψηλά επίπεδα, ενώ την ίδια ώρα η ανεργία φθάνει στο 27%.

Το ποσοστό εκείνων που τα βολεύουν και έχουν κάποια καβάτζα σε τραπεζικές καταθέσεις κι αλλού είναι πιθανόν πιο μεγάλο απ' όσο πολλοί νομίζουν, ακούγοντας τα νούμερα περί 200.000 αναξιοπαθούντων νοικοκυριών που δεν έχουν ρεύμα όταν ο πραγματικός αριθμός είναι 10.000 με 15.000.

Dr. Money