Οι φόροι, το γρηγορόσημο και οι αριθμοί!

Δεν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο που τους βάζουν φόρους και λένε ευχαριστώ.

Επομένως, ο κ. Στουρνάρας είχε χάσει το ματς από τα αποδυτήρια κατά την ποδοσφαιρική διάλεκτο όταν ισχυρίσθηκε ότι οι Έλληνες δεν υπερφορολογούνται.

Όμως, ο υπουργός Οικονομικών είναι τεχνοκράτης και δεν θα πετούσε κάτι τέτοιο ελαφρά τη καρδία αν δεν ήταν σίγουρος.

Κοινώς, δεν είχε ρίξει μια ματιά στα νούμερα.

Αυτό ακριβώς κάναμε κι εμείς χθες, εξετάζοντας τους αριθμούς και τις εκτιμήσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Για την ακρίβεια, ρίξαμε μια ματιά στα συνολικά έσοδα της γενικής κυβέρνησης σε απόλυτα νούμερα, αλλά κυρίως ως ποσοστό του ΑΕΠ από το 2008 μέχρι το 2013 και τις εκτιμήσεις για το 2014.

Κάναμε το ίδιο και για το αποκαλούμενο «φορολογικό βάρος» της χώρας και το συγκρίναμε με τον μέσο όρο της ευρωζώνης και της ευρωπαϊκής επιτροπής των 27.

Τι εικόνα αποκομίσαμε:

Οι αριθμοί δικαιώνουν τον τεχνοκράτη κ. Στουρνάρα, παρότι υπάρχει μια σημαντική αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης στην Ελλάδα από το 2009 μέχρι σήμερα.

Τα συνολικά έσοδα στα οποία περιλαμβάνονται οι φόροι και οι ασφαλιστικές εισφορές, εμφανίζουν μεγάλη αύξηση ως ποσοστό του ΑΕΠ από το 2009 μέχρι και φέτος.

Για την ακρίβεια, τα έσοδα της γενικής κυβέρνησης έφταναν στο 38,4% του ΑΕΠ το 2009, για να ανέλθουν στο 44,6% φέτος και πιθανόν παραπάνω με τον ρυθμό που τρέχουν τους τελευταίους μήνες.

Με δεδομένο ότι ο μέσος όρος στην ευρωζώνη διαμορφώνεται στο 46,7% και στην Ε.Ε. των 27 στο 45,6% το 2013, η Ελλάδα υπολείπεται αυτού. Το ίδιο προκύπτει κι όταν συγκριθεί το φορολογικό βάρος της ελληνικής οικονομίας, που εκτιμάται στο 36% του ΑΕΠ φέτος από 32,6% το 2009, με τους αντίστοιχους μέσους όρους στην ευρωζώνη και στην Ε.Ε. των 27.

Η μέση φορολογική επιβάρυνση στην ευρωζώνη ανέρχεται στο 42% του ΑΕΠ το 2013 έναντι 40% το 2009.

Κι αυτά τα νούμερα δικαιώνουν τον υπουργό Οικονομικών. 

Όμως, υπάρχουν κάποια άλλα πράγματα που οι αριθμοί δεν «πιάνουν». Κατ' αρχάς, η σημαντική αύξηση των εσόδων του κράτους έχει συμβεί την ίδια περίοδο που η εθνική οικονομία έχει κάνει μακροβούτι.

Είναι άλλο πράγμα να αυξάνονται τα έσοδα, και κυρίως τα φορολογικά, όταν η οικονομία αναπτύσσεται με υψηλούς ρυθμούς κι άλλο όταν γνωρίζει συρρίκνωση-ρεκόρ της τάξης του 25%.

Δεύτερον, τα φορολογικά έσοδα στις άλλες χώρες της ευρωζώνης πιάνουν περισσότερο τόπο υπό την έννοια ότι οι πολίτες απολαμβάνουν καλύτερα αγαθά και υπηρεσίες από το δημόσιο.

Εδώ δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Σε πολλές περιπτώσεις, οι πολίτες θα πρέπει να πληρώσουν γρηγορόσημο σε διάφορες δημόσιες υπηρεσίες για να τους κάνουν οι υπάλληλοί τους, είτε κάποια εξυπηρέτηση, είτε τη δουλειά τους.

Τρίτον, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη η κατανομή των φορολογικών βαρών στον πληθυσμό.

Στην Ελλάδα, το δηλωθέν εισόδημα διαφόρων επαγγελματικών ομάδων είναι τόσο χαμηλό που θα ήταν αδύνατον να ζουν. Είναι προφανές ότι οι μισθωτοί βρίσκονται σε χειρότερη θέση.

Αν ληφθούν αυτά υπόψη, τότε θα πρέπει να συμπεράνει κανείς ότι ο κ. Στουρνάρας είχε άδικο και ο κ. Σταϊκούρας δίκιο.

Το συμπέρασμα του ενός για τη φορολογική επιβάρυνση δικαιώνεται από τους αριθμούς, ενώ του άλλου από τα υπόλοιπα.

Πάντως, η στάση του κ. Στουρνάρα δείχνει ότι η πολιτική δεν θα τον κερδίσει εύκολα.

Dr. Money