Ζητείται εθνικό όραμα και σχέδιο για ευημερία!

Ένα εθνικό όραμα που θα το συμμερίζονταν οι περισσότερες πολιτικές δυνάμεις, οι παραγωγικές τάξεις και θα κινητοποιούσε τις υγιείς δυνάμεις του τόπου και της διασποράς υπό την αιγίδα του προέδρου της Δημοκρατίας ανέφερε εκείνο το μεσημέρι σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας.

Το εθνικό όραμα θα πρέπει να δείχνει τον δρόμο προς την ευημερία του μέλλοντος παρά τον «βραχυπρόθεσμο πόνο» και να εξηγηθεί στον κόσμο, κοινώς θα πρέπει να υπάρχει επικοινωνιακή στρατηγική, ανέφερε.

Για εκείνον, η ευημερία είναι συνάρτηση της ανάπτυξης αλλά όχι οποιασδήποτε μορφής ανάπτυξης παρά μόνο εκείνης που στηρίζεται στις εξαγωγές και στις επενδύσεις.

Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να δημιουργηθεί το κατάλληλο υπόβαθρο για να αναπτυχθεί η επιχειρηματικότητα.

Ιδίως οι νέοι που θα πρέπει να είναι δύναμη της προόδου και όχι υπερασπιστές της παλιάς τάξης πραγμάτων και των «δικαιωμάτων» που σας έφεραν στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, τόνισε ο εβραϊκής καταγωγής και εκ Βενεζουέλας προερχόμενος οικονομολόγος που γνωρίζει από πρώτο χέρι τις κρίσεις των χωρών της Λατινικής Αμερικής.

Θυμηθήκαμε όλα αυτά, ακούγοντας τους διαξιφισμούς μεταξύ των κομμάτων στη Βουλή στη συζήτηση πριν την ψήφο εμπιστοσύνης.

Κι αυτό γιατί αντιληφθήκαμε πόσο δύσκολο είναι να υπάρξει ένα κοινά αποδεκτό εθνικό όραμα που θα το συμμερίζονται οι περισσότερες πολιτικές δυνάμεις του τόπου.

Παρ' όλα αυτά η κυβέρνηση, η οποία έχει την ευθύνη της διακυβέρνησης, οφείλει να παρουσιάσει το δικό της εθνικό όραμα συνοδευόμενο από ένα πειστικό, σχέδιο εξόδου από την κρίση και ανάπτυξης με ρεαλιστικά χρονοδιαγράμματα για την επίτευξη των τεθέντων στόχων.

Αναμφισβήτητα, οι δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η χώρα απέναντι στους πιστωτές δεν μπορούν να αγνοηθούν.

Ιδίως όταν δεν υπάρχει χρηματοδότηση από άλλες πηγές, π.χ. αγορές. Όμως, ακόμη κι αν η πρόσβαση στις αγορές γίνει πραγματικότητα, το κόστος δανεισμού θα είναι σχετικά ακριβό και δεν θα καλύπτει όλες τις ανάγκες της χώρας.

Αρκετοί θεωρούν ότι η καλύτερη στρατηγική για την Ελλάδα όσον αφορά της έξοδο από την κρίση είναι να εφαρμόσει το πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής και σαν «καλό παιδί» να ανταμειφθεί από τους πιστωτές με περισσότερα μέτρα ανακούφισης από το χρέος, αναπτυξιακά κονδύλια κ.τ.λ. στο μέλλον.

Γι' αυτούς, το πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής έπρεπε να είναι το εθνικό σχέδιο με κάποιες μικροπροσαρμογές που θα ήταν αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων.

Είναι μια άποψη αλλά πάσχει γιατί αφενός η αποτελεσματικότητα του προγράμματος αμφισβητείται και αφετέρου γιατί δεν θεωρείται «ελληνικό» υπό την έννοια ότι το επέβαλαν οι ξένοι πιστωτές.

Επομένως, η χώρα χρειάζεται το δικό της εθνικό σχέδιο για την ανάπτυξη που αναπόφευκτα θα εμπεριέχει μεγάλο κομμάτι του προγράμματος προσαρμογής.

Η κυβέρνηση οφείλει να διατυπώσει το δικό της εθνικό όραμα και σχέδιο, κάνοντας μια προσπάθεια για την ευρύτερη δυνατόν αποδοχή τους από τον πολιτικό κόσμο και κινητοποιώντας όλες τις παραγωγικές τάξεις για την υλοποίησή του.

Μπορεί να αποτύχει αλλά τουλάχιστον θα έχει προσπαθήσει αντί να το αφήσει στον αυτόματο πιλότο του μνημονίου που υπόσχεται μεγάλες αντιδράσεις και καθυστερήσεις.

Dr. Money