Ποιον δουλεύει η ΕΚΤ, κ.κ. Draghi και Αsmussen;

Πριν την συνεδρίαση, το μέλος της εκτελεστικής επιτροπής της ΕΚΤ κ.Ασμουσεν προέβη σε δηλώσεις, προσδιορίζοντας το χρηματοδοτικό κενό του 2014 σε 5 με 6 δισ. ευρώ ανάλογα με το μέγεθος των εσόδων από τις ιδιωτικοποιήσεις.

Επιπλέον, ανέφερε ότι πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος για να κλείσει το χρηματοδοτικό κενό αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει με μετακύλιση των ελληνικών ομολόγων (ANFAS) που κατέχουν οι εθνικές κεντρικές τράπεζες της ευρωζώνης στο μέλλον ή με άλλο τρόπο που αντιστοιχεί σε νομισματική χρηματοδότηση.

Υπενθυμίζεται ότι άρθρο της Συνθήκης απαγορεύει τις απευθείας αγορές κρατικών ομολόγων από τις κεντρικές τράπεζες.

Κατ' αρχάς οφείλουμε να πούμε ότι ο κ.Ασμουσεν μάλλον έχει δίκιο όταν ανεβάζει τον πήχη του χρηματοδοτικού κενού στα 5 με 6 δισ. ευρώ παρότι η αρχική εκτίμηση της τρόικας ήταν για 4,5 δισ. ευρώ.

Κι αυτό γιατί θα ήταν μεγάλη έκπληξη αν το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων απέφερε τα έσοδα που προϋπολογίζονται για το 2014.

Όπως αναφέραμε την προηγούμενη Τρίτη, το κενό του 2014 θα μπορούσε να καλυφθεί είτε σε απόλυτο είτε σε μεγάλο βαθμό με την ανανέωση των ομολόγων προσαρμοσμένου (για ΑΤΕ κ.τ.λ.) ύψους 4.5 δισ. ευρώ που είχαν δοθεί στις ελληνικές τράπεζες για τις προνομιούχες μετοχές το 2009 αν η τρόικα έδινε το πράσινο φως.

Όμως, το ελληνικό πρόγραμμα παρουσιάζει επίσης χρηματοδοτικό κενό το 2015 και το 2016. Η αρχική εκτίμηση μιλούσε για κάπου 6,3 δισ. ευρώ αλλά η πιο ρεαλιστική μιλά για 10 δισ. επιπλέον.

Την ίδια διετία λήγουν ελληνικά ομόλογα ονομαστικής αξίας 5,7 δισ. ευρώ που κατέχουν οι εθνικές κεντρικές τράπεζες της ευρωζώνης.

Όμως, οι κ.κ. Ντράγκι και Ασμούσεν αρνούνται να μετακυλίσουν παρότι η ΕΚΤ έδωσε την συγκατάθεσή της στο ντιλ της Ιρλανδίας τον περασμένο Φεβρουάριο που θεωρείται παράδειγμα νομισματικής χρηματοδότησης.

Το ιρλανδικό ντιλ αφορά την αντικατάσταση υποσχετικών (promissory notes) που είχαν δοθεί στη κεντρική τράπεζα της Ιρλανδίας από την Irish Bank Resolution Corporation (IBRC) με αντάλλαγμα μια σειρά από κρατικά ομόλογα που είχαν μέση διάρκεια τα 34 χρόνια.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι υποσχετικές είχαν αρχικά δοθεί από την ιρλανδική κυβέρνηση στην IBRC, η οποία διαδέχθηκε την Anglo Irish Bank και την Irish Nationwide Building Society, για να τις χρησιμοποιεί ως εγγύηση για να παίρνει ρευστότητα από την κεντρική τράπεζα.

Μετά από μερικές αρκετά περίπλοκες συναλλαγές, το ιρλανδικό δημόσιο προχώρησε σε αναδιάρθρωση μέρους του χρέους του με την ανταλλαγή των υποσχετικών με νέα ομόλογα που έληγαν μετά από 25 με 40 χρόνια.

Η ανωτέρω περίπλοκη τεχνικά συναλλαγή, η οποία οδήγησε σε αντικατάσταση των υποσχετικών με μακροχρόνια ομόλογα, είχε το πράσινο φώς της ΕΚΤ αφού διαφορετικά δεν θα εκτελείτο.

Θα πρέπει λοιπόν να μας απαντήσουν οι κ.κ. Ντράγκι και Ασμουσεν.

Γιατί θα πρέπει να απορριφθεί το ελληνικό αίτημα για μετακύλιση των ομολόγων που λήγουν στο μέλλον ενώ έχει γίνει δεκτό το ιρλανδικό για αντικατάσταση των υποσχετικών που είχε η κεντρική τράπεζα με νέα, μακροπρόθεσμα ομόλογα;

Μήπως γιατί το ιρλανδικό ντιλ έχει δομηθεί κατά τέτοιο τρόπο ώστε να φαίνεται περίπλοκο;

Aν αυτό είναι το εμπόδιο, τότε ανάλογες περίπλοκες ανταλλαγές ελληνικών ομολόγων μπορεί να γίνουν με τις κεντρικές τράπεζες του ευρωσυστήματος και να μετακυλιθούν στο μέλλον ομόλογα ονομαστικής αξίας 5,7 δισ. ευρώ, μειώνοντας σε μεγάλο βαθμό το κενό.

Όμως, εδώ μάλλον η ΕΚΤ έχει λόγους να μας κοροϊδεύει.

Dr. Money