Γερμανικό «κώλυμα» και 2 σενάρια για δράση!

Ως επικεφαλής της βρετανικής αντιπροσωπείας, προσπάθησε να πείσει τις χώρες με τα μεγαλύτερα πλεονάσματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών να υιοθετήσουν πολιτικές μείωσής τους προς όφελος των ελλειμματικών κρατών και της παγκόσμιας σταθερότητας.

Όμως, δεν τα κατέφερε.

Όπως δεν είχε καταφέρει αρκετά χρόνια πριν να πείσει τις νικήτριες δυνάμεις του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου να μην επιβάλουν εξοντωτικές οικονομικές ποινές στην ηττημένη Γερμανία.

Το 1944, η χώρα με το πλεονασματικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών ήταν οι Ηνωμένες Πολιτείες.

Οι τελευταίες επέμεναν να μειώσουν οι άλλες χώρες τα εξωτερικά ελλείμματά τους αντί να πάρουν εκείνες την πρωτοβουλία.

Σήμερα, η Γερμανία είναι η χώρα της ευρωζώνης με το μεγάλο πλεόνασμα στο εξωτερικό ισοζύγιο ίσο με 7% περίπου του ΑΕΠ.

Το γερμανικό πλεόνασμα, σε συνδυασμό με τη δραστική βελτίωση του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών των χωρών της ευρωπεριφέρειας, οδήγησε το ισοζύγιο της οικονομίας της ευρωζώνης σε πλεόνασμα ύψους 2% του ΑΕΠ και άνω σε 12μηνη βάση.

Όμως, η βελτίωση του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών των χωρών της ευρωπεριφέρειας οφείλεται κυρίως στις πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζουν και οι οποίες έχουν συμβάλει στην εκτόξευση της ανεργίας σε πολύ υψηλά επίπεδα.

Είναι σαφές ότι η άνοδος της ανεργίας και η οικονομική ανέχεια θα έχουν κοινωνικές και πολιτικές παρενέργειες αν δεν αντιμετωπιστούν εγκαίρως.

Η νέα γερμανική κυβέρνηση, όποτε προκύψει, θα μπορούσε να βοηθήσει λαμβάνοντας μέτρα για την ενίσχυση της εσωτερικής ζήτησης, όπως η αύξηση των μισθών, η μείωση των φόρων κ.τλ.

Με αυτόν τον τρόπο θα βοηθούσε στην απορρόφηση περισσότερων εισαγωγών από τις χειμαζόμενες χώρες του νότου, μειώνοντας το δικό της πλεόνασμα και ενισχύοντας το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών των αδύνατων κρατών.

Φυσικά, θα μπορούσε να μην το κάνει, προβάλλοντας διάφορες δικαιολογίες.

Όμως, το αποτέλεσμα θα ήταν πολύ χειρότερο για τη Γερμανία και τους εταίρους της στο ευρώ.

Κι αυτό γιατί οι αγορές θα ανατιμούσαν το ευρώ κατά πάσα πιθανότητα ακόμη περισσότερο, πληγώνοντας τις εξαγωγές και βυθίζοντας την οικονομία της ευρωζώνης στην ύφεση.

Σε γενικές γραμμές, αυτό είναι το στοίχημα της ευρωζώνης.

Από τη στιγμή που το πλεόνασμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών της ευρωζώνης είναι το υψηλότερο των τελευταίων δεκαετιών και δεν θεωρείται διατηρήσιμο, δύο είναι οι εναλλακτικές:

Είτε το «σκότωμα» των εξαγωγών και η ύφεση λόγω ισχυροποίησης του ευρώ στις αγορές, είτε η υιοθέτηση μέτρων τόνωσης της εσωτερικής ζήτησης σε πλεονασματικές χώρες, όπως η Γερμανία, για να ωφεληθούν τα κράτη της ευρωπεριφέρειας.

Η νέα γερμανική κυβέρνηση θα πρέπει να διαλέξει.

Dr. Money