H ανάδυση του πολιτικού ρίσκου!

Στις συνομιλίες τους με Ευρωπαίους κυβερνητικούς αξιωματούχους, όπως ο Β. Σόιμπλε, τα κυβερνητικά στελέχη υποστήριζαν ότι ο βασικός κίνδυνος για την οικονομική και πολιτική σταθερότητα δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η Χρυσή Αυγή, ανέφερε πρόσφατα στη στήλη ένας εξ αυτών.

Οι λόγοι είναι γνωστοί.

Η Χ.Α. είναι το μοναδικό κόμμα που είχε δυναμική μέχρι πριν από την προχθεσινή δολοφονία στο Κερατσίνι, καθώς προσέλκυε την αντισυστημική ψήφο.

Άλλο κυβερνητικό στέλεχος, το οποίο είναι σε θέση να γνωρίζει τις «μυστικές» δημοσκοπήσεις επιβεβαίωσε χθες στη στήλη ότι τα ποσοστά της Χ.Α. κυμαίνονταν μεταξύ του 15% και του 20% πριν από τη δολοφονία, προκαλώντας πονοκέφαλο στο Μαξίμου.

Φυσικά, η Χ.Α. διευκόλυνε επίσης την επιχειρηματολογία της ελληνικής πλευράς εναντίον των νέων μέτρων λιτότητας γιατί θα ευνοούσαν το ακροδεξιό κόμμα, κάτι που δεν επιθυμούν οι Γερμανοί, όντως ευαίσθητοι σε τέτοια θέματα λόγω του παρελθόντος τους.

Όλα αυτά είναι πιθανόν να αλλάξουν μετά το τραγικό συμβάν, αφού η μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων της Χ.Α. εκτιμάται ότι δεν είναι εξτρεμιστικά στοιχεία.

Όμως, η πολιτική και η κοινωνική ένταση που έφερε στην επιφάνεια το συμβάν αυξάνει το πολιτικό ρίσκο, παρότι η δικομματική κυβέρνηση εμφανίζει μεγαλύτερη συνοχή σε σύγκριση με την προκάτοχή της, αν και στηρίζεται σε μικρότερη κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Για την ακρίβεια, το πολιτικό ρίσκο αυξάνεται πρόωρα.

Κι αυτό γιατί πολλοί αναλυτές θεωρούσαν ότι θα έπαιρνε την ανιούσα από τη νέα χρονιά και θα ενισχυόταν περισσότερο καθώς θα πλησίαζε η ημερομηνία των εκλογών.

Δεν είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς ότι θα έχει συνέπειες στην οικονομία.

Κατ' αρχάς, η αυξημένη αβεβαιότητα θα δημιουργούσε μεγαλύτερα προσκόμματα και θα έφερνε αναβολές σε επενδυτικά σχέδια και καταναλωτικές δαπάνες αγαθών διαρκείας, στερώντας μια δυνητική, μικρή ώθηση από την οικονομία.

Θα ήταν πιο δύσκολο για την κυβέρνηση να προωθήσει τις μεταρρυθμίσεις στον δημόσιο τομέα, προκαλώντας τη δυσφορία της τρόικας και καθυστέρηση στην καταβολή της επόμενης δόσης.

Θα της ήταν επίσης πιο δύσκολο να περάσει από τη Βουλή κάποια νομοσχέδια, το αναθεωρημένο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα ή και τον προϋπολογισμό του 2014.

Ακόμη, θα δυσκολευόταν πολύ περισσότερο να συμφωνήσει με τους δανειστές σε νέα δημοσιονομικά μέτρα λιτότητας για τη διετία 2015-2016 που θα υπερβαίνουν το 2% του ΑΕΠ.

Ακόμη κι αν η κυβέρνηση κατάφερνε να τα περάσει όλα διά πυρός και σιδήρου από τη Βουλή υπό την απειλή των πρόωρων εκλογών και η Ε.Ε. συμφωνούσε με το ΔΝΤ για την κάλυψη του κενού των 4,5 δισ. ευρώ στο β΄ εξάμηνο του 2014, η αβεβαιότητα δεν θα εξαλειφόταν.

Ίσως μάλιστα η πολιτική αντιπαράθεση να έπαιρνε νέα, πιο συγκρουσιακή τροπή.

Αυτό θα μπορούσε να συμβεί αν η Ε.Ε. και το ΔΝΤ αποφάσιζαν τον Νοέμβριο την κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού του 2014 με νέο δάνειο, που θα συνοδευόταν με μέτρα.

Το νέο πακέτο θα μπορούσε να οριστικοποιηθεί στο Eurogroup του Απριλίου, με την ελληνική πλευρά να πηγαίνει εκεί με κομμένα τα φτερά εφόσον συνέχιζε να δυσκολεύεται να τηρήσει τις δεσμεύσεις της.

Η κυβέρνηση θα έπαιζε φυσικά το χαρτί της προεδρίας της Ε.Ε. και της διανομής μέρους από το προβλεπόμενο πρωτογενές πλεόνασμα μαζί με την πιθανή σταθεροποίηση της οικονομίας μέχρι τότε.

Όμως, τα επιτόκια δανεισμού της χώρας στη δευτερογενή αγορά θα παρέμεναν σε υψηλά επίπεδα, καθιστώντας πολιτικά προβληματικό το όποιο σχέδιο εξόδου της Ελλάδας στις αγορές το α΄ εξάμηνο του 2014.

Με τις διπλές και πιθανόν τριπλές εκλογές να πλησιάζουν, η αβεβαιότητα θα ενισχυόταν.

Οι πιστωτές θα πίεζαν για την εφαρμογή των συμφωνηθέντων διαρθρωτικών μέτρων, όμως οι αντεγκλήσεις στο εσωτερικό πολιτικό μέτωπο θα αυξάνονταν για την προσέλκυση ψηφοφόρων.

Σε κάθε περίπτωση, η ένταση και η πόλωση εκτιμάται ότι θα αύξαναν το πολιτικό ρίσκο πιο γρήγορα απ' ό,τι αναμενόταν, με συνέπειες στην οικονομική δραστηριότητα.

Dr. Money