Κωδικός: Εξώθηση της Ελλάδας εκτός ευρώ!

Ένα βράδυ, έναν χρόνο πριν, περίπου τέτοια εποχή, δημοσιογράφος μεγάλης έγκριτης ξένης εφημερίδας κάλεσε τον πρωθυπουργό Α. Σαμαρά στο κινητό του.

Είχε κάποιες ερωτήσεις να του θέσει και επιπλέον να ακούσει την άποψή του για το πώς διαμορφωνόταν η κατάσταση στις σχέσεις της Ελλάδας με την ευρωζώνη και ειδικότερα με τη Γερμανία. Στη συνομιλία που κράτησε κάπου 5-10 λεπτά, ο πρωθυπουργός ακουγόταν πολύ προβληματισμένος.

Είχε καιρό να του μιλήσει και δεν το περίμενε, μετά μάλιστα από τα ταξίδια του Α. Σαμαρά στο Βερολίνο, στο Παρίσι και στην έδρα της ΕΚΤ στη Φρανκφούρτη, που είχαν πάει καλά κατά γενική ομολογία.

Σε κάποιο σημείο ήλθε η στιγμή να τον ρωτήσει πώς βλέπει γενικότερα τα πράγματα αναφορικά με τη θέση της Ελλάδας στην ευρωζώνη.

Ο πρωθυπουργός αποκρίθηκε εκφράζοντας τις ανησυχίες του αναφορικά με τα πιθανά σχέδια των Γερμανών. Είχε φόβους ότι η Γερμανία θα μπορούσε να ρίξει ένα δίχτυ προστασίας γύρω από την Ισπανία και την Ιταλία και κατόπιν να εξωθήσει την Ελλάδα εκτός ευρωζώνης.

Φυσικά, ο ίδιος ήξερε ότι δεν υπάρχει νομικός τρόπος για να αποπεμφθεί μια χώρα-μέλος από τη ζώνη του ευρώ. Όμως, γνώριζε επίσης ότι η Ελλάδα θα ερχόταν σε δεινή θέση αν η ΕΚΤ έκοβε τις γραμμές χρηματοδότησης προς τις ελληνικές τράπεζες. 

Λίγες μέρες αργότερα, αν θυμόμαστε καλά, ανακοινώθηκε το ταξίδι της καγκελαρίου Άγκελα Μέρκελ στην Αθήνα που σχεδιάστηκε για να δείξει στις αγορές, στους δύστροπους του κόμματός της και στον υπόλοιπο κόσμο ότι η Ελλάδα θα παρέμενε μέλος της ευρωζώνης. 

Τα θυμηθήκαμε όλα αυτά χθες, διαβάζοντας ότι ο Ιταλός Λορέντζο Μπίνι Σμάγκι, πρώην μέλος του Δ.Σ. της ΕΚΤ, ανέφερε στο βιβλίο του που φέρει τον τίτλο «Πεθαίνοντας από τη λιτότητα» ότι η Α. Μερκελ συνέχιζε να πιστεύει μέχρι και το φθινόπωρο του 2012 πως η Ελλάδα έπρεπε να βγει από το ευρώ.

Με άλλα λόγια, δικαιώνει τις τότε ανησυχίες του Α. Σαμαρά, ο οποίος (πριν ακόμη γίνει πρωθυπουργός) είχε για κάποιον λόγο καλή πληροφόρηση για τα τεκταινόμενα στα διάφορα κέντρα εξουσίας της Ε.Ε. και αλλού.

Από εκείνη την εποχή μέχρι σήμερα έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι.

Τα δίδυμα ελλείμματα της Ελλάδας έχουν περιοριστεί αισθητά, υπάρχουν σημάδια ανάσχεσης της ύφεσης και η υλοποίηση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων έχει προχωρήσει ταχύτερα. Όμως, η υψηλή ανεργία, η συρρίκνωση των διαθέσιμων εισοδημάτων και η ανέχεια που βιώνει ένα μέρος του πληθυσμού αυξάνουν τη δυσαρέσκεια και το πολιτικό ρίσκο, με ορατό το ενδεχόμενο των τριπλών εκλογών τον Ιούνιο του 2014.

Παρότι εκπρόσωποι των πιστωτών εκφράζουν σε κατ' ιδίαν συνομιλίες τους την αντίθεσή τους στη διεξαγωγή εθνικών εκλογών. Όμως, κανείς δεν πρέπει να αποκλείσει το ενδεχόμενο να γίνουν εκλογές και να σχηματιστεί μια αντιμνημονιακή κυβέρνηση, όσο δύσκολο αριθμητικά κι αν φαντάζει αυτήν τη στιγμή.

Τι θα έκανε η Α. Μέρκελ αν η νέα ελληνική κυβέρνηση προχωρούσε σε μονομερή μορατόριουμ στην εξυπηρέτηση του χρέους ή ζητούσε επιτακτικά το μορατόριουμ από τους δανειστές;

Θα αναβίωναν οι μνήμες του καλοκαιριού και εν μέρει του φθινοπώρου του 2012;

Αρκετοί, όπως ο υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας, πιστεύουν ότι η χώρα θα βρισκόταν εκτός ευρώ σε σύντομο χρονικό διάστημα. Άλλοι διαφωνούν, τονίζοντας ότι το κόστος της εξώθησης της Ελλάδας εκτός ευρωπαϊκού νομίσματος είναι πολύ μεγαλύτερο σε σχέση με τα οφέλη.

Πολύ περισσότερο αν τα έσοδα επαρκούν για να καλύπτουν τις κρατικές δαπάνες χωρίς τους τόκους, η επιπλέον χρηματοδότηση της Ελλάδας αφορά περιορισμένα ποσά για τα επόμενα χρόνια και το μεγαλύτερο ελληνικό χρέος βρίσκεται στα χέρια της Ε.Ε.

Δεν γνωρίζουμε ποια πλευρά έχει δίκιο. Σε τέτοιες περιπτώσεις, αυτό φαίνεται στην πράξη.

Όμως, θεωρούμε βέβαιο ότι η Α. Μέρκελ θα τηρούσε σκληρή στάση σε μια τέτοια περίπτωση για να στείλει μήνυμα στους υπόλοιπους λαούς του Νότου.

Αν θα τραβούσε το σκοινί τόσο πολύ ώστε να σπάσει είναι μια άλλη ιστορία.

Dr. Money