Δημοσιευμένη αρχικά στις 28 Ιουνίου του 2010 η μονογραφία της Stratfor καταπιάνεται με τις στρατηγικές επιλογές που έχει η Ελλάδα. Η ανάλυση αυτή αναδημοσιεύθηκε προχθές στην ιστοσελίδα τoυ think tank δεδομένης της κρίσιμης κατάστασης στην οποία βρίσκεται η οικονομία.

Όπως αναφέρονταν στην εν λόγω μονογραφία, για πρώτη φορά από το 1820, η Ελλάδα είναι πραγματικά μόνη της, καθώς έχει πάψει να είναι χρήσιμη για τις μεγάλες δυνάμεις, ενώ τονίζονταν πως εάν η Ελλάδα χάσει τον έλεγχο του Αιγαίου Πελάγους –που είναι και η καρδιά της Ελλάδας- τότε πολύ απλά «θα πάψει να υπάρχει».

Σύμφωνα με το Stratfor, με την κατάρρευση της Σοβιετικής απειλής στο τέλος του ψυχρού πολέμου και την συνεπαγόμενη λήξη των Βαλκανικών πολέμων με τον νατοϊκό βομβαρδισμό της Σερβίας το 1999, η πολιτική γεωγραφία της περιοχής άλλαξε για μια ακόμα φορά. Αυτή τη φορά όμως η αλλαγή δεν ήταν ευνοϊκή για την Αθήνα.

«Με την Δύση να έχει χάσει σε μεγάλο βαθμό το ενδιαφέρον της για την περιοχή, η Ελλάδα έχασε το status της ως στρατηγικός σύμμαχος. Και μαζί με αυτό το status, η Αθήνα έχασε την πολιτική και οικονομική στήριξη που της επέτρεπαν να ξεπεράσει τα κεφαλαιακά ελλείμματά της. Αυτό ήταν προφανές για όλους εκτός από τους Έλληνες, με την Αθήνα όχι μόνο να αρνείται να αποδεχθεί ότι γεωπολιτικά ήταν άσχετη, αλλά να κάνει ότι μπορεί για να παραμείνει μέλος του κλαμπ του πρώτου κόσμου, δανειζόμενη τεράστια χρηματικά ποσά για να τα δαπανήσει στον πιο εξελιγμένο στρατιωτικό εξοπλισμό και δημιουργώντας λανθασμένα οικονομικά αρχεία για να μπορέσει να μπει στην ευρωζώνη».

Κατά το Stratfor, «αυτό είναι ένα γεγονός που πολύ συχνά ‘χάνεται’ μέσα στη συνεχιζόμενη κρίση χρέους η οποία περιγράφεται –κυρίως από τον δυτικοευρωπαϊκό τύπο- ως αποτέλεσμα της τεμπελιάς, της σπατάλης και της ανευθυνότητας των Ελλήνων. Όμως, καθώς είχε να αντιμετωπίσει μια γεωγραφία που δημιουργούσε ένα κεφαλαιακά φτωχό περιβάλλον, αλλά και αντιμέτωπη με την απειλή της Τουρκίας στο Αιγαίο, η Ελλάδα δεν είχε άλλη επιλογή από το να καταχρεωθεί όταν οι δυτικοί της προστάτες έχασαν το ενδιαφέρον τους, και πλέον ακόμα και αυτή η επιλογή τίθεται εν αμφιβόλω».

Σύμφωνα με το Stratfor, «σήμερα η Ελλάδα δεν μπορεί καν να ονειρευτεί την κυριαρχία στην ανατολική Μεσόγειο. Ακόμα και η επιτακτική ανάγκη των αλλαγών στην ηπειρωτική Ελλάδα, τίθεται εν αμφιβόλω, όπως φαίνεται και από την ανικανότητα της Ελλάδας να εισπράξει φόρους».

«Η διατήρηση του ελέγχου του Αιγαίου, που είναι και η σημαντικότερη ανάγκη της Ελλάδας, είναι πολύ απλά αδύνατη χωρίς κάποιον εξωτερικό προστάτη. Κοιτώντας στο μέλλον, το ερώτημα για την Ελλάδα είναι αν θα μπορέσει να αποδεχθεί τον κατά πολύ μικρότερο γεωπολιτικό της ρόλο. Και αυτό, όμως, δεν βρίσκεται στα χέρια της Ελλάδας, καθώς εξαρτάται από τις στρατηγικές που υιοθετεί η Τουρκία.

Η Τουρκία είναι μια αναδυόμενη γεωπολιτική δύναμη που στόχο έχει να διευρύνει την επιρροή της στα Βαλκάνια, τη Μέση Ανατολή και τον Καύκασο. Το ερώτημα είναι τώρα αν η Τουρκία θα επικεντρώσει την προσοχή της στο Αιγαίο, ή αντιθέτως θα είναι πρόθυμη να κάνει κάποια συμφωνία με την Ελλάδα προκειμένου να στρέψει την προσοχή της σε άλλα θέματα», σημείωνε το Stratfor στη μονογραφία του για την Ελλάδα.

«Τελικά, η Ελλάδα χρειάζεται να βρει έναν τρόπο για να ξαναγίνει χρήσιμη σε μια ή περισσότερες μεγάλες δυνάμεις -κάτι που είναι απίθανο, εκτός και αν αρχίσουν πάλι οι συγκρούσεις των υπερδυνάμεων στα Βαλκάνια- ή να επιδιώξει να υπάρξει ειρήνευση με την Τουρκία», τόνιζε το Stratfor.

«Όπως και να έχει, τα επόμενα τρία χρόνια θα είναι καθοριστικά για την ελληνική ιστορία. Το πακέτο διάσωσης από το ΔΝΤ και την ΕΕ συνοδεύεται από σοβαρά μέτρα λιτότητας, τα οποία είναι πιθανό να αποσταθεροποιήσουν τη χώρα σε σημαντικό βαθμό, ενώ τα μέτρα αυτά θα αποδυναμώσουν ακόμα περισσότερο την κεντρική κυβέρνηση και θα υπονομεύσουν τον έλεγχο της. Μια μελλοντική χρεοκοπία είναι σχεδόν βέβαιη λόγο του επιπέδου του χρέους της κυβέρνησης», κατέληγε.