Οι διαβουλεύσεις για την οικονομική διακυβέρνηση και την αυστηροποίηση των ποινών για τους παραβάτες του Συμφώνου Σταθερότητας προχωρούν, αλλά ακόμα δεν υπάρχει ομοφωνία, δήλωσε ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, κ. Χένρι Βαν Ρομπέι.

Μιλώντας σε συνέντευξη Τύπου μετά το τέλος της συνεδρίασης της task force, είπε ότι «υπάρχει ευρεία συμφωνία για την οικονομική διακυβέρνηση και εποπτεία των προϋπολογισμών, ωστόσο δεν υπάρχει ακόμα ομοφωνία». Οι διαφωνίες παρέμειναν και στο ακανθώδες θέμα των ποινών, με επίκεντρο το πάγωμα των κοινοτικών κονδυλίων και την αφαίρεση του δικαιώματος ψήφου στα συμβούλια από χώρες που θα εκτροχιάζονται δημοσιονομικά.

Ο κ. Ρομπέι άφησε για ακόμα μία φορά να εννοηθεί ότι εξετάζεται η περίπτωση οι ποινές αυτές να εφαρμοστούν σε πρώτο στάδιο σε επίπεδο ευρωζώνης (για να ικανοποιηθεί η Γερμανία) και σε δεύτερο στάδιο στην υπόλοιπη Ευρώπη (για να συνεχιστούν οι διαβουλεύσεις με τη Βρετανία που επιμένει στο βέτο).

Το θέμα θα συζητήσουν και οι αρχηγοί κρατών της Ε.Ε. που συνεδριάζουν αυτήν την ώρα, καθώς ο κ. Ρομπέι αναμένεται να τους ενημερώσει για την πορεία των διαπραγματεύσεων.

Οι διαβουλεύσεις της ομάδας δράσης θα συνεχιστούν και αναμένεται να οριστικοποιηθούν στα μέσα Οκτωβρίου. Παράλληλα, στο τέλος Σεπτεμβρίου η Κομισιόν θα παρουσιάσει τη δική της δέσμη ιδεών που θα συζητηθεί στη σύνοδο κορυφής του Οκτωβρίου, μαζί με αυτήν της ομάδας δράσης.

Όπως έχει αφήσει να διαρρεύσει το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών, μέσα στις προτάσεις θα περιλαμβάνεται και η δική του, που προβλέπει την πιθανότητα ελεγχόμενης πτώχευσης μιας χώρας-μέλους της ευρωζώνης. Μάλιστα, οι διαρροές κάνουν λόγο για νομικό παραθυράκι, το οποίο μελετά το Βερολίνο, ώστε να μη χρειάζεται η επικύρωση του συγκεκριμένου μέτρου από τα 27 εθνικά κοινοβούλια, η οποία μπορεί να πάρει πολλά χρόνια.

Υπενθυμίζεται ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας δεν προνοεί την πιθανότητα πτώχευσης και οποιαδήποτε προσθήκη θα πρέπει να υπερψηφιστεί από τα κοινοβούλια των 27. Η Γερμανία όμως «πατάει» πάνω στις πολιτικές αποφάσεις τις οποίες έχει λάβει κατά καιρούς η ευρωζώνη, στα συμβούλια του Eurogroup, οι οποίες στηρίζονταν σε «συμφωνίες κυρίων» και αναπροσαρμόζονταν ανάλογα με τις οικονομικές συνθήκες.

Τρανό παράδειγμα η χαλάρωση της ερμηνείας του άρθρου 104 (7) του Συμφώνου Σταθερότητας που αποφασίστηκε από το Eurogroup το 2008 με τη δικαιολογία των «εκτάκτων συνθηκών» τις οποίες έφερε η κρίση. Η απόφαση αυτή, παρά το γεγονός ότι άλλαζε τους κανόνες της Συνθήκης του Μάαστριχτ, παρέμεινε σε επίπεδο «συμφωνίας κυρίων» και επικυρώθηκε από τους ηγέτες της Ε.Ε. ως πολιτική συμφωνία.