Η υφήλιος εν τω μέσω της σφοδρότερης κρίσης από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στρέφει το βλέμμα της στη σύνοδο των G20 στις 2 Απριλίου στο Λονδίνο, ευελπιστώντας σε συναίνεση και λύσεις που μπορούν να εφαρμοστούν.

Το πιθανότερο, όμως είναι, όπως σημειώνει σε ανάλυσή του το MarketWatch ότι η υφήλιος θα απογοητευτεί. Αυτά που χωρίζουν τους ηγέτες των G20 είναι περισσότερα από αυτά που τους ενώνουν, καθώς οι απόψεις τους για τη διαχείριση της κρίσης δεν είναι και τόσο κοντινές.

Απτή απόδειξη η απειλή εκ μέρους του προέδρου της Γαλλίας, Nicolas Sarkozy ότι θα εγκαταλείψει την σύνοδο και δεν πρόκειται να προσυπογράψει το κοινό ανακοινωθέν, σε περίπτωση που δεν γίνουν αποδεκτές οι προτάσεις της χώρας του για ενίσχυση του ελέγχου στον χρηματοοικονομικό κλάδο.

Ένα ακόμη «αγκάθι» της συνόδου θεωρείται η Κίνα, η οποία –μέσω δηλώσεων κορυφαίων στελεχών της, από τον πρωθυπουργό έως τον επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας- ζητούν «αντικατάσταση» του δολαρίου ως παγκόσμιο νομίσματος.

Την ίδια στιγμή οι αγορές φαίνεται να «κρατούν μικρό καλάθι», αν και κάποιοι σχολιαστές παρομοιάζουν την τρέχουσα σύνοδο με την αντίστοιχη που πραγματοποιήθηκε στη δεκαετία του ’30. Επρόκειτο για την London Economic Conference, το 1933, όπου ηγέτες 66 χωρών συναντήθηκαν στο Λονδίνο και συμφώνησαν ότι…διαφωνούν πλήρως.

«Η σύνοδος των G20 επικρατεί στις συζητήσεις των αγορών. Όμως κανείς δεν αναμένει εντυπωσιακά αποτελέσματα ή απόλυτα ξεκάθαρες προτάσεις-λύσεις», τονίζει κορυφαίος οικονομολόγος της BNP Paribas, αποτυπώνοντας, σαφώς, την άποψη των αγορών για την χρησιμότητα της συνόδου.

«Κόντρα» ΗΠΑ-ΕΕ

Παρά τις όποιες προσπάθειες –κυρίως από πλευράς Αμερικανών- να υποβαθμιστεί η διάσταση απόψεων μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ για τα περίφημα «πακέτα» στήριξης, έχει καταστεί σαφές ότι οι Ευρωπαίοι έχουν «περιχαρακωθεί» στις απόψεις τους και δεν φαίνονται πρόθυμοι να κάνουν ούτε ένα βήμα πίσω.

Οι οικονομολόγοι είναι ξεκάθαροι σχετικά με τις προοπτικές της συνόδου. Ο κ. Jan Randolph, επικεφαλής διαχείρισης ρίσκου στην IHS Global Insight, υποστηρίζει χαρακτηριστικά ότι οι ηγέτες των G20 θα κατορθώσουν να συμφωνήσουν στα εξής: σαφή καταδίκη του προστατευτισμού (αλλά όχι λήψη μέτρων για την «πάταξή» του), αύξηση της χρηματοδότησης του ΔΝΤ, επίθεση στους φορολογικούς παράδεισους (με πιθανή δημοσιοποίηση συγκεκριμένης λίστας).

Αντίθετα κανείς δεν θα πρέπει να αναμένει οποιαδήποτε αναφορά για μέτρα «απορρόφησης» των «τοξικών» παγίων των τραπεζών.