Εορτασμός της 4ης Ιουλίου στις ΗΠΑ με στρατιωτική παρέλαση

Από τότε που ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ ανακοίνωσε την πρότασή του για μία στρατιωτική παρέλαση κι έναν προεδρικό λόγο στο Εθνικό Πάρκο της Ουάσινγκτον την 4η Ιουλίου, οι επικριτές του σε όλο το πολιτικό φάσμα της αμερικανικής πρωτεύουσας υιοθέτησαν μία κοινή θέση: Ο πρόεδρος σφετερίζεται την Ημέρα της Ανεξαρτησίας.

Η σχολιαστής της εφημερίδας “The New York Times” Μισέλ Κότλ παραπονιέται ότι ο πρόεδρος Τραμπ “ποδοπατάει μία μακρόχρονη παράδοση του ανεξάρτητου κι απολίτικου χαρακτήρα των εκδηλώσεων, που είχε ως στόχο την ενότητα του αμερικανικού έθνους.”

Ο ίδιος προβληματισμός αναδύεται από την σελίδα σχολιασμού της εφημερίδας “The Washington Post,” αλλά κι από συντηρητικούς σκεπτικιστές απέναντι στον πρόεδρο Τραμπ, όπως ο ραδιοφωνικός παραγωγός Τσάρλι Σάικς, αλλά κι ο Ρεπουμπλικάνος, πρώην μέλος του Κογκρέσου Ντέιβιντ Τζολί, σχολιάζει το “Politico.”

Είναι αλήθεια ότι ο Αμερικανός πρόεδρος ανέτρεψε αρκετές από τις παραδόσεις του σημερινού εορτασμού στις ΗΠΑ. Η τοποθεσία των πυροτεχνημάτων άλλαξε.

Ο ίδιος απαίτησε μία ισχυρή στρατιωτική παρουσία, με την συμμετοχή κι αρμάτων μάχης στους δρόμους της αμερικανικής πρωτεύουσας, ενώ προγραμματίζει να μιλήσει σε υποστηρικτές του. Τις καλύτερες θέσεις για την ομιλία αυτή, θα έχουν όσοι πληρώσουν εισιτήριο, ενώ η εξέλιξη αυτή, έρχεται σε διάσταση με την ρητορική του Τραμπ κατά της ελίτ και των κέντρων εξουσίας στην Ουάσινγκτον.

Κατά μία διάσταση, η κριτική που ασκείται στον πρόεδρο Τραμπ είναι υπερβολική. Υπήρξαν κι άλλοι Αμερικανοί πρόεδροι που εμφανίστηκαν κατά την διάρκεια του εορτασμού της 4ης Ιουλίου στο Καπιτώλιο, με τον πιο πρόσφατο, να είναι ο Χάρι Τρούμαν το 1951.

Ο πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον είχε βιντεοσκοπήσει την ομιλία του που μεταδόθηκε στο εθνικό πάρκο, το 1970.

Άλλοι Αμερικανοί πρόεδροι (Calvin Collidge και John Kennedy) ταξίδεψαν στην Φιλαδέλφεια για να τιμήσουν την Ημέρα της Ανεξαρτησίας.

Αναφορικά με την παρέλαση, αν ο πρόεδρος Τραμπ θέλει στρατιωτικά οχήματα κι άρματα μάχης κατά την διέλευση του ακροβατικού σμήνους του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ (Blue Angels), μαζί με τις πτήσεις μαχητικών αεροσκαφών τεχνολογίας χαμηλού ίχνους (stealth), αλλά και την πτήση του προεδρικού αεροσκάφους (Air Force One).

Ο ίδιος είναι πιθανό να προσπαθεί να μιμηθεί τον Τόμας Τζέφερσον που παρακολούθησε μία στρατιωτική παρέλαση από τον Λευκό Οίκο το 1801 και λιγότερο τις παρελάσεις για την επίδειξη στρατιωτικής ισχύος που πραγματοποιούνται στην Μόσχα και στην Πιονγιάνγκ.

Κι αν ο πρόεδρος Τραμπ εκμεταλλευτεί πολιτικά, την ευκαιρία της σημερινής ομιλίας του (ενδεχόμενο στο οποίο σπάνια μπορεί να αντισταθεί) είναι αξιοσημείωτο να αναφερθεί ότι τα πολιτικά κόμματα χρησιμοποιούν τους εορτασμούς της 4ης Ιουλίου ως μία ευκαιρία μετάδοσης πολιτικών μηνυμάτων, από τον πρώτο καιρό της ίδρυσης τους. Οι φεντεραλιστές και οι Δημοκρατικοί, όπως και οι Ρεπουμπλικάνοι πραγματοποιούσαν ξεχωριστές εκδηλώσεις για την 4η Ιουλίου, από την δεκαετία του 1790.

Οι εορτασμοί για την 4η Ιουλίου δεν βοηθούν τα δύο πολιτικά κόμματα στον ίδιο βαθμό, ενώ στο σημείο αυτό, ο πρόεδρος Τραμπ, ενδέχεται να χρησιμοποιήσει την ενστικτώδη παρόρμηση του, ώστε να κινητοποιήσει όσους παρακολουθήσουν την ομιλία του.

Το 2011, δύο ακαδημαϊκοί που μελέτησαν την πολιτική διάσταση των εορτασμών της 4ης Ιουλίου συμπέραναν ότι: “Οι εορτασμοί αυτοί στις ΗΠΑ διαμορφώνουν το πολιτικό σκηνικό, μέσω της διαμόρφωσης πολιτικών πεποιθήσεων, αλλά και της αυξημένης συμμετοχής του κόσμου, ευνοώντας κυρίως το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Η πολιτική δεξιά ήταν περισσότερο επιτυχής στην προσέγγιση του αμερικανικού πατριωτισμού και των συμβόλων του, στην διάρκεια του 20ου αιώνα κι έτσι υπάρχει μία αλληλουχία μεταξύ του πατριωτισμού που προωθεί η 4η Ιουλίου, με τις αξίες που συνδέονται με το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα.”

Έτσι, γίνεται κατανοητό ότι υπήρχε ικανοποιητικό υπόβαθρο για την επετειακή εκδήλωση που οργανώνει ο πρόεδρος Τραμπ, σήμερα στην Ουάσινγκτον.

Ο ίδιος διαφοροποιείται γιατί οι Αμερικανοί πρόεδροι συνήθιζαν να βρίσκονται εκτός της Ουάσινγκτον την 4η Ιουλίου ή να παραμένουν στον Λευκό Οίκο, παρά να έχουν έναν προσωπικό ρόλο στις εκδηλώσεις.

Το σημείο προβληματισμού εντοπίζεται στο γεγονός ότι ο πρόεδρος Τραμπ προσπαθεί να συνδέσει τον εαυτό του, με τα σύμβολα της αμερικανικής ιστορίας, καθώς θα εκφωνήσει τον λόγο του από τα σκαλιά του Μνημείου του Λίνκολν, όπου κι έγινε η πορεία στην Ουάσινγκτον (1963) και μέσα σε ένα τοπίο που είναι διάσπαρτο από μνημεία, χωρίς ωστόσο, ο ίδιος να έχει κάποια εκτίμηση για την ιστορία και τον υψηλό συμβολισμό, του συγκεκριμένου μνημειακού χώρου στην Ουάσινγκτον.

Έτσι, ο πρόεδρος Τραμπ βλέπει τον εαυτό του χωρίς κάποια σύνδεση με την ιστορία των ΗΠΑ, με τους προηγούμενους προέδρους, εκτός από την επίδειξη υπεροχής απέναντι σε οτιδήποτε ή οποιονδήποτε προηγήθηκε της προεδρίας του.

Ο ίδιος συνηθίζει να λέει ότι είχε την χειρότερη αντιμετώπιση από οποιονδήποτε άλλο πρόεδρο στην ιστορία των ΗΠΑ. Από την άλλη μεριά, τέσσερις Αμερικανοί πρόεδροι δολοφονήθηκαν. Έτσι, υπερτονίζει την υπεροπτική του στάση, ενώ είναι αμφίβολο αν έχει κοιτάξει πίσω στους προηγούμενους προέδρους των ΗΠΑ, προς αναζήτηση ενός πραγματικού ιστορικού δεσμού.

Από την άλλη μεριά, σύμφωνα με το Politico και το δημοσίευμα του ΑΠΕ, ο πρόεδρος Κένεντι έκανε συχνές αναφορές στην πρώτη γενιά των Αμερικανών πολιτικών ηγετών, ενώ ο πρόεδρος Ρίγκαν αναφέρονταν στα λεγόμενα του Φραγκλίνου Ντελάνο Ρούσβελτ, αλλά και του Κένεντι σε αρκετές από τις ομιλίες του.