Η ανορθόδοξη νομισματική πολιτική ήταν επιτυχημένη και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού, ωστόσο εξακολουθούν να υπάρχουν κενά στην κατανόηση των σχετικά καινούριων εργαλείων, απαιτώντας ενδελεχή έρευνα, δήλωσε από την πόλη Λίνταου της Γερμανίας ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Μάριο Ντράγκι.
«Οι ενέργειες πολιτικής που υλοποιήθηκαν τα τελευταία δέκα χρόνια στη νομισματική πολιτική και στην ρύθμιση και εποπτεία, έχουν κάνει τον κόσμο ανθεκτικότερο. Όμως θα πρέπει να συνεχίσουμε να προετοιμαζόμαστε για νέες προκλήσεις», είπε.
«Ένας μεγάλος όγκος εμπειρικής έρευνας έχει τεκμηριώσει την επιτυχία των πολιτικών αυτών στη στήριξη της οικονομίας και του πληθωρισμού, τόσο στην ευρωζώνη όσο και στις ΗΠΑ», τόνισε ο κ. Ντράγκι.
Ο επικεφαλής της ΕΚΤ απέφυγε να σχολιάσει το πώς και πότε μπορεί να περισταλεί το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης.
Οι προσαρμογές στη νομισματική πολιτική ποτέ δεν είναι εύκολες, είπε, χωρίς να κάνει αναφορά στο πώς η ΕΚΤ μπορεί να προσαρμόσει την πολιτική της τώρα που βελτιώνεται η οικονομική εικόνα στην ευρωζώνη.
Υπενθυμίζεται πως ο Μάριο Ντράγκι θα μιλήσει την Παρασκευή στη σύνοδο των κεντρικών τραπεζιτών στο Jackson Hole στις ΗΠΑ, με τους αναλυτές να εκτιμούν πως ούτε εκεί θα δώσει κάποιο guidance για τις επόμενες κινήσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Το ελληνικό χρέος και η ψευδαίσθηση
Η ελληνική κρίση «διέλυσε την ψευδαίσθηση» πως το κυβερνητικό χρέος ουσιαστικά δεν ενέχει ρίσκα ανεξάρτητα της βαθμολογίας του, τόνισε ο κεντρικός τραπεζίτης, προσθέτοντας ότι παράλληλα οδήγησε σε μια ευρύτερη ανατιμολόγηση των ρίσκων στην Ευρώπη.
Αυτή η ανατιμολόγηση του κρατικού χρέους και άλλων κινδύνων, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι στέρευαν οι αγορές χρηματοδότησης, με τη σειρά της επηρέασε τις τράπεζες άλλων χωρών που, έχοντας μικρή έκθεση είτε σε τοξικά χρηματοοικονομικά προϊόντα είτε σε ακίνητα, μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν απρόσβλητες.
Ο διοικητής της ΕΚΤ ανέφερε το παράδειγμα τραπεζών σε Ιταλία και Πορτογαλία, όπου οι εταιρίες είχαν υπερβολικά μεγάλη έκθεση σε «εύθραυστο» κρατικό χρέος. Η τραπεζική κρίση μετατράπηκε σε κρίση κρατικού χρέους. Σε αυτές τις χώρες η πίστωση συρρικνώθηκε ακόμη περισσότερο, επιδεινώνοντας τη συνεχιζόμενη ύφεση και αποδυναμώνοντας κι άλλο το τραπεζικό σύστημα, διαγράφοντας έναν φαύλο κύκλο.
Ο τραπεζίτης πρόσθεσε πως οι φόβοι για πιθανές πτωχεύσεις στο κυβερνητικό χρέος, με πιθανώς καταστροφικό αντίκτυπο για τους εγχώριους τραπεζικούς τομείς, είχαν σαν αποτέλεσμα να στερέψει ο διατραπεζικός δανεισμός μεταξύ χωρών και να κατακερματιστούν οι αγορές χρηματοδότησης στην ευρωζώνη, όπως και σε εθνικό επίπεδο.