Σε μία αγωνιώδη αναζήτηση κεφαλαίων επιδίδονται δύο από τις μεγαλύτερες τράπεζες παγκοσμίως, Citigroup και Merrill Lynch, οι οποίες βρίσκονται αντιμέτωπες με υψηλές διαγραφές ζημιών, αλλά και αδυναμία εύρεσης των απαραίτητων επενδύσεων στην εγχώρια αγορά τους.

Βάσει των μέχρι στιγμής υπαρχόντων στοιχείων οι δύο τράπεζες θα αναγκαστούν να προχωρήσουν σε απομειώσεις ενεργητικού που μπορεί να ξεπεράσουν και τα 25 δισ. δολάρια, οπότε οι ”ενέσεις ρευστότητας” θεωρούνται επιτακτική ανάγκη.

Παράλληλα και οι δύο, όπως σημειώνει το πρακτορείο Thomson Financial – με στοιχεία από το Associated Press – έχουν νέους επικεφαλής, οι οποίοι με τη σειρά τους επιθυμούν να ”συνδέσουν” το όνομά τους με την ανάκαμψη των Citigroup και Merrill Lynch.

Η βασική πηγή άντλησης κεφαλαίων δεν είναι άλλη από τα κρατικά επενδυτικά κεφάλαια (Sovereign Wealth Funds – SWFs) Ασίας και Μέσης Ανατολής, τα οποία στηρίζονται στα τεράστια συναλλαγματικά αποθέματα των χωρών τους.

Άλλωστε μετά το ξέσπασα της πιστωτικής κρίσης – τον Αύγουστο – τα SWFs έχουν ”ρίξει” 27 δισ. δολάρια σε Merrill, Citi, UBS και Morgan Stanley.

Όπως επισημαίνει το AP, το γεγονός ότι οι Citi και Merrill βρίσκονται σε αναζήτηση ενός ”δεύτερου γύρου” χρηματοδότησης αποδεικνύει ότι η πιστωτική κρίση έχει ακόμη πολύ δρόμο και ότι το πλήγμα που προκάλεσε στους κορυφαίους ομίλους της Wall Street είναι ισχυρότερο απ’ ότι αρχικά υπολογίστηκε.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της ”Wall Street Journal” η Citigroup αναζητά το ποσό των 10 δισ. δολαρίων. Υπενθυμίζεται ότι στα μέσα Νοεμβρίου το κρατικό επενδυτικό κεφάλαιο του Αμπού Ντάμπι είχε ”φιλοδωρήσει” τον όμιλο με το ποσό των 7,5 δισ. δολαρίων.

Από την πλευρά της η Merrill Lynch αναζητά 4 δισ. δολάρια, κυρίως από SWFs της Μ. Ανατολής. Και η Merrill έχει δεχθεί ”ένεση ρευστότητας” 4,4 δισ. δολαρίων από την Temasek Holdings, το κρατικό επενδυτικό κεφάλαιο της Σιγκαπούρης.

Βέβαια οι νέες ”ενέσεις ρευστότητας” πιθανώς να μην είναι και τόσο καλοδεχούμενες από τους πολιτικούς κύκλους της Ουάσιγκτον, ιδιαίτερα εάν ξεπεράσουν ένα συγκεκριμένο επίπεδο.

Όσο τα SWFs δεν αποκτούν ποσοστό κάποιας κορυφαίας αμερικανικής εταιρείας – και όχι κατ’ ανάγκη μόνο τράπεζας – που ξεπερνά το 10% (δηλαδή παραμένουν ”παθητικοί επενδυτές”, χωρίς δικαίωμα απόκτησης θέσεων στο διοικητικό συμβούλιο), τόσο οι ρυθμιστικές αρχές των ΗΠΑ θα καλωσορίζουν τις επενδύσεις τους.

Το σίγουρο είναι, πάντως, ότι τα SWFs από Ασία και Μέση Ανατολή μπορούν πραγματικά να σώσουν – φυσικά με το αζημίωτο, όπως έχει αποδείξει η μέχρι τώρα τακτική τους – αρκετές τράπεζες, δεδομένου ότι οι συνολικές διαγραφές ζημιών, είτε συνδεδεμένες με εγγυημένες δανειακές υποχρεώσεις είτε με την αγορά subprime, έχουν φθάσει στα 110 δισ. δολάρια, σε παγκόσμιο επίπεδο.