Τσίπρας: Τα επτά βήματα για την «Ελλάδα 2027»

Θα αγωνιζόμαστε πάντα, σε όλες τις συνθήκες και από όποια θέση, μέχρι τη νίκη, για μία κοινωνία ισότητας, δικαιοσύνης και ευημερίας.

Με αυτά τα λόγια ο Αλέξης Τσίπρας έκλεισε την ομιλία του στο Χαλάνδρι, στην εκδήλωση παρουσίασης του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ υπό τον τίτλο “Ελλάδα 2027: Επτά βήματα για Δίκαιη Κοινωνία και Ευημερία για Όλους”.

Μαζί του στο πάνελ, για την εξειδίκευση του προγράμματος, οι Διονύσης Τεμπονέρας, Αλέξης Χαρίτσης, Ευκλείδης Τσακαλώτος και η Έφη Αχτσιόγλου.

Το πρόγραμμα χωρίζεται σε επτά σημεία-βήματα:

1. Η ανασυγκρότηση του παραγωγικού και αναπτυξιακού μοντέλου για μια δίκαιη, βιώσιμη και πράσινη ανάπτυξη.

2. Η ενίσχυση του εισοδήματος μέσω της θωράκισης της αγοραστικής δύναμης.

3.Το δικαίωμα στην εργασία.

4. Η δημιουργία ενός νέου ισχυρού ΕΣΥ.

5. Η ενίσχυση της δημόσιας Παιδείας.

6. Η δημιουργία συνθηκών ασφάλειας για όλους με ισχυρή κοινωνική προστασία.

7. Η εγγύηση του δικαιώματος σε αξιοπρεπή στέγη και η προστασία της πρώτης κατοικίας.

“Δύο κόσμοι συγκρούονται”

Στην ομιλία του ο κ.Τσίπρας τόνισε ότι “δύο σχέδια, δύο κόσμοι”, συγκρούονται:

- Της ισότητας, της αλληλεγγύης, των αξιών των εργαζομένων, της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας.
- Της κερδοσκοπίας, της περιφρόνησης, της αλαζονείας, των ελίτ, της ολιγαρχίας.

Συνεπώς,”σε αυτές τις εκλογές δεν αποφασίζουμε απλώς για το ποιος θα είναι νικητής και ποιος θα είναι ηττημένος, αλλά για το ποιος και πώς θα κυβερνήσει τη χώρα την επόμενη τετραετία. Αποφασίζουμε για το μέλλον”.

Θέτοντας το ερώτημα “πώς θέλουμε να είναι η χώρα μας το 2027;” απάντησε: "Η εικόνα που έρχεται στο δικό μου μυαλό είναι αυτή μιας χώρας και μιας κοινωνίας δημοκρατίας και ισότητας. Μιας χώρας και μιας κοινωνίας με λιγότερες ανισότητες. Όπου ο παραγόμενος πλούτος θα αυξάνεται και θα διαμοιράζεται δίκαια και ισότιμα μεταξύ των πολιτών. Σε μια χώρα όπου οι συμπολίτες μας δεν θα πεθαίνουν στην καρότσα ενός αγροτικού, γιατί δεν υπάρχει ασθενοφόρο. Σε μια χώρα και μια κοινωνία που θα φροντίζει τους ανθρώπους της».

Εξήγησε δε, ότι οι παραπάνω στόχοι είναι ρεαλιστικοί υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα συνεχιστεί η πορεία της τελευταίας τετραετίας, διότι:

“Πέντε χρόνια μετά την λήξη των προγραμμάτων προσαρμογής, το κατά κεφαλήν εισόδημα στη χώρα βρίσκεται στο 59% του μέσου όρου της Ευρωζώνης. Κατά 18 ποσοστιαίες μονάδες χαμηλότερο από το αντίστοιχο του 2007 που ήταν στο 77%.

Ταυτόχρονα το ποσοστό των πολιτών σε κίνδυνο φτώχειας φτάνει το θηριώδες 28,2%.

Αποτυπώνεται με τον πιο οδυνηρό τρόπο στην κάκιστη κατάσταση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, που αφέθηκε χωρίς καμία στήριξη την περίοδο της πανδημίας.

Αποτυπώνεται επίσης στον τομέα των επενδύσεων, όπου η ΝΔ πανηγυρίζει γιατί αποκρύπτει ότι το σύνολο σχεδόν των επενδύσεων της τελευταίας τετραετίας αφορούσαν ιδιωτικοποιήσεις, επαναγορά τουριστικών ακινήτων και αγορές κόκκινων δανείων από funds.

Όλα αυτά και πολλά άλλα αποτυπώνουν μια και μόνη πραγματικότητα την όποια επιβεβαιώνουν και οι αριθμοί: Ότι η χώρα δεν βρίσκεται πια σε πορεία σύγκλισης με την Ευρώπη αλλά το αντίθετο. Και αυτή πορεία πρέπει να αντιστραφεί. Αποτελεί κορυφαίο εθνικό στόχο το να αντιστραφεί”.

Πόσο κοστίζει η ζωή;

Προκαταλαμβάνοντας την επίθεση που θα δεχτεί το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ από τους αντιπάλους, αφού θα το εμφανίσουν πάλι ανεφάρμοστο και ουτοπικό, υπενθύμισε ότι ζήτησε από τον κ.Μητσοτάκη να πάνε μαζί τα προγράμματα τους στο ΓΛΚ και μετά να γίνει debate, χωρίς να λάβει απάντηση.

Και τους έθεσε το αξιακό ερώτημα: “πόσο κοστίζει η ζωή της 63χρονης που χάθηκε σε μία καρότσα ελλείψει ασθενοφόρου; Του εργάτη που χάθηκε στο Πέραμα την προηγούμενη εβδομάδα; Της 19χρονης εγκύου στη Νέα Μάκρη; Πόσο κοστίζει η ασφάλεια, η αξιοπρέπεια;”.